μηνύω

Ancient Greek

Alternative forms
  • μᾱνύω (mānúō) — Doric

Etymology

Perhaps from Proto-Hellenic *mānúō, from Proto-Indo-European *(s)meh₂néwti, from *(s)meh₂- (“to beckon”) or Pre-Greek.

Pronunciation
 

Verb

μηνύω • (mēnúō)

  1. to show, to inform
  2. to denounce

Conjugation
   Present: μηνῠ́ω, μηνῠ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μηνῠ́ω μηνῠ́εις μηνῠ́ει μηνῠ́ετον μηνῠ́ετον μηνῠ́ομεν μηνῠ́ετε μηνῠ́ουσῐ(ν)
subjunctive μηνῠ́ω μηνῠ́ῃς μηνῠ́ῃ μηνῠ́ητον μηνῠ́ητον μηνῠ́ωμεν μηνῠ́ητε μηνῠ́ωσῐ(ν)
optative μηνῠ́οιμῐ μηνῠ́οις μηνῠ́οι μηνῠ́οιτον μηνῠοίτην μηνῠ́οιμεν μηνῠ́οιτε μηνῠ́οιεν
imperative   μήνῠε μηνῠέτω μηνῠ́ετον μηνῠέτων   μηνῠ́ετε μηνῠόντων
middle/
passive		 indicative μηνῠ́ομαι μηνῠ́ῃ,
μηνῠ́ει		 μηνῠ́εται μηνῠ́εσθον μηνῠ́εσθον μηνῠόμεθᾰ μηνῠ́εσθε μηνῠ́ονται
subjunctive μηνῠ́ωμαι μηνῠ́ῃ μηνῠ́ηται μηνῠ́ησθον μηνῠ́ησθον μηνῠώμεθᾰ μηνῠ́ησθε μηνῠ́ωνται
optative μηνῠοίμην μηνῠ́οιο μηνῠ́οιτο μηνῠ́οισθον μηνῠοίσθην μηνῠοίμεθᾰ μηνῠ́οισθε μηνῠ́οιντο
imperative   μηνῠ́ου μηνῠέσθω μηνῠ́εσθον μηνῠέσθων   μηνῠ́εσθε μηνῠέσθων
active middle/passive
infinitive μηνῠ́ειν μηνῠ́εσθαι
participle m μηνῠ́ων μηνῠόμενος
f μηνῠ́ουσᾰ μηνῠομένη
n μηνῠ́ον μηνῠόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: μηνῡ́ω, μηνῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μηνῡ́ω μηνῡ́εις μηνῡ́ει μηνῡ́ετον μηνῡ́ετον μηνῡ́ομεν μηνῡ́ετε μηνῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive μηνῡ́ω μηνῡ́ῃς μηνῡ́ῃ μηνῡ́ητον μηνῡ́ητον μηνῡ́ωμεν μηνῡ́ητε μηνῡ́ωσῐ(ν)
optative μηνῡ́οιμῐ μηνῡ́οις μηνῡ́οι μηνῡ́οιτον μηνῡοίτην μηνῡ́οιμεν μηνῡ́οιτε μηνῡ́οιεν
imperative   μήνῡε μηνῡέτω μηνῡ́ετον μηνῡέτων   μηνῡ́ετε μηνῡόντων
middle/
passive		 indicative μηνῡ́ομαι μηνῡ́ῃ,
μηνῡ́ει		 μηνῡ́εται μηνῡ́εσθον μηνῡ́εσθον μηνῡόμεθᾰ μηνῡ́εσθε μηνῡ́ονται
subjunctive μηνῡ́ωμαι μηνῡ́ῃ μηνῡ́ηται μηνῡ́ησθον μηνῡ́ησθον μηνῡώμεθᾰ μηνῡ́ησθε μηνῡ́ωνται
optative μηνῡοίμην μηνῡ́οιο μηνῡ́οιτο μηνῡ́οισθον μηνῡοίσθην μηνῡοίμεθᾰ μηνῡ́οισθε μηνῡ́οιντο
imperative   μηνῡ́ου μηνῡέσθω μηνῡ́εσθον μηνῡέσθων   μηνῡ́εσθε μηνῡέσθων
active middle/passive
infinitive μηνῡ́ειν μηνῡ́εσθαι
participle m μηνῡ́ων μηνῡόμενος
f μηνῡ́ουσᾰ μηνῡομένη
n μηνῦον μηνῡόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμήνῠον, ἐμηνῠόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμήνῠον ἐμήνῠες ἐμήνῠε(ν) ἐμηνῠ́ετον ἐμηνῠέτην ἐμηνῠ́ομεν ἐμηνῠ́ετε ἐμήνῠον
middle/
passive		 indicative ἐμηνῠόμην ἐμηνῠ́ου ἐμηνῠ́ετο ἐμηνῠ́εσθον ἐμηνῠέσθην ἐμηνῠόμεθᾰ ἐμηνῠ́εσθε ἐμηνῠ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμήνῡον, ἐμηνῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμήνῡον ἐμήνῡες ἐμήνῡε(ν) ἐμηνῡ́ετον ἐμηνῡέτην ἐμηνῡ́ομεν ἐμηνῡ́ετε ἐμήνῡον
middle/
passive		 indicative ἐμηνῡόμην ἐμηνῡ́ου ἐμηνῡ́ετο ἐμηνῡ́εσθον ἐμηνῡέσθην ἐμηνῡόμεθᾰ ἐμηνῡ́εσθε ἐμηνῡ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μηνῡ́σω, μηνῡ́σομαι, μηνῡθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μηνῡ́σω μηνῡ́σεις μηνῡ́σει μηνῡ́σετον μηνῡ́σετον μηνῡ́σομεν μηνῡ́σετε μηνῡ́σουσῐ(ν)
optative μηνῡ́σοιμῐ μηνῡ́σοις μηνῡ́σοι μηνῡ́σοιτον μηνῡσοίτην μηνῡ́σοιμεν μηνῡ́σοιτε μηνῡ́σοιεν
middle indicative μηνῡ́σομαι μηνῡ́σῃ,
μηνῡ́σει		 μηνῡ́σεται μηνῡ́σεσθον μηνῡ́σεσθον μηνῡσόμεθᾰ μηνῡ́σεσθε μηνῡ́σονται
optative μηνῡσοίμην μηνῡ́σοιο μηνῡ́σοιτο μηνῡ́σοισθον μηνῡσοίσθην μηνῡσοίμεθᾰ μηνῡ́σοισθε μηνῡ́σοιντο
passive indicative μηνῡθήσομαι μηνῡθήσῃ μηνῡθήσεται μηνῡθήσεσθον μηνῡθήσεσθον μηνῡθησόμεθᾰ μηνῡθήσεσθε μηνῡθήσονται
optative μηνῡθησοίμην μηνῡθήσοιο μηνῡθήσοιτο μηνῡθήσοισθον μηνῡθησοίσθην μηνῡθησοίμεθᾰ μηνῡθήσοισθε μηνῡθήσοιντο
active middle passive
infinitive μηνῡ́σειν μηνῡ́σεσθαι μηνῡθήσεσθαι
participle m μηνῡ́σων μηνῡσόμενος μηνῡθησόμενος
f μηνῡ́σουσᾰ μηνῡσομένη μηνῡθησομένη
n μηνῦσον μηνῡσόμενον μηνῡθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμήνῡσᾰ, ἐμηνῡσᾰ́μην, ἐμηνῡ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμήνῡσᾰ ἐμήνῡσᾰς ἐμήνῡσε(ν) ἐμηνῡ́σᾰτον ἐμηνῡσᾰ́την ἐμηνῡ́σᾰμεν ἐμηνῡ́σᾰτε ἐμήνῡσᾰν
subjunctive μηνῡ́σω μηνῡ́σῃς μηνῡ́σῃ μηνῡ́σητον μηνῡ́σητον μηνῡ́σωμεν μηνῡ́σητε μηνῡ́σωσῐ(ν)
optative μηνῡ́σαιμῐ μηνῡ́σειᾰς,
μηνῡ́σαις		 μηνῡ́σειε(ν),
μηνῡ́σαι		 μηνῡ́σαιτον μηνῡσαίτην μηνῡ́σαιμεν μηνῡ́σαιτε μηνῡ́σειᾰν,
μηνῡ́σαιεν
imperative   μήνῡσον μηνῡσᾰ́τω μηνῡ́σᾰτον μηνῡσᾰ́των   μηνῡ́σᾰτε μηνῡσᾰ́ντων
middle indicative ἐμηνῡσᾰ́μην ἐμηνῡ́σω ἐμηνῡ́σᾰτο ἐμηνῡ́σᾰσθον ἐμηνῡσᾰ́σθην ἐμηνῡσᾰ́μεθᾰ ἐμηνῡ́σᾰσθε ἐμηνῡ́σᾰντο
subjunctive μηνῡ́σωμαι μηνῡ́σῃ μηνῡ́σηται μηνῡ́σησθον μηνῡ́σησθον μηνῡσώμεθᾰ μηνῡ́σησθε μηνῡ́σωνται
optative μηνῡσαίμην μηνῡ́σαιο μηνῡ́σαιτο μηνῡ́σαισθον μηνῡσαίσθην μηνῡσαίμεθᾰ μηνῡ́σαισθε μηνῡ́σαιντο
imperative   μήνῡσαι μηνῡσᾰ́σθω μηνῡ́σᾰσθον μηνῡσᾰ́σθων   μηνῡ́σᾰσθε μηνῡσᾰ́σθων
passive indicative ἐμηνῡ́θην ἐμηνῡ́θης ἐμηνῡ́θη ἐμηνῡ́θητον ἐμηνῡθήτην ἐμηνῡ́θημεν ἐμηνῡ́θητε ἐμηνῡ́θησᾰν
subjunctive μηνῡθῶ μηνῡθῇς μηνῡθῇ μηνῡθῆτον μηνῡθῆτον μηνῡθῶμεν μηνῡθῆτε μηνῡθῶσῐ(ν)
optative μηνῡθείην μηνῡθείης μηνῡθείη μηνῡθεῖτον,
μηνῡθείητον		 μηνῡθείτην,
μηνῡθειήτην		 μηνῡθεῖμεν,
μηνῡθείημεν		 μηνῡθεῖτε,
μηνῡθείητε		 μηνῡθεῖεν,
μηνῡθείησᾰν
imperative   μηνῡ́θητῐ μηνῡθήτω μηνῡ́θητον μηνῡθήτων   μηνῡ́θητε μηνῡθέντων
active middle passive
