vinna
Faroese
Noun
vinna f (genitive singular vinnu, plural vinnur)
- business, acquisition, work, profession
- (archaic, agriculture) ploughing
Declension
Declension of vinna | ||||
---|---|---|---|---|
f1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | vinna | vinnan | vinnur | vinnurnar |
accusative | vinnu | vinnuna | vinnur | vinnurnar |
dative | vinnu | vinnuni | vinnum | vinnunum |
genitive | vinnu | vinnunnar | vinna | vinnanna |
Derived terms
- alivinna
- uppsjóvarvinna
- sjóvinna
- fiskivinna
- ferðavinna
- handilsvinna
- hjávinna
- høvuðsvinna
- námsvinna
- oljuvinna
- samvinna
- tænastuvinna
- vinnufelag
- vinnufrælsi
- vinnufólk
- vinnugrein
- vinnuloysi
- vinnuloyvi
- vinnulív
- vinnulívsmaður
- vinnumál
- vinnunevnd
- vinnuskúli
Etymology 2
From Old Norse vinna, from Proto-Germanic *winnaną, from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to strive, wish, desire, love”). Related to Swedish vinna, Icelandic vinna, Norwegian Bokmål vinne, English win, Dutch winnen, and German gewinnen.
Verb
vinna (third person singular past indicative vann, third person plural past indicative vunnu, supine vunnið)
Conjugation
Conjugation of vinna (group v-44) | ||
---|---|---|
infinitive | vinna | |
supine | vunnið | |
participle (a34)1 | vinnandi | vunnin |
present | past | |
first singular | vinni | vann |
second singular | vinnur | vanst |
third singular | vinnur | vann |
plural | vinna | vunnu |
imperative | ||
singular | vinn! | |
plural | vinnið! | |
1Only the past participle being declined. |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪnːa/
- Rhymes: -ɪnːa
Noun
vinna f (genitive singular vinnu, no plural)
- a job, an occupation, an employment
- Að hafa vinnu.
- To be employed.
- work, labour
Declension
Derived terms
- hafa vinnu
- heimavinna
- erfiðisvinna
- vinnuhlé
Etymology 2
From Old Norse vinna, from Proto-Germanic *winnaną, from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to strive, wish, desire, love”). Related to Faroese vinna, Swedish vinna, Norwegian Bokmål vinne, English win, Dutch winnen, and German gewinnen.
Verb
vinna (strong verb, third-person singular past indicative vann, third-person plural past indicative unnu, supine unnið)
- (intransitive) to work, to labour
- Ég nenni ekki að vinna.
- I don't want to work.
- Ég vinn allan daginn.
- I work all day.
- (transitive, with accusative) to do, to perform (e.g. a task)
- (intransitive) to win, to achieve victory
- Ég vann!
- I won!
- (transitive, with accusative) to win, to triumph in (e.g. a game)
- Við unnum keppnina.
- We won the tournament.
- (transitive, with accusative) to conquer, to beat, to defeat
- (transitive, with accusative) to win, to obtain, to get
- Herinn vann borgina frá uppreisnarmönnunum.
- The army took the city from the rebels.
Conjugation
infinitive (nafnháttur) |
að vinna | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
unnið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vinnandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég vinn | við vinnum | present (nútíð) |
ég vinni | við vinnum |
þú vinnur | þið vinnið | þú vinnir | þið vinnið | ||
hann, hún, það vinnur | þeir, þær, þau vinna | hann, hún, það vinni | þeir, þær, þau vinni | ||
past (þátíð) |
ég vann | við unnum | past (þátíð) |
ég ynni | við ynnum |
þú vannst | þið unnuð | þú ynnir | þið ynnuð | ||
hann, hún, það vann | þeir, þær, þau unnu | hann, hún, það ynni | þeir, þær, þau ynnu | ||
imperative (boðháttur) |
vinn (þú) | vinnið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
vinndu | vinniði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að vinnast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
unnist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vinnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég vinnst | við vinnumst | present (nútíð) |
ég vinnist | við vinnumst |
þú vinnst | þið vinnist | þú vinnist | þið vinnist | ||
hann, hún, það vinnst | þeir, þær, þau vinnast | hann, hún, það vinnist | þeir, þær, þau vinnist | ||
past (þátíð) |
ég vannst | við unnumst | past (þátíð) |
ég ynnist | við ynnumst |
þú vannst | þið unnust | þú ynnist | þið ynnust | ||
hann, hún, það vannst | þeir, þær, þau unnust | hann, hún, það ynnist | þeir, þær, þau ynnust | ||
imperative (boðháttur) |
vinnst (þú) | vinnist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
vinnstu | vinnisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
unninn | unnin | unnið | unnir | unnar | unnin | |
accusative (þolfall) |
unninn | unna | unnið | unna | unnar | unnin | |
dative (þágufall) |
unnum | unninni | unnu | unnum | unnum | unnum | |
genitive (eignarfall) |
unnins | unninnar | unnins | unninna | unninna | unninna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
unni | unna | unna | unnu | unnu | unnu | |
accusative (þolfall) |
unna | unnu | unna | unnu | unnu | unnu | |
dative (þágufall) |
unna | unnu | unna | unnu | unnu | unnu | |
genitive (eignarfall) |
unna | unnu | unna | unnu | unnu | unnu |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
- vinne (e and split infinitives)
Pronunciation
- IPA(key): /²ʋɪnːɑ/
Verb
vinna (present tense vinn, past tense vann, supine vunne, past participle vunnen, present participle vinnande, imperative vinn)
- (transitive, intransitive) to win
Synonyms
- (in intransitive meaning): sigra
References
- “vinna” in The Nynorsk Dictionary.
