φυτεύω

Ancient Greek

Etymology

φυτόν (phutón) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation
 

Verb

φῠτεύω • (phuteúō)

  1. to plant (place growing thing in soil)
  2. (figurative) to bring about, cause, prepare

Conjugation
   Present: φῠτεύω, φῠτεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φῠτεύω φῠτεύεις φῠτεύει φῠτεύετον φῠτεύετον φῠτεύομεν φῠτεύετε φῠτεύουσῐ(ν)
subjunctive φῠτεύω φῠτεύῃς φῠτεύῃ φῠτεύητον φῠτεύητον φῠτεύωμεν φῠτεύητε φῠτεύωσῐ(ν)
optative φῠτεύοιμῐ φῠτεύοις φῠτεύοι φῠτεύοιτον φῠτευοίτην φῠτεύοιμεν φῠτεύοιτε φῠτεύοιεν
imperative   φῠ́τευε φῠτευέτω φῠτεύετον φῠτευέτων   φῠτεύετε φῠτευόντων
middle/
passive		 indicative φῠτεύομαι φῠτεύῃ,
φῠτεύει		 φῠτεύεται φῠτεύεσθον φῠτεύεσθον φῠτευόμεθᾰ φῠτεύεσθε φῠτεύονται
subjunctive φῠτεύωμαι φῠτεύῃ φῠτεύηται φῠτεύησθον φῠτεύησθον φῠτευώμεθᾰ φῠτεύησθε φῠτεύωνται
optative φῠτευοίμην φῠτεύοιο φῠτεύοιτο φῠτεύοισθον φῠτευοίσθην φῠτευοίμεθᾰ φῠτεύοισθε φῠτεύοιντο
imperative   φῠτεύου φῠτευέσθω φῠτεύεσθον φῠτευέσθων   φῠτεύεσθε φῠτευέσθων
active middle/passive
infinitive φῠτεύειν φῠτεύεσθαι
participle m φῠτεύων φῠτευόμενος
f φῠτεύουσᾰ φῠτευομένη
n φῠτεῦον φῠτευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φῠτεύω, φῠτεύομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φῠτεύω φῠτεύεις φῠτεύει φῠτεύετον φῠτεύετον φῠτεύομεν φῠτεύετε φῠτεύουσῐ(ν)
subjunctive φῠτεύω,
φῠτεύωμῐ		 φῠτεύῃς,
φῠτεύῃσθᾰ		 φῠτεύῃ,
φῠτεύῃσῐ		 φῠτεύητον φῠτεύητον φῠτεύωμεν φῠτεύητε φῠτεύωσῐ(ν)
optative φῠτεύοιμῐ φῠτεύοισ(θᾰ) φῠτεύοι φῠτεύοιτον φῠτευοίτην φῠτεύοιμεν φῠτεύοιτε φῠτεύοιεν
imperative   φῠ́τευε φῠτευέτω φῠτεύετον φῠτευέτων   φῠτεύετε φῠτευόντων
middle/
passive		 indicative φῠτεύομαι φῠτεύεαι φῠτεύεται φῠτεύεσθον φῠτεύεσθον φῠτευόμε(σ)θᾰ φῠτεύεσθε φῠτεύονται
subjunctive φῠτεύωμαι φῠτεύηαι φῠτεύηται φῠτεύησθον φῠτεύησθον φῠτευώμε(σ)θᾰ φῠτεύησθε φῠτεύωνται
optative φῠτευοίμην φῠτεύοιο φῠτεύοιτο φῠτεύοισθον φῠτευοίσθην φῠτευοίμε(σ)θᾰ φῠτεύοισθε φῠτευοίᾰτο
imperative   φῠτεύεο φῠτευέσθω φῠτεύεσθον φῠτευέσθων   φῠτεύεσθε φῠτευέσθων
active middle/passive
infinitive φῠτεύειν/φῠτευέμεν(αι)/φῠτευμέναι φῠτεύεσθαι
participle m φῠτεύων φῠτευόμενος
f φῠτεύουσᾰ φῠτευομένη
