składownik

Polish

Etymology

From skład +‎ -ownik. First attested in 1788.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /skwaˈdɔv.ɲik/
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: skła‧dow‧nik

Noun

składownik m pers

  1. warehouse employee, warehouse manager

Declension
Declension of składownik
singular plural
nominative składownik składownicy/składowniki (deprecative)
genitive składownika składowników
dative składownikowi składownikom
accusative składownika składowników
instrumental składownikiem składownikami
locative składowniku składownikach
vocative składowniku składownicy
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References
  1. Edicta Et Mandata Universalia Regnis Galiciæ Et Lodomeriæ ... Promulgata: Rozkazy Y Ustawy Powszechne Krolestwom Galicyi Y Lodomeryi‎ (in Latin), Anton Piller, 1788, page 61

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.