στενοχωρώ

Greek

Alternative forms

forms in order of frequency and register

Etymology

Inherited from Koine Greek στενοχωρῶ (stenokhōrô, “to be straitened, confined, to press, to be anxious”). στενός (stenós, “narrow”) +‎ χώρος (chóros, “space”). The first combining form with both [o] and [a]: στενο-χωρώ and στενα-χωρώ.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ste.no.xoˈro/
  • Hyphenation: στε‧νο‧χω‧ρώ

Verb

στενοχωρώ • (stenochoró) / στενοχωράω (past στενοχώρησα/στενοχώρεσα, passive στενοχωρούμαι/στενοχωριέμαι, p‑past στενοχωρήθηκα/στενοχωρέθηκα, ppp στενοχωρημένος / στενοχωρεμένος)

  1. upset, worry

Conjugation

Verb with multiple forms -χωρή- and less formal -χωρέ- (also with both alternative suffixes: στενο- & colloquial στενα-)

στενοχωρώ (& στενοχωράω), στενοχωρούμαι / στενοχωριέμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg στενοχωρώ  (στεναχωρώ →) στενοχωρήσω, στενοχωρέσω στενοχωρούμαι - στενοχωριέμαι1 στενοχωρηθώ, στενοχωρεθώ
2 sg στενοχωρείς στενοχωρήσεις, στενοχωρέσεις στενοχωρείσαι - στενοχωριέσαι στενοχωρηθείς, στενοχωρεθείς
3 sg στενοχωρεί στενοχωρήσει, στενοχωρέσει στενοχωρείται - στενοχωριέται στενοχωρηθεί, στενοχωρεθεί
1 pl στενοχωρούμε στενοχωρήσουμε, [‑ομε] , στενοχωρέσουμε, [‑ομε] στενοχωρούμαστε - στενοχωριόμαστε στενοχωρηθούμε, στενοχωρεθούμε
2 pl στενοχωρείτε στενοχωρήσετε, στενοχωρέσετε στενοχωρείστε, {στενοχωρείσθε} - στενοχωριέστε, ‑ιόσαστε στενοχωρηθείτε, στενοχωρεθείτε
3 pl στενοχωρούν(ε) στενοχωρήσουν(ε), στενοχωρέσουν(ε) στενοχωρούνται - στενοχωριέστε, ‑ιόσαστε στενοχωρηθούν(ε), στενοχωρεθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg στενοχωρούσα στενοχώρησα, στενοχώρεσα [στενοχωρούμουν(α)] - στενοχωριόμουν(α)1 στενοχωρήθηκα, στενοχωρέθηκα
2 sg στενοχωρούσες στενοχώρησες, στενοχώρεσες [στενοχωρούσουν(α)] - στενοχωριόσουν(α) στενοχωρήθηκες, στενοχωρέθηκες
3 sg στενοχωρούσε στενοχώρησε, στενοχώρεσε στενοχωρούνταν, {στενοχωρείτο} - στενοχωριόταν(ε) στενοχωρήθηκε, στενοχωρέθηκε
1 pl στενοχωρούσαμε στενοχωρήσαμε, στενοχωρέσαμε στενοχωρούμασταν, (‑ούμαστε) - στενοχωριόμασταν, (‑ιόμαστε) στενοχωρηθήκαμε, στενοχωρεθήκαμε
2 pl στενοχωρούσατε στενοχωρήσατε, στενοχωρέσατε [στενοχωρούσασταν, (‑ούσαστε)] - στενοχωριόσασταν, (‑ιόσαστε) στενοχωρηθήκατε, στενοχωρεθήκατε
3 pl στενοχωρούσαν(ε) στενοχώρησαν, στενοχωρήσαν(ε), στενοχώρεσαν, στενοχωρέσαν(ε) στενοχωρούνταν, {στενοχωρούντο} - στενοχωριόνταν(ε), στενοχωριόντουσαν, στενοχωριούνταν στενοχωρήθηκαν, στενοχωρηθήκαν(ε), στενοχωρέθηκαν, στενοχωρεθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα στενοχωρώ ➤ θα στενοχωρήσω/στενοχωρέσω ➤ θα στενοχωρούμαι ➤ θα στενοχωρηθώ/στενοχωρεθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα στενοχωρείς, … θα στενοχωρήσεις/στενοχωρέσεις, … θα στενοχωρείσαι, … θα στενοχωρηθείς/στενοχωρεθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … στενοχωρήσει/στενοχωρέσει
  έχω, έχεις, … στενοχωρημένο/στενοχωρεμένο, -η, -ο ➤		   έχω, έχεις, … στενοχωρηθεί/στενοχωρεθεί
  είμαι, είσαι, … στενοχωρημένος/στενοχωρεμένος, -η, -ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … στενοχωρήσει/στενοχωρέσει
  είχα, είχες, … στενοχωρημένο/στενοχωρεμένο, -η, -ο		   είχα, είχες, … στενοχωρηθεί/στενοχωρεθεί
  ήμουν, ήσουν, … στενοχωρημένος/στενοχωρεμένος, -η, -ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … στενοχωρήσει/στενοχωρέσει
  θα έχω, θα έχεις, … στενοχωρημένο/στενοχωρεμένο, -η, -ο		   θα έχω, θα έχεις, … στενοχωρηθεί/στενοχωρεθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … στενοχωρημένος/στενοχωρεμένος, -η, -ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — στενοχώρησε, στενοχώρεσε, στενοχώρα — στενοχωρήσου, στενοχωρέσου
2 pl στενοχωρείτε στενοχωρήστε, στενοχωρέστε στενοχωρείστε, {στενοχωρείσθε} στενοχωρηθείτε, στενοχωρεθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ στενοχωρώντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας στενοχωρήσει ➤ στενοχωρημένος/στενοχωρεμένος, -η, -ο ➤
Nonfinite form➤ στενοχωρήσει, στενοχωρέσει στενοχωρηθεί, στενοχωρεθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. The passive forms with -ιέμαι, -ιόμουν are less formal but very common.
 2. The forms with -χωρε- are slightly more colloquial. The forms with -χωρη- are standard.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms
  • καταστενοχωρώ (katastenochoró, “I sadden excessively”) / καταστεναχωρώ
  • στενοχωρημένος (stenochoriménos, “saddened”, participle) / στεναχωρημένος
  • στενοχωρεμένος (stenochoreménos, “saddened”, participle), στεναχωρεμένος (stenachoreménos)
  • στενοχώρια f (stenochória, “saddness, worry”) / στεναχώρια
  • στενόχωρος (stenóchoros, “narrowly spaced”) / στενάχωρος

References
  1. στενοχωρώ - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.