infinitive μηνῦσαι μηνῡ́σᾰσθαι μηνῡθῆναι
participle m μηνῡ́σᾱς μηνῡσᾰ́μενος μηνῡθείς
f μηνῡ́σᾱσᾰ μηνῡσᾰμένη μηνῡθεῖσᾰ
n μηνῦσᾰν μηνῡσᾰ́μενον μηνῡθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμήνῡκᾰ, μεμήνῡμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμήνῡκᾰ μεμήνῡκᾰς μεμήνῡκε(ν) μεμηνῡ́κᾰτον μεμηνῡ́κᾰτον μεμηνῡ́κᾰμεν μεμηνῡ́κᾰτε μεμηνῡ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμηνῡ́κω μεμηνῡ́κῃς μεμηνῡ́κῃ μεμηνῡ́κητον μεμηνῡ́κητον μεμηνῡ́κωμεν μεμηνῡ́κητε μεμηνῡ́κωσῐ(ν)
optative μεμηνῡ́κοιμῐ,
μεμηνῡκοίην		 μεμηνῡ́κοις,
μεμηνῡκοίης		 μεμηνῡ́κοι,
μεμηνῡκοίη		 μεμηνῡ́κοιτον μεμηνῡκοίτην μεμηνῡ́κοιμεν μεμηνῡ́κοιτε μεμηνῡ́κοιεν
imperative   μεμήνῡκε μεμηνῡκέτω μεμηνῡ́κετον μεμηνῡκέτων   μεμηνῡ́κετε μεμηνῡκόντων
middle/
passive		 indicative μεμήνῡμαι μεμήνῡσαι μεμήνῡται μεμήνῡσθον μεμήνῡσθον μεμηνῡ́μεθᾰ μεμήνῡσθε μεμήνῡνται
subjunctive μεμηνῡμένος ὦ μεμηνῡμένος ᾖς μεμηνῡμένος ᾖ μεμηνῡμένω ἦτον μεμηνῡμένω ἦτον μεμηνῡμένοι ὦμεν μεμηνῡμένοι ἦτε μεμηνῡμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμηνῡμένος εἴην μεμηνῡμένος εἴης μεμηνῡμένος εἴη μεμηνῡμένω εἴητον/εἶτον μεμηνῡμένω εἰήτην/εἴτην μεμηνῡμένοι εἴημεν/εἶμεν μεμηνῡμένοι εἴητε/εἶτε μεμηνῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   μεμήνῡσο μεμηνῡ́σθω μεμήνῡσθον μεμηνῡ́σθων   μεμήνῡσθε μεμηνῡ́σθων
active middle/passive
infinitive μεμηνῡκέναι μεμηνῦσθαι
participle m μεμηνῡκώς μεμηνῡμένος
f μεμηνῡκυῖᾰ μεμηνῡμένη
n μεμηνῡκός μεμηνῡμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμεμηνῡ́κειν, ἐμεμηνῡ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμεμηνῡ́κειν,
ἐμεμηνῡ́κη		 ἐμεμηνῡ́κεις,
ἐμεμηνῡ́κης		 ἐμεμηνῡ́κει(ν) ἐμεμηνῡ́κετον ἐμεμηνῡκέτην ἐμεμηνῡ́κεμεν ἐμεμηνῡ́κετε ἐμεμηνῡ́κεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐμεμηνῡ́μην ἐμεμήνῡσο ἐμεμήνῡτο ἐμεμήνῡσθον ἐμεμηνῡ́σθην ἐμεμηνῡ́μεθᾰ ἐμεμήνῡσθε ἐμεμήνῡντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀμήνῡτος (amḗnūtos)
  • ἀντιμηνύω (antimēnúō)
  • αὐτομήνυτος (automḗnutos)
  • διᾰμηνύω (diamēnúō)
  • ἐκμηνύω (ekmēnúō)
  • ἐπῐμηνϋτής (epimēnütḗs)
  • κᾰτᾰμηνύω (katamēnúō)
  • κᾰτᾰμήνῡσῐς (katamḗnūsis)
  • κᾰτᾰμηνῡτής (katamēnūtḗs)
  • μηνυτρίζομαι (mēnutrízomai)
  • μήνυτρον (mḗnutron)
  • μηνύτωρ (mēnútōr)
  • μήνῡμᾰ (mḗnūma)
  • μήνῡσῐς (mḗnūsis)
  • μηνῡτέον (mēnūtéon)
  • μηνῡτήρ (mēnūtḗr)
  • μηνῡτής (mēnūtḗs)
  • μηνῡτικός (mēnūtikós)
  • προμήνυσις (promḗnusis)
  • προμηνύτρια (promēnútria)
  • προμηνύω (promēnúō)
  • προμηνῡτής (promēnūtḗs)
  • προσμηνύω (prosmēnúō)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek μηνύω.

