nakładczy

Polish

Etymology

From nakładca +‎ -y. First attested in 1819.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /naˈkwat.t͡ʂɨ/
Rhymes: -att͡ʂɨ
Syllabification: na‧kład‧czy

Adjective

nakładczy (not comparable, derived adverb nakładczo)

(relational) merchant employer (of jobs, requests, etc., paid for by the contractor, who also supplies materials, and made in the contractor's own place with their own tools)
Synonym: nakładowy

Declension

Declension of nakładczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	nakładczy		nakładcza	nakładcze	nakładczy	nakładcze
genitive	nakładczego		nakładczej	nakładczego	nakładczych
dative	nakładczemu		nakładczej	nakładczemu	nakładczym
accusative	nakładczego	nakładczy	nakładczą	nakładcze	nakładczych	nakładcze
instrumental	nakładczym		nakładczą	nakładczym	nakładczymi
locative	nakładczym		nakładczej	nakładczym	nakładczych

Derived terms

noun

nakładczość

Related terms

adjectives

adverbs

nouns

verbs

References

Gazeta Lwowska‎ (in Polish), number 30, 1819 March 15, page 119

Further reading

nakładczy in Polish dictionaries at PWN
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładczy”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84
nakładczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.