τσακίζω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek τσακίζω (tsakízō), either from onomatopoeic τσακ (tsak, “crack, snap”) or from τσακί (tsakí, “flick knife”) from Turkish çakι, with -ίζω (-ízo) ending.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /t͡saˈci.zo/
Hyphenation: τσα‧κί‧ζω

Verb

τσακίζω • (tsakízo) (past τσάκισα, passive τσακίζομαι, p‑past τσακίστηκα, ppp τσακισμένος) (familiar)

(transitive) to break, to smash (to separate into pieces violently)
(transitive) to crush, to smash (to defeat overwhelmingly; to overcome completely)
(transitive, figuratively) to break, to crush (to cause to lose spirit or will; to oppress or grievously burden)
(figuratively) to start to age (to show marks of age)
(passive voice) to bend over backwards (to make a great effort)
(passive voice, of paper) to fold (to become folded)

Conjugation

τσακίζω τσακίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	τσακίζω	τσακίσω	τσακίζομαι	τσακιστώ
2 sg	τσακίζεις	τσακίσεις	τσακίζεσαι	τσακιστείς
3 sg	τσακίζει	τσακίσει	τσακίζεται	τσακιστεί

1 pl	τσακίζουμε, [‑ομε]	τσακίσουμε, [‑ομε]	τσακιζόμαστε	τσακιστούμε
2 pl	τσακίζετε	τσακίσετε	τσακίζεστε, τσακιζόσαστε	τσακιστείτε
3 pl	τσακίζουν(ε)	τσακίσουν(ε)	τσακίζονται	τσακιστούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	τσάκιζα	τσάκισα	τσακιζόμουν(α)	τσακίστηκα
2 sg	τσάκιζες	τσάκισες	τσακιζόσουν(α)	τσακίστηκες
3 sg	τσάκιζε	τσάκισε	τσακιζόταν(ε)	τσακίστηκε

1 pl	τσακίζαμε	τσακίσαμε	τσακιζόμασταν, (‑όμαστε)	τσακιστήκαμε
2 pl	τσακίζατε	τσακίσατε	τσακιζόσασταν, (‑όσαστε)	τσακιστήκατε
3 pl	τσάκιζαν, τσακίζαν(ε)	τσάκισαν, τσακίσαν(ε)	τσακίζονταν, (τσακιζόντουσαν)	τσακίστηκαν, τσακιστήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα τσακίζω ➤	θα τσακίσω ➤	θα τσακίζομαι ➤	θα τσακιστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα τσακίζεις, …	θα τσακίσεις, …	θα τσακίζεσαι, …	θα τσακιστείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … τσακίσει έχω, έχεις, … τσακισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … τσακιστεί είμαι, είσαι, … τσακισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … τσακίσει είχα, είχες, … τσακισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … τσακιστεί ήμουν, ήσουν, … τσακισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … τσακίσει θα έχω, θα έχεις, … τσακισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … τσακιστεί θα είμαι, θα είσαι, … τσακισμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	τσάκιζε	τσάκισε	—	τσακίσου
2 pl	τσακίζετε	τσακίστε	τσακίζεστε	τσακιστείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	τσακίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας τσακίσει ➤		τσακισμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	τσακίσει		τσακιστεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

References

τσακίζω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] τσακίζω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.