wypowiedacz

Old Polish

Etymology

From wypowiedać +‎ -acz. First attested in the fifteenth century. Compare Polish wypowiadacz.

Pronunciation

IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨpɔvjɛdat͡ʃ/

IPA^(key): (15^th CE) /vɨpɔvjɛdat͡ʃ/

Noun

wypowiedacz m ?

narrator, scriptor; describer
- 1880 [Fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, page 94:
  Ut ait cirografus (pro cronografus) dzeyow wypowyedacz
  [Ut ait cirografus (pro cronografus) dziejow wypowiedacz]

Related terms

adjective

wypowiedny

nouns

verbs

powiedzieć pf, powiadać impf
wypowiedzieć pf, wypowiadać impf

References

B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wypowiedacz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.