zapowiedzenie
Old Polish
Alternative forms
Etymology
From zapowiedzieć + -enie. First attested in 1417.
Noun
zapowiedzenie n
- verbal noun of zapowiedzieć (“banning”) (act of not allowing certain actions)
- 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 6:
- Bo potrzebuge... szmyaloscz przewrothnich, abichom nye bily samym slosczy zapowyedzenym doszycz mayanczi (ut nos simus sola delictorum prohibitione contenti), alye thesz bichom vyną pomsti przestampczom wstawily
- [Bo potrzebuje... śmiałość przewrotnych, abychom nie byli samym złości zapowiedzenim dosyć mający (ut nos simus sola delictorum prohibitione contenti), ale też bychom winę pomsty przestępcom ustawili]
- verbal noun of zapowiedzieć (“prohibiting”) (act of not allowing to use)
- 1967 [1417], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 644, Kościan:
- Jakoszmy przi tem bili, kedi [kedi] Pyotrek... mową mal cum Johanne, tedy ne pusczil proszno Jana tego zapowedzena (war. ib.: they zapowedzi) przedana dzedziny Grzibna
- [Jakosmy przy tem byli, kiedy [kedi] Piotrek... mowę miał cum Johanne, tedy nie puścił prozno Jana tego zapowiedzenia (war. ib.: tej zapowiedzi) przedania dziedziny Grzybna]
- verbal noun of zapowiedzieć (“seizure for securing one's claims; demanding official seizure to secure one's claims”)
- 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 46:
- Nye maly woyth szwyadeczthwa szwego zapowyedzenya (arrestationis suae) szwego poszla poszpolnego
- [Nie mali wojt świadectwa swego zapowiedzenia (arrestationis suae) swego posła pospolnego]
- verbal noun of zapowiedzieć (“opposing”)
- 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski, Greater Poland, pages 30, 26:
- Zaszczyczysz [je] w stanyu twoyem od zapowyedzenya yęzykow (a contradictione linguarum)
- [Zaszczycisz [je] w stanu twojem od zapowiedzenia językow (a contradictione linguarum)]
Descendants
- Polish: zapowiedzenie
References
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zapowiedzenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish zapowiedzenie. By surface analysis, zapowiedzieć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /za.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: za‧po‧wie‧dze‧nie
Declension
Declension of zapowiedzenie
singular | |
---|---|
nominative | zapowiedzenie |
genitive | zapowiedzenia |
dative | zapowiedzeniu |
accusative | zapowiedzenie |
instrumental | zapowiedzeniem |
locative | zapowiedzeniu |
vocative | zapowiedzenie |
References
Further reading
- zapowiedzenie in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zapowiedzenie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “zapowiedzenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zapowiedzenie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 229
- zapowiedzenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.