n φῠτεῦον φῠτευόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφῠ́τευον, ἐφῠτευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφῠ́τευον ἐφῠ́τευες ἐφῠ́τευε(ν) ἐφῠτεύετον ἐφῠτευέτην ἐφῠτεύομεν ἐφῠτεύετε ἐφῠ́τευον
middle/
passive		 indicative ἐφῠτευόμην ἐφῠτεύου ἐφῠτεύετο ἐφῠτεύεσθον ἐφῠτευέσθην ἐφῠτευόμεθᾰ ἐφῠτεύεσθε ἐφῠτεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φῠτεύσω, φῠτεύσομαι, φῠτευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φῠτεύσω φῠτεύσεις φῠτεύσει φῠτεύσετον φῠτεύσετον φῠτεύσομεν φῠτεύσετε φῠτεύσουσῐ(ν)
optative φῠτεύσοιμῐ φῠτεύσοις φῠτεύσοι φῠτεύσοιτον φῠτευσοίτην φῠτεύσοιμεν φῠτεύσοιτε φῠτεύσοιεν
middle indicative φῠτεύσομαι φῠτεύσῃ,
φῠτεύσει		 φῠτεύσεται φῠτεύσεσθον φῠτεύσεσθον φῠτευσόμεθᾰ φῠτεύσεσθε φῠτεύσονται
optative φῠτευσοίμην φῠτεύσοιο φῠτεύσοιτο φῠτεύσοισθον φῠτευσοίσθην φῠτευσοίμεθᾰ φῠτεύσοισθε φῠτεύσοιντο
passive indicative φῠτευθήσομαι φῠτευθήσῃ φῠτευθήσεται φῠτευθήσεσθον φῠτευθήσεσθον φῠτευθησόμεθᾰ φῠτευθήσεσθε φῠτευθήσονται
optative φῠτευθησοίμην φῠτευθήσοιο φῠτευθήσοιτο φῠτευθήσοισθον φῠτευθησοίσθην φῠτευθησοίμεθᾰ φῠτευθήσοισθε φῠτευθήσοιντο
active middle passive
infinitive φῠτεύσειν φῠτεύσεσθαι φῠτευθήσεσθαι
participle m φῠτεύσων φῠτευσόμενος φῠτευθησόμενος
f φῠτεύσουσᾰ φῠτευσομένη φῠτευθησομένη
n φῠτεῦσον φῠτευσόμενον φῠτευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφῠ́τευσᾰ, ἐφῠτευσᾰ́μην, ἐφῠτεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφῠ́τευσᾰ ἐφῠ́τευσᾰς ἐφῠ́τευσε(ν) ἐφῠτεύσᾰτον ἐφῠτευσᾰ́την ἐφῠτεύσᾰμεν ἐφῠτεύσᾰτε ἐφῠ́τευσᾰν
subjunctive φῠτεύσω φῠτεύσῃς φῠτεύσῃ φῠτεύσητον φῠτεύσητον φῠτεύσωμεν φῠτεύσητε φῠτεύσωσῐ(ν)
optative φῠτεύσαιμῐ φῠτεύσειᾰς,
φῠτεύσαις		 φῠτεύσειε(ν),
φῠτεύσαι		 φῠτεύσαιτον φῠτευσαίτην φῠτεύσαιμεν φῠτεύσαιτε φῠτεύσειᾰν,
φῠτεύσαιεν
imperative   φῠ́τευσον φῠτευσᾰ́τω φῠτεύσᾰτον φῠτευσᾰ́των   φῠτεύσᾰτε φῠτευσᾰ́ντων
middle indicative ἐφῠτευσᾰ́μην ἐφῠτεύσω ἐφῠτεύσᾰτο ἐφῠτεύσᾰσθον ἐφῠτευσᾰ́σθην ἐφῠτευσᾰ́μεθᾰ ἐφῠτεύσᾰσθε ἐφῠτεύσᾰντο
subjunctive φῠτεύσωμαι φῠτεύσῃ φῠτεύσηται φῠτεύσησθον φῠτεύσησθον φῠτευσώμεθᾰ φῠτεύσησθε φῠτεύσωνται
optative φῠτευσαίμην φῠτεύσαιο φῠτεύσαιτο φῠτεύσαισθον φῠτευσαίσθην φῠτευσαίμεθᾰ φῠτεύσαισθε φῠτεύσαιντο
imperative   φῠ́τευσαι φῠτευσᾰ́σθω φῠτεύσᾰσθον φῠτευσᾰ́σθων   φῠτεύσᾰσθε φῠτευσᾰ́σθων
passive indicative ἐφῠτεύθην ἐφῠτεύθης ἐφῠτεύθη ἐφῠτεύθητον ἐφῠτευθήτην ἐφῠτεύθημεν ἐφῠτεύθητε ἐφῠτεύθησᾰν
subjunctive φῠτευθῶ φῠτευθῇς φῠτευθῇ φῠτευθῆτον φῠτευθῆτον φῠτευθῶμεν φῠτευθῆτε φῠτευθῶσῐ(ν)
optative φῠτευθείην φῠτευθείης φῠτευθείη φῠτευθεῖτον,
φῠτευθείητον		 φῠτευθείτην,
φῠτευθειήτην		 φῠτευθεῖμεν,
φῠτευθείημεν		 φῠτευθεῖτε,
φῠτευθείητε		 φῠτευθεῖεν,
φῠτευθείησᾰν
imperative   φῠτεύθητῐ φῠτευθήτω φῠτεύθητον φῠτευθήτων   φῠτεύθητε φῠτευθέντων
active middle passive
infinitive φῠτεῦσαι φῠτεύσᾰσθαι φῠτευθῆναι
participle m φῠτεύσᾱς φῠτευσᾰ́μενος φῠτευθείς
f φῠτεύσᾱσᾰ φῠτευσᾰμένη φῠτευθεῖσᾰ
n φῠτεῦσᾰν φῠτευσᾰ́μενον φῠτευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφῠ́τευκᾰ, πεφῠ́τευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεφῠ́τευκᾰ πεφῠ́τευκᾰς πεφῠ́τευκε(ν) πεφῠτεύκᾰτον πεφῠτεύκᾰτον πεφῠτεύκᾰμεν πεφῠτεύκᾰτε πεφῠτεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεφῠτεύκω πεφῠτεύκῃς πεφῠτεύκῃ πεφῠτεύκητον πεφῠτεύκητον πεφῠτεύκωμεν πεφῠτεύκητε πεφῠτεύκωσῐ(ν)
optative πεφῠτεύκοιμῐ,
πεφῠτευκοίην		 πεφῠτεύκοις,
πεφῠτευκοίης		 πεφῠτεύκοι,
πεφῠτευκοίη		 πεφῠτεύκοιτον πεφῠτευκοίτην πεφῠτεύκοιμεν πεφῠτεύκοιτε πεφῠτεύκοιεν
imperative   πεφῠ́τευκε πεφῠτευκέτω πεφῠτεύκετον πεφῠτευκέτων   πεφῠτεύκετε πεφῠτευκόντων
middle/
passive		 indicative πεφῠ́τευμαι πεφῠ́τευσαι πεφῠ́τευται πεφῠ́τευσθον πεφῠ́τευσθον πεφῠτεύμεθᾰ πεφῠ́τευσθε πεφῠ́τευνται
subjunctive πεφῠτευμένος ὦ πεφῠτευμένος ᾖς πεφῠτευμένος ᾖ πεφῠτευμένω ἦτον πεφῠτευμένω ἦτον πεφῠτευμένοι ὦμεν πεφῠτευμένοι ἦτε πεφῠτευμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφῠτευμένος εἴην πεφῠτευμένος εἴης πεφῠτευμένος εἴη πεφῠτευμένω εἴητον/εἶτον πεφῠτευμένω εἰήτην/εἴτην πεφῠτευμένοι εἴημεν/εἶμεν πεφῠτευμένοι εἴητε/εἶτε πεφῠτευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεφῠ́τευσο πεφῠτεύσθω πεφῠ́τευσθον πεφῠτεύσθων   πεφῠ́τευσθε πεφῠτεύσθων
active middle/passive
infinitive πεφῠτευκέναι πεφῠτεῦσθαι
participle m πεφῠτευκώς πεφῠτευμένος
f πεφῠτευκυῖᾰ πεφῠτευμένη
n πεφῠτευκός πεφῠτευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek φυτεύω (phuteúō).

