wypowiadać

• wypowiedać

From wy- +‎ powiadać. First attested in the end of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨpɔvjadat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨpɔvjadat͡ɕ/

wypowiadać impf (perfective wypowiedzieć)

1. to express verbally; to say; to tell about
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 18, 1:

     Nebosa wipowadaiø (enarrant) slawø boszø

     [Niebiosa wypowiadają (enarrant) sławę bożą]

2. to reproach
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 656:

     Przeto apostolow nye dbaly, yze ym nye tako yavno kazaly, yako ym Kristus yavnye ych grzechy vypovyedal

     [Przeto apostołow nie dbali, iże im nie tako jawno kazali, jako im Krystus jawnie ich grzechy wypowiedał]

3. to expel
   • 1968 [Fifteenth century], Roman Laskowski, Józef Reczek, editors, Glosy polskie rękopisu Sermones de tempore et de sanctis nr. XV 32 Biblioteki OO. Dominikanów w Krakowie z drugiej połowy XV wieku‎, Sandomierz: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, page 88:

     Qui mortaliter peccat, Xpus eum a propria hereditate proscribit wipowiada

     [Qui mortaliter peccat, Xpus eum a propria hereditate proscribit wypowiada]

• Polish: wypowiadać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wypowiadać, wypowiedać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish wypowiadać. By surface analysis, wy- +‎ powiadać.

• IPA^(key): /vɨ.pɔˈvja.dat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adat͡ɕ
• Syllabification: wy‧po‧wia‧dać

wypowiadać impf (perfective wypowiedzieć)

1. (transitive) to voice, to utter (to express verbally)

   Synonym: wyrażać

2. (transitive) to say out loud (to articulate orally)

   Synonym: wymawiać

3. (transitive) to terminate; to give notice (to resolve an agreement) [+dative = for whom]

   Synonym: wymawiać

4. (reflexive with się) to speak out, to speak up, to speak one's mind to air, to voice (to speak one's opinion) [+ o (locative) = about what/whom], [+ za (instrumental) = in support of what/whom], [+ przeciwko (dative) = against what/whom], [+ w (locative) = in what issue]

   Synonym: wyrażać się

5. (reflexive with się) to air (to express oneself through some form of art) [+ przez (accusative) = by what means/through what], [+ w (locative) = in what issue]

• wypowiadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypowiadać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wypowiedać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wypowiedać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wypowiadać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wypowiadać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wypowiadać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 981
• wypowiadać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego