αποκρίνω

See also: ἀποκρίνω

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek ἀποκρίνω (apokrínō, “set apart; choose”). Synchronicall analysable as απο- (“de-, from”) +‎ κρίνω (“judge, decide”). Also see sense "answer" at αποκρίνομαι (apokrínomai).

Pronunciation

IPA^(key): /a.poˈkɾi.no/
Hyphenation: α‧πο‧κρί‧νω

Verb

αποκρίνω • (apokríno) (past απέκρινα, passive αποκρίνομαι)

(medicine, rare) to excrete
Synonyms: εκκρίνω (ekkríno), απεκκρίνω (apekkríno), αποβάλλω (apovállo)

Conjugation

αποκρίνω αποκρίνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	αποκρίνω	αποκρίνω	αποκρίνομαι	αποκριθώ
2 sg	αποκρίνεις	αποκρίνεις	αποκρίνεσαι	αποκριθείς
3 sg	αποκρίνει	αποκρίνει	αποκρίνεται	αποκριθεί

1 pl	αποκρίνουμε, [‑ομε]	αποκρίνουμε, [‑ομε]	αποκρινόμαστε	αποκριθούμε
2 pl	αποκρίνετε	αποκρίνετε	αποκρίνεστε, αποκρινόσαστε	αποκριθείτε
3 pl	αποκρίνουν(ε)	αποκρίνουν(ε)	αποκρίνονται	αποκριθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	απέκρινα	απέκρινα	αποκρινόμουν(α)	αποκρίθηκα
2 sg	απέκρινες	απέκρινες	αποκρινόσουν(α)	αποκρίθηκες
3 sg	απέκρινε	απέκρινε	αποκρινόταν(ε)	αποκρίθηκε

1 pl	αποκρίναμε	αποκρίναμε	αποκρινόμασταν, (‑όμαστε)	αποκριθήκαμε
2 pl	αποκρίνατε	αποκρίνατε	αποκρινόσασταν, (‑όσαστε)	αποκριθήκατε
3 pl	απέκριναν, αποκρίναν(ε)	απέκριναν, αποκρίναν(ε)	αποκρίνονταν, (αποκρινόντουσαν)	αποκρίθηκαν, αποκριθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα αποκρίνω ➤	θα αποκρίνω ➤	θα αποκρίνομαι ➤	θα αποκριθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αποκρίνεις, …	θα αποκρίνεις, …	θα αποκρίνεσαι, …	θα αποκριθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αποκρίνει		έχω, έχεις, … αποκριθεί είμαι, είσαι, … αποκριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αποκρίνει		είχα, είχες, … αποκριθεί ήμουν, ήσουν, … αποκριμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αποκρίνει		θα έχω, θα έχεις, … αποκριθεί θα είμαι, θα είσαι, … αποκριμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	απόκρινε	απόκρινε	—	αποκρίσου
2 pl	αποκρίνετε	αποκρίνετε	αποκρίνεστε	αποκριθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αποκρίνοντας ➤		αποκρινόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας αποκρίνει ➤		αποκριμένος, ‑η, ‑o {αποκεκριμένος, ‑η, ‑o} ➤

Nonfinite form➤	αποκρίνει		αποκριθεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

and see: αποκρίνομαι (apokrínomai, “answer, respond”) & κρίνω (kríno, “judge, decide”)
απέκκριση f (apékkrisi, “excretion”)
απόκριμα n (apókrima, “excretion”)
απόκριση f (apókrisi, “excretion”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.