gera

See also: Gera, geɽa, géra, and ġera

Basque

Noun

gera

  1. allative singular of ge

Bikol Central

Etymology

Borrowed from Spanish guerra.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡeɾa/, [ˈɡe.ɾa]
  • Hyphenation: ge‧ra

Noun

géra

  1. war
    Synonym: (archaic) gubat

Derived terms
  • kagera
  • maggera
  • makigera

Faroese

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ʃeːɹa/

Etymology 1

From Old Norse gera, gøra, gørva, from Proto-Germanic *garwijaną.

Verb

gera (third person singular past indicative gjørdi, supine gjørt)

  1. to do, to make
Conjugation
Conjugation of gera (group v-31)
infinitive gera
supine gjørt
participle (a7)1 gerandi gjørdur
present past
first singular geri gjørdi
second singular gert gjørdi
third singular ger gjørdi
plural gera gjørdu
imperative
singular ger!
plural gerið!
1Only the past participle being declined.

Etymology 2

From Danish gære, from German gären.

Verb

gera (third person singular past indicative geraði, supine gerað)

  1. to ferment, to brew
Conjugation
Conjugation of gera (group v-30)
infinitive gera
supine gerað
participle (a6)1 gerandi geraður
present past
first singular geri geraði
second singular gerar geraði
third singular gerar geraði
plural gera geraðu
imperative
singular gera!
plural gerið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Alternative forms

Etymology

From Old Norse gera, gøra, gørva, from Proto-Germanic *garwijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈcɛːra/
  • Rhymes: -ɛːra

Verb

gera (weak verb, third-person singular past indicative gerði, supine gert)

  1. (transitive, governs the accusative) to do
    Hvað ertu að gera?
    What are you doing?
    Letingjar gera aldrei neitt.
    Loafers never do anything.
  2. (transitive, governs the accusative) to make
  3. to arbitrate, to determine
  4. (impersonal) used with nouns denoting a weather condition to indicate that that type of weather is going on
    Það gerði rigningu.
    It rained.

Conjugation
gera — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að gera
supine
(sagnbót)		 gert
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 gerandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég geri við gerum present
(nútíð)		 ég geri við gerum
þú gerir þið gerið þú gerir þið gerið
hann, hún, það gerir þeir, þær, þau gera hann, hún, það geri þeir, þær, þau geri
past
(þátíð)		 ég gerði við gerðum past
(þátíð)		 ég gerði við gerðum
þú gerðir þið gerðuð þú gerðir þið gerðuð
hann, hún, það gerði þeir, þær, þau gerðu hann, hún, það gerði þeir, þær, þau gerðu
imperative
(boðháttur)		 ger (þú) gerið (þið)
Forms with appended personal pronoun
gerðu geriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gerast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að gerast
supine
(sagnbót)		 gerst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 gerandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég gerist við gerumst present
(nútíð)		 ég gerist við gerumst
þú gerist þið gerist þú gerist þið gerist
hann, hún, það gerist þeir, þær, þau gerast hann, hún, það gerist þeir, þær, þau gerist
past
(þátíð)		 ég gerðist við gerðumst past
(þátíð)		 ég gerðist við gerðumst
þú gerðist þið gerðust þú gerðist þið gerðust
hann, hún, það gerðist þeir, þær, þau gerðust hann, hún, það gerðist þeir, þær, þau gerðust
imperative
(boðháttur)		 gerst (þú) gerist (þið)
Forms with appended personal pronoun
gerstu geristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gerður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gerður gerð gert gerðir gerðar gerð
accusative
(þolfall)		 gerðan gerða gert gerða gerðar gerð
dative
(þágufall)		 gerðum gerðri gerðu gerðum gerðum gerðum
genitive
(eignarfall)		 gerðs gerðrar gerðs gerðra gerðra gerðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gerði gerða gerða gerðu gerðu gerðu
accusative
(þolfall)		 gerða gerðu gerða gerðu gerðu gerðu
dative
(þágufall)		 gerða gerðu gerða gerðu gerðu gerðu
genitive
(eignarfall)		 gerða gerðu gerða gerðu gerðu gerðu

Derived terms
to make
  • gera áttavilltan (to disorient, to disorientate)
  • gera villu
  • gera vísu
  • um að gera
  • gera höfðinu styttri, höfðinu styttri (to cut of someone's head, to make them shorter by the height of their head)
to arbitrate
  • gera einhverjum að greiða
uncategorized
  • gera að verkum
  • gera af sér
  • gera sér lítið fyrir
  • gera grein fyrir
  • gera á hluta
  • gera á sig
  • gera að fiski
  • gera að gamni sínu
  • gera að sári
  • gera að verkum
  • gera af sér
  • gera í buxurnar
  • gera ekkert
  • gera ekkert í
  • gera sér ljóst
  • gera ráð fyrir
  • gera ekkert til
  • gera til geðs
  • til þess að gera
  • gerast
  • gerðu svo vel
  • gera ráð fyrir
  • eins og við gerðum ráð fyrir
  • gerast
  • gerður
  • gera sig til
  • gera upp
  • gera upp hús
  • gera rangt til
  • gera upp vél
  • gera upp reikning
  • gera upp á milli
  • gera sér upp
  • gera upp við sig
  • gera út
  • gera um mál
  • gera út mann til
  • gera út af við
  • gera við
  • ekkert við að gera
  • gera villu