Pronunciation
  • IPA(key): /fiˈte.vo/
  • Hyphenation: φυ‧τεύ‧ω

Verb

φυτεύω • (fytévo) (past φύτεψα, passive φυτεύομαι)

  1. (horticulture) to plant (place growing thing in soil)
    Ήταν έξω στον κήπο της και φύτευε τριαντάφυλλα.
    Ítan éxo ston kípo tis kai fýteve triantáfylla.
    She was out planting roses in her garden.
    Είχα φυτέψει μια καρδιά στου χωρισμού την αμμουδιά. (1959 song by Mikis Theodorakis)
    Eícha fytépsei mia kardiá stou chorismoú tin ammoudiá.
    I had planted a heart on the beach of separation.
  2. (colloquial, transitive) to plant, shove, put (especially in the context of injuring someone)
    Του φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι.
    Tou fýtepse mia sfaíra sto kefáli.
    He planted a bullet in his head.
  3. (colloquial, humorous, derogatory) to plant (bury someone's coffin in the ground)
    Την φυτέψανε χθες το απόγευμα.
    Tin fytépsane chthes to apógevma.
    They planted her yesterday afternoon.

Conjugation
φυτεύω   φυτεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg φυτεύω φυτέψω φυτεύομαι φυτευτώ
2 sg φυτεύεις φυτέψεις φυτεύεσαι φυτευτείς
3 sg φυτεύει φυτέψει φυτεύεται φυτευτεί
1 pl φυτεύουμε, [‑ομε] φυτέψουμε, [‑ομε] φυτευόμαστε φυτευτούμε
2 pl φυτεύετε φυτέψετε φυτεύεστε, φυτευόσαστε φυτευτείτε
3 pl φυτεύουν(ε) φυτέψουν(ε) φυτεύονται φυτευτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg φύτευα φύτεψα φυτευόμουν(α) φυτεύτηκα
2 sg φύτευες φύτεψες φυτευόσουν(α) φυτεύτηκες
3 sg φύτευε φύτεψε φυτευόταν(ε) φυτεύτηκε
1 pl φυτεύαμε φυτέψαμε φυτευόμασταν, (‑όμαστε) φυτευτήκαμε
2 pl φυτεύατε φυτέψατε φυτευόσασταν, (‑όσαστε) φυτευτήκατε
3 pl φύτευαν, φυτεύαν(ε) φύτεψαν, φυτέψαν(ε) φυτεύονταν, (φυτευόντουσαν) φυτεύτηκαν, φυτευτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα φυτεύω ➤ θα φυτέψω ➤ θα φυτεύομαι ➤ θα φυτευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα φυτεύεις, … θα φυτέψεις, … θα φυτεύεσαι, … θα φυτευτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … φυτέψει
  έχω, έχεις, … φυτεμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … φυτευτεί
  είμαι, είσαι, … φυτεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … φυτέψει
  είχα, είχες, … φυτεμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … φυτευτεί
  ήμουν, ήσουν, … φυτεμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … φυτέψει
  θα έχω, θα έχεις, … φυτεμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … φυτευτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … φυτεμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg φύτευε φύτεψε, φύτευ' 1 — φυτέψου
2 pl φυτεύετε φυτέψτε, φυτεύτε2 φυτεύεστε φυτευτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ φυτεύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας φυτέψει ➤ φυτεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ φυτέψει φυτευτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. φύτευ' το ("plant it!").
 2. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • αναφύτευση f (anafýtefsi, “replanting”)
  • αναφυτεύω (anafytévo, “to replant”)
  • αφύτευτος (afýteftos, “not planted”)
  • δενδροφυτεύω (dendrofytévo, “to plant trees”)
  • δεντροφύτευση f (dentrofýtefsi, “tree planting”)
  • μεταφύτευση f (metafýtefsi, “transplanting”)
  • μεταφυτεύω (metafytévo, “to transplant”)
  • φύτεμα n (fýtema, “planting, sowing”)
  • φυτεμένος (fyteménos, “planted”, participle)
  • φύτευση f (fýtefsi, “planting, sowing”)
  • and see: φυτό n (fytó, “plant”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.