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *winnaną, from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to strive, wish, desire, love”). Compare Old English winnan, Old Saxon winnan, Old High German winnan, Gothic 𐍅𐌹𐌽𐌽𐌰𐌽 (winnan).
Verb
vinna (singular past indicative vann, plural past indicative unnu, past participle unninn)
- to accomplish
Conjugation
infinitive | vinna | |
---|---|---|
present participle | vinnandi | |
past participle | unninn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | vinn | vann |
2nd-person singular | vinnr, viðr | vannt |
3rd-person singular | vinnr, viðr | vann |
1st-person plural | vinnum | unnum |
2nd-person plural | vinnið | unnuð |
3rd-person plural | vinna | unnu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | vinna | ynna |
2nd-person singular | vinnir | ynnir |
3rd-person singular | vinni | ynni |
1st-person plural | vinnim | ynnim |
2nd-person plural | vinnið | ynnið |
3rd-person plural | vinni | ynni |
imperative | present | |
2nd-person singular | vinn | |
1st-person plural | vinnum | |
2nd-person plural | vinnið |
infinitive | vinnask | |
---|---|---|
present participle | vinnandisk | |
past participle | unnizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | vinnumk | unnumk |
2nd-person singular | vinnsk | vannzk |
3rd-person singular | vinnsk | vannsk |
1st-person plural | vinnumsk | unnumsk |
2nd-person plural | vinnizk | unnuzk |
3rd-person plural | vinnask | unnusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | vinnumk | ynnumk |
2nd-person singular | vinnisk | ynnisk |
3rd-person singular | vinnisk | ynnisk |
1st-person plural | vinnimsk | ynnimsk |
2nd-person plural | vinnizk | ynnizk |
3rd-person plural | vinnisk | ynnisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | vinnsk | |
1st-person plural | vinnumsk | |
2nd-person plural | vinnizk |
Old Swedish
Etymology
From Old Norse vinna, from Proto-Germanic *winnaną.
Conjugation
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | vinna | — | |||
participle | vinnandi, vinnande | unnin | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | vinder | vinni, vinne | — | van | unni, unne |
þū | vinder | vinni, vinne | vin | vant | unni, unne |
han | vinder | vinni, vinne | — | van | unni, unne |
vīr | vinnum, vinnom | vinnum, vinnom | vinnum, vinnom | unnum, unnom | unnum, unnom |
īr | vinnin | vinnin | vinnin | unnin | unnin |
þēr | vinna | vinnin | — | unnu, unno | unnin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | vints | vinnis, vinnes | — | vans | unnis, unnes |
þū | vints | vinnis, vinnes | — | vants | unnis, unnes |
han | vints | vinnis, vinnes | — | vans | unnis, unnes |
vīr | vinnums, -oms | vinnums, vinnoms | — | unnums, unnoms | unnums, unnoms |
īr | vinnins | vinnins | — | unnins | unnins |
þēr | vinnas | vinnins | — | unnus, unnos | unnins |
Swedish
Etymology
From Old Swedish vinna, from Old Norse vinna, from Proto-Germanic *winnaną, from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to strive, wish, desire, love”). Related to Icelandic vinna, Norwegian vinne, English win, Dutch winnen, and German gewinnen.
Pronunciation
audio (file)
Conjugation
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | vinna | vinnas | ||
Supine | vunnit | vunnits | ||
Imperative | vinn | — | ||
Imper. plural1 | vinnen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | vinner | vann | vinns, vinnes | vanns |
Ind. plural1 | vinna | vunno | vinnas | vunnos |
Subjunctive2 | vinne | vunne | vinnes | vunnes |
Participles | ||||
Present participle | vinnande | |||
Past participle | vunnen | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |