wypowiadacz

Polish

Etymology

From wypowiadać +‎ -acz. First attested in 1620.[1] Compare Old Polish wypowiedacz.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨ.pɔˈvja.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: wy‧po‧wia‧dacz

Noun

wypowiadacz m pers

  1. (obsolete) expressor, sayer, declarer

Declension
Declension of wypowiadacz
singular plural
nominative wypowiadacz wypowiadacze
genitive wypowiadacza wypowiadaczy
dative wypowiadaczowi wypowiadaczom
accusative wypowiadacza wypowiadaczy
instrumental wypowiadaczem wypowiadaczami
locative wypowiadaczu wypowiadaczach
vocative wypowiadaczu wypowiadacze
adjectives
nouns
verbs

References
  1. Fabian BIRKOWSKI (1620) Kazania na swięta doroczne ... Ná swiętá przednieysze po dwoygu kazań, etc‎ (in Polish), W drukárni Andrzeiá Piotrkowczyká Typográphá K.I.M., page 210

Further reading
  • wypowiadacz in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wypowiedacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • wypowiadacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.