φονεύω

Ancient Greek

Etymology

From φονεύς (phoneús).

Pronunciation
 

Verb

φονεύω • (phoneúō)

  1. to murder, kill, slay

Conjugation
   Present: φονεύω, φονεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φονεύω φονεύεις φονεύει φονεύετον φονεύετον φονεύομεν φονεύετε φονεύουσῐ(ν)
subjunctive φονεύω φονεύῃς φονεύῃ φονεύητον φονεύητον φονεύωμεν φονεύητε φονεύωσῐ(ν)
optative φονεύοιμῐ φονεύοις φονεύοι φονεύοιτον φονευοίτην φονεύοιμεν φονεύοιτε φονεύοιεν
imperative   φόνευε φονευέτω φονεύετον φονευέτων   φονεύετε φονευόντων
middle/
passive		 indicative φονεύομαι φονεύῃ,
φονεύει		 φονεύεται φονεύεσθον φονεύεσθον φονευόμεθᾰ φονεύεσθε φονεύονται
subjunctive φονεύωμαι φονεύῃ φονεύηται φονεύησθον φονεύησθον φονευώμεθᾰ φονεύησθε φονεύωνται
optative φονευοίμην φονεύοιο φονεύοιτο φονεύοισθον φονευοίσθην φονευοίμεθᾰ φονεύοισθε φονεύοιντο
imperative   φονεύου φονευέσθω φονεύεσθον φονευέσθων   φονεύεσθε φονευέσθων
active middle/passive
infinitive φονεύειν φονεύεσθαι
participle m φονεύων φονευόμενος
f φονεύουσᾰ φονευομένη
n φονεῦον φονευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφόνευον, ἐφονευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόνευον ἐφόνευες ἐφόνευε(ν) ἐφονεύετον ἐφονευέτην ἐφονεύομεν ἐφονεύετε ἐφόνευον
middle/
passive		 indicative ἐφονευόμην ἐφονεύου ἐφονεύετο ἐφονεύεσθον ἐφονευέσθην ἐφονευόμεθᾰ ἐφονεύεσθε ἐφονεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φονεύσω, φονεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φονεύσω φονεύσεις φονεύσει φονεύσετον φονεύσετον φονεύσομεν φονεύσετε φονεύσουσῐ(ν)
optative φονεύσοιμῐ φονεύσοις φονεύσοι φονεύσοιτον φονευσοίτην φονεύσοιμεν φονεύσοιτε φονεύσοιεν
middle indicative φονεύσομαι φονεύσῃ,
φονεύσει		 φονεύσεται φονεύσεσθον φονεύσεσθον φονευσόμεθᾰ φονεύσεσθε φονεύσονται
optative φονευσοίμην φονεύσοιο φονεύσοιτο φονεύσοισθον φονευσοίσθην φονευσοίμεθᾰ φονεύσοισθε φονεύσοιντο
active middle
infinitive φονεύσειν φονεύσεσθαι
participle m φονεύσων φονευσόμενος
f φονεύσουσᾰ φονευσομένη
n φονεῦσον φονευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφόνευσᾰ, ἐφονευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφόνευσᾰ ἐφόνευσᾰς ἐφόνευσε(ν) ἐφονεύσᾰτον ἐφονευσᾰ́την ἐφονεύσᾰμεν ἐφονεύσᾰτε ἐφόνευσᾰν
subjunctive φονεύσω φονεύσῃς φονεύσῃ φονεύσητον φονεύσητον φονεύσωμεν φονεύσητε φονεύσωσῐ(ν)
optative φονεύσαιμῐ φονεύσειᾰς,
φονεύσαις		 φονεύσειε(ν),
φονεύσαι		 φονεύσαιτον φονευσαίτην φονεύσαιμεν φονεύσαιτε φονεύσειᾰν,
φονεύσαιεν
imperative   φόνευσον φονευσᾰ́τω φονεύσᾰτον φονευσᾰ́των   φονεύσᾰτε φονευσᾰ́ντων
middle indicative ἐφονευσᾰ́μην ἐφονεύσω ἐφονεύσᾰτο ἐφονεύσᾰσθον ἐφονευσᾰ́σθην ἐφονευσᾰ́μεθᾰ ἐφονεύσᾰσθε ἐφονεύσᾰντο
subjunctive φονεύσωμαι φονεύσῃ φονεύσηται φονεύσησθον φονεύσησθον φονευσώμεθᾰ φονεύσησθε φονεύσωνται
optative φονευσαίμην φονεύσαιο φονεύσαιτο φονεύσαισθον φονευσαίσθην φονευσαίμεθᾰ φονεύσαισθε φονεύσαιντο
imperative   φόνευσαι φονευσᾰ́σθω φονεύσᾰσθον φονευσᾰ́σθων   φονεύσᾰσθε φονευσᾰ́σθων
active middle
infinitive φονεῦσαι φονεύσᾰσθαι
participle m φονεύσᾱς φονευσᾰ́μενος
f φονεύσᾱσᾰ φονευσᾰμένη
n φονεῦσᾰν φονευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφόνευκᾰ, πεφόνευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεφόνευκᾰ πεφόνευκᾰς πεφόνευκε(ν) πεφονεύκᾰτον πεφονεύκᾰτον πεφονεύκᾰμεν πεφονεύκᾰτε πεφονεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεφονεύκω πεφονεύκῃς πεφονεύκῃ πεφονεύκητον πεφονεύκητον πεφονεύκωμεν πεφονεύκητε πεφονεύκωσῐ(ν)
optative πεφονεύκοιμῐ,
πεφονευκοίην		 πεφονεύκοις,
πεφονευκοίης		 πεφονεύκοι,
πεφονευκοίη		 πεφονεύκοιτον πεφονευκοίτην πεφονεύκοιμεν πεφονεύκοιτε πεφονεύκοιεν
imperative   πεφόνευκε πεφονευκέτω πεφονεύκετον πεφονευκέτων   πεφονεύκετε πεφονευκόντων
middle/
passive		 indicative πεφόνευμαι πεφόνευσαι πεφόνευται πεφόνευσθον πεφόνευσθον πεφονεύμεθᾰ πεφόνευσθε πεφόνευνται
subjunctive πεφονευμένος ὦ πεφονευμένος ᾖς πεφονευμένος ᾖ πεφονευμένω ἦτον πεφονευμένω ἦτον πεφονευμένοι ὦμεν πεφονευμένοι ἦτε πεφονευμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφονευμένος εἴην πεφονευμένος εἴης πεφονευμένος εἴη πεφονευμένω εἴητον/εἶτον πεφονευμένω εἰήτην/εἴτην πεφονευμένοι εἴημεν/εἶμεν πεφονευμένοι εἴητε/εἶτε πεφονευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεφόνευσο πεφονεύσθω πεφόνευσθον πεφονεύσθων   πεφόνευσθε πεφονεύσθων
active middle/passive
infinitive πεφονευκέναι πεφονεῦσθαι
participle m πεφονευκώς πεφονευμένος
f πεφονευκυῖᾰ πεφονευμένη
n πεφονευκός πεφονευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants
  • → Greek: φονεύω (fonévo) (learned)