Pronunciation
  • IPA(key): /miˈni.o/
  • Hyphenation: μη‧νύ‧ω

Verb

μηνύω • (minýo) (past μήνυσα, passive μηνύομαι)

  1. (transitive) to sue; file a lawsuit against somebody
    Είπαν ότι θα τον μηνύσουν. ― Eípan óti tha ton minýsoun. ― They said they were going sue him.

Conjugation
μηνύω   μηνύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg μηνύω μηνύσω μηνύομαι μηνυθώ
2 sg μηνύεις μηνύσεις μηνύεσαι μηνυθείς
3 sg μηνύει μηνύσει μηνύεται μηνυθεί
1 pl μηνύουμε, [‑ομε] μηνύσουμε, [‑ομε] μηνυόμαστε μηνυθούμε
2 pl μηνύετε μηνύσετε μηνύεστε, μηνυόσαστε μηνυθείτε
3 pl μηνύουν(ε) μηνύσουν(ε) μηνύονται μηνυθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg μήνυα μήνυσα μηνυόμουν(α) μηνύθηκα
2 sg μήνυες μήνυσες μηνυόσουν(α) μηνύθηκες
3 sg μήνυε μήνυσε μηνυόταν(ε) μηνύθηκε
1 pl μηνύαμε μηνύσαμε μηνυόμασταν, (‑όμαστε) μηνυθήκαμε
2 pl μηνύατε μηνύσατε μηνυόσασταν, (‑όσαστε) μηνυθήκατε
3 pl μήνυαν, μηνύαν(ε) μήνυσαν, μηνύσαν(ε) μηνύονταν, (μηνυόντουσαν) μηνύθηκαν, μηνυθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα μηνύω ➤ θα μηνύσω ➤ θα μηνύομαι ➤ θα μηνυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα μηνύεις, … θα μηνύσεις, … θα μηνύεσαι, … θα μηνυθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … μηνύσει   έχω, έχεις, … μηνυθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … μηνύσει   είχα, είχες, … μηνυθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … μηνύσει   θα έχω, θα έχεις, … μηνυθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg μήνυε μήνυσε — μηνύσου
2 pl μηνύετε μηνύστε μηνύεστε μηνυθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ μηνύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας μηνύσει ➤ —
Nonfinite form➤ μηνύσει μηνυθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • αμήνυτος (amínytos, “not accused of”)
  • διαμηνύω (diaminýo, “convey message”)
  • καταμήνυση f (katamínysi, “legalprocedure”)
  • καταμηνύω (kataminýo, “to complain”)
  • μηνάω, μηνώ (mináo, minó, “send message, order”)
  • μήνυμα n (mínyma, “message”)
  • μήνυση f (mínysi, “complaint, law case”)
  • μηνυτήριος (minytírios, “criminal report”)
  • μηνυτής m (minytís, “complainant”)
  • μηνύτρια f (minýtria, “complainant”)
  • προμήνυμα n (promínyma, “forewarning”)
  • προμηνύω (prominýo, “forewarn; announce before”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.