Kikuyu

Pronunciation
  • IPA(key): /ɣɛɾa/

Verb

gera (infinitive kũgera)

  1. to count, to measure, to reckon[1]
    Mũndũ ageraga maimwo, ndageraga maheo. ― One counts refusals, does not count gifts.[2]
  2. to pass through
    Ĩgĩtithia gwĩciiria njĩra ĩrĩa ĩĩkũgera. ― [The hyena (hiti)] stopped to consider which road he was going to take.[3]

Derived terms

(Nouns)

References
  1. “gera” in Benson, T.G. (1964). Kikuyu-English dictionary, p. 108. Oxford: Clarendon Press.
  2. Cagnolo, C. (1933). The Akikuyu: Their Customs, Traditions and Folklore, p. 220. Nyeri, Kenya: Akikuyu in the Mission Printing School.
  3. Armstrong, Lilias E. (1940). The Phonetic and Tonal Structure of Kikuyu, pp. 302–303. Rep. 1967. (Also in 2018 by Routledge).

Anagrams

Lithuanian

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡʲɛˈra/

Adjective

gerà

  1. nominative/instrumental feminine singular of geras

Lombard

Etymology

From Latin glarea.

Pronunciation
  • IPA(key): /d͡ʒɛra/, /d͡ʒera/

Noun

gera f

  1. gravel

Luang

Noun

gera

  1. (Moa) water

Synonyms

References
  • Leti (2004, →ISBN, page 29 (comparative wordlist)

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From Proto-Germanic *garwijaną (“to prepare”).

Verb

gera (singular past indicative gerði, plural past indicative gerðu, past participle gerðr)

  1. to do, make

Conjugation
Conjugation of gera — active (weak class 1)
infinitive gera
present participle gerandi
past participle gerðr
indicative present past
1st-person singular geri gerða
2nd-person singular gerir gerðir
3rd-person singular gerir gerði
1st-person plural gerum gerðum
2nd-person plural gerið gerðuð
3rd-person plural gera gerðu
subjunctive present past
1st-person singular gera gørða
2nd-person singular gerir gørðir
3rd-person singular geri gørði
1st-person plural gerim gørðim
2nd-person plural gerið gørðið
3rd-person plural geri gørði
imperative present
2nd-person singular ger, geri
1st-person plural gerum
2nd-person plural gerið
Conjugation of gera — mediopassive (weak class 1)
infinitive gerask
present participle gerandisk
past participle gerzk
indicative present past
1st-person singular gerumk gerðumk
2nd-person singular gerisk gerðisk
3rd-person singular gerisk gerðisk
1st-person plural gerumsk gerðumsk
2nd-person plural gerizk gerðuzk
3rd-person plural gerask gerðusk
subjunctive present past
1st-person singular gerumk gørðumk
2nd-person singular gerisk gørðisk
3rd-person singular gerisk gørðisk
1st-person plural gerimsk gørðimsk
2nd-person plural gerizk gørðizk
3rd-person plural gerisk gørðisk
imperative present
2nd-person singular gersk, gerisk
1st-person plural gerumsk
2nd-person plural gerizk

Descendants

References

Portuguese

Pronunciation
  • Rhymes: -ɛɾɐ

Verb

gera

  1. inflection of gerar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Romanian

Etymology

Borrowed from French gérer.

Verb

a gera (third-person singular present gerează, past participle gerat) 1st conj.

  1. to manage

Conjugation
    conjugation of gera (first conjugation, -ez- infix)
infinitive a gera
gerund gerând
past participle gerat
number singular plural
person 1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative eu tu el/ea noi voi ei/ele
present gerez gerezi gerează gerăm gerați gerează
imperfect geram gerai gera geram gerați gerau
simple perfect gerai gerași geră gerarăm gerarăți gerară
pluperfect gerasem geraseși gerase geraserăm geraserăți geraseră
subjunctive eu tu el/ea noi voi ei/ele
present să gerez să gerezi să gereze să gerăm să gerați să gereze
imperative — tu — — voi —
affirmative gerează gerați
negative nu gera nu gerați

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish guierra, from Early Medieval Latin werra, from Frankish *werru (“confusion; quarrel”).

Pronunciation
  • (Standard Tagalog) IPA(key): /ˈɡeɾa/ [ˈɡɛ.ɾɐ]
  • Rhymes: -eɾa
  • Syllabification: ge‧ra
  • Homophone: Guerra

Noun

gera (Baybayin spelling ᜄᜒᜇ)

  1. Alternative form of giyera

Venetian

Verb

gera

  1. third-person singular imperfect indicative of èser
  2. third-person plural imperfect indicative of èser

Yogad

Etymology

Borrowed from Spanish guerra.

Noun

gera

  1. war
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.