zapowiadanie

Old Polish

Alternative forms

Etymology

From zapowiadać + -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /zapɔvjadaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /zapɔvjadaɲe/

Noun

zapowiadanie n

  1. verbal noun of zapowiadać (seizure for securing one's claims; demanding official seizure to secure one's claims)
    Synonyms: zapowiedzenie, zapowiedź
    • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 46:
      Gdy then czlowyek thego (pro themv) yego (sc. wojta) powyedzenyv nye chcze wyerzycz..., thedy tho zapowyadanye (arrestatio) woythowszkye nye ma moczy
      [Gdy ten człowiek temu jego (sc. wojta) powiedzeniu nie chce wierzyć..., tedy to zapowiadanie (arrestatio) wojtowskie nie ma mocy]
  2. verbal noun of zapowiadać (banning, prohibiting)
    • 1885 [Fifteenth century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne, volume V, page 7:
      Zapowadane interdiccio
      [Zapowiadanie interdiccio]
adjective
nouns
verbs

Descendants

  • Polish: zapowiadanie

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zapowiadanie. By surface analysis, zapowiadać + -anie.

Pronunciation

  • IPA(key): /za.pɔ.vjaˈda.ɲɛ/
  • (file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: za‧po‧wia‧da‧nie

Noun

zapowiadanie n

  1. verbal noun of zapowiadać

Declension

References

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.