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek φονεύω (phoneúō).

Pronunciation
  • IPA(key): /foˈne.vo/
  • Hyphenation: φο‧νεύ‧ω

Verb

φονεύω • (fonévo) (past φόνευσα, passive φονεύομαι, p‑past φονεύτηκα/φονεύθηκα, ppp φονευμένος)

  1. (formal) to murder, kill
    Synonym: σκοτώνω (skotóno)

Conjugation
φονεύω   φονεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg φονεύω φονεύσω φονεύομαι φονευτώ, φονευθώ
2 sg φονεύεις φονεύσεις φονεύεσαι φονευτείς, φονευθείς
3 sg φονεύει φονεύσει φονεύεται φονευτεί, φονευθεί
1 pl φονεύουμε, [‑ομε] φονεύσουμε, [‑ομε] φονευόμαστε φονευτούμε, φονευθούμε
2 pl φονεύετε φονεύσετε φονεύεστε, φονευόσαστε φονευτείτε, φονευθείτε
3 pl φονεύουν(ε) φονεύσουν(ε) φονεύονται φονευτούν(ε), φονευθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg φόνευα φόνευσα φονευόμουν(α) φονεύτηκα, φονεύθηκα
2 sg φόνευες φόνευσες φονευόσουν(α) φονεύτηκες, φονεύθηκες
3 sg φόνευε φόνευσε φονευόταν(ε) φονεύτηκε, φονεύθηκε
1 pl φονεύαμε φονεύσαμε φονευόμασταν, (‑όμαστε) φονευτήκαμε, φονευθήκαμε
2 pl φονεύατε φονεύσατε φονευόσασταν, (‑όσαστε) φονευτήκατε, φονευθήκατε
3 pl φόνευαν, φονεύαν(ε) φόνευσαν, φονεύσαν(ε) φονεύονταν, (φονευόντουσαν) φονεύτηκαν, φονευτήκαν(ε),
φονεύθηκαν, φονευθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα φονεύω ➤ θα φονεύσω ➤ θα φονεύομαι ➤ θα φονευτώ / φονευθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα φονεύεις, … θα φονεύσεις, … θα φονεύεσαι, … θα φονευτείς / φονευθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … φονεύσει
  έχω, έχεις, … φονευμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … φονευτεί / φονευθεί
  είμαι, είσαι, … φονευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … φονεύσει
  είχα, είχες, … φονευμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … φονευτεί / φονευθεί
  ήμουν, ήσουν, … φονευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … φονεύσει
  θα έχω, θα έχεις, … φονευμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … φονευτεί / φονευθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … φονευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg φόνευε φόνευσε — φονεύσου
2 pl φονεύετε φονεύστε φονεύεστε φονευτείτε, φονευθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ φονεύοντας ➤ φονευόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας φονεύσει ➤ φονευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ φονεύσει φονευτεί, φονευθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • Passive forms with -ευθ- are more formal than forms with -ευτ-, and more suitable for this formal verb.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.