zapowiedźca

From zapowiedzieć +‎ -ca. First attested in the.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zapɔvjɛt͡ɕt͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /zapɔvjɛt͡ɕt͡sa/

zapowiedźca m ?

1. person who demands seizure for securing their claims
   • 1972 [15th century], Józef Reczek, Wacław Twardzik, editors, Najstarsze staropolskie tłumaczenie ortyli magdeburskich wg rkpsu nr 50, pages 65, 3:

     Przeto zapowyedz polozono o thy zapowyedne pyenadze... Potem vmarla ta pany pyrwey, nyszly szye s thym szapowyednyczą (pro szapowyedzczą, cum hominibus, qui pecuniam alloquerunt) rosprawyla

     [Przeto zapowiedź położono o ty zapowiedne pieniądze... Potem umarła ta pani pirwej, niżli sie z tym zapowiedźcą (cum hominibus, qui pecuniam alloquerunt) rozprawiła]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zapowiedźca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN