ανασταίνω
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἀνίστημι (anístēmi).
Verb
ανασταίνω • (anastaíno) (past ανάστησα, passive ανασταίνομαι)
- to resurrect, revive, revitalise (UK), revitalize (US), bring back to life
Conjugation
ανασταίνω ανασταίνομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | ανασταίνω | αναστήσω | ανασταίνομαι | αναστηθώ |
| 2 sg | ανασταίνεις | αναστήσεις | ανασταίνεσαι | αναστηθείς |
| 3 sg | ανασταίνει | αναστήσει | ανασταίνεται | αναστηθεί |
| 1 pl | ανασταίνουμε, [‑ομε] | αναστήσουμε, [‑ομε] | ανασταινόμαστε | αναστηθούμε |
| 2 pl | ανασταίνετε | αναστήσετε | ανασταίνεστε, ανασταινόσαστε | αναστηθείτε |
| 3 pl | ανασταίνουν(ε) | αναστήσουν(ε) | ανασταίνονται | αναστηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | ανάσταινα | ανάστησα | ανασταινόμουν(α) | αναστήθηκα |
| 2 sg | ανάσταινες | ανάστησες | ανασταινόσουν(α) | αναστήθηκες |
| 3 sg | ανάσταινε | ανάστησε | ανασταινόταν(ε) | αναστήθηκε |
| 1 pl | ανασταίναμε | αναστήσαμε | ανασταινόμασταν, (‑όμαστε) | αναστηθήκαμε |
| 2 pl | ανασταίνατε | αναστήσατε | ανασταινόσασταν, (‑όσαστε) | αναστηθήκατε |
| 3 pl | ανάσταιναν, ανασταίναν(ε) | ανάστησαν, αναστήσαν(ε) | ανασταίνονταν, (ανασταινόντουσαν) | αναστήθηκαν, αναστηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ανασταίνω ➤ | θα αναστήσω ➤ | θα ανασταίνομαι ➤ | θα αναστηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ανασταίνεις, … | θα αναστήσεις, … | θα ανασταίνεσαι, … | θα αναστηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αναστήσει έχω, έχεις, … αναστημένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … αναστηθεί είμαι, είσαι, … αναστημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αναστήσει είχα, είχες, … αναστημένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … αναστηθεί ήμουν, ήσουν, … αναστημένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αναστήσει θα έχω, θα έχεις, … αναστημένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … αναστηθεί θα είμαι, θα είσαι, … αναστημένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | ανάσταινε | ανάστησε | — | αναστήσου |
| 2 pl | ανασταίνετε | αναστήστε | ανασταίνεστε | αναστηθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | ανασταίνοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αναστήσει ➤ | αναστημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αναστήσει | αναστηθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
- ανάσταση f (anástasi, “resurrection”)
- Ανάσταση f (Anástasi, “the Resurrection”)
- αναστάσιμος (anastásimos, “Easter, resurrection, resurrectional”, adjective)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.