nakładacz

Polish

Etymology

From nakładać +‎ -acz. First attested in 1688.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈkwa.dat͡ʂ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /naˈkɫa.dat͡ʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: na‧kła‧dacz

Noun

nakładacz m pers (female equivalent nakładaczka)

  1. (publishing) feeder (one who feeds sheets of paper into a machine)
  2. loader (one who loads items onto things)
    • 1688, Wacław Potocki, Moralia, page 246:
      Czyli od gnojowego nakładacze wozu?
      So from the dung-covered wagon loader?

Declension
Declension of nakładacz
singular plural
nominative nakładacz nakładacze
genitive nakładacza nakładaczy
dative nakładaczowi nakładaczom
accusative nakładacza nakładaczy
instrumental nakładaczem nakładaczami
locative nakładaczu nakładaczach
vocative nakładaczu nakładacze

Noun

nakładacz m inan

  1. (dentistry) scaler (tool)

Declension
Declension of nakładacz
singular plural
nominative nakładacz nakładacze
genitive nakładacza nakładaczy
dative nakładaczowi nakładaczom
accusative nakładacz nakładacze
instrumental nakładaczem nakładaczami
locative nakładaczu nakładaczach
vocative nakładaczu nakładacze
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Further reading
  • nakładacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nakładacz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.