συγκινώ

See also: συγκινῶ

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συγκινῶ (sunkinô, “move together; to mentally rouse”), contracted form of συγκινέω (sunkinéō) from συν- (sun-, “with”) + κινέω (kinéo, “to move”). Equiavalent to (συν) συγ- +‎ κινώ.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /siŋɟiˈno/
  • Hyphenation: συ‧γκι‧νώ
  • Older Hyphenation: συγ‧κι‧νώ

Verb

συγκινώ • (sygkinó) (past συγκίνησα, passive συγκινούμαι, p‑past συγκινήθηκα, ppp συγκινημένος)

  1. (transitive) to move, touch, affect, thrill, excite (affect emotionally)
    Με συγκίνησε πολύ αυτή η ταινία. ― Me sygkínise polý aftí i tainía. ― That film really touched me.
    Μας συγκίνησε η ανιδιοτέλειά του. ― Mas sygkínise i anidiotéleiá tou. ― His selflessness moved us.
  2. (transitive, usually in a negative sentence) to appeal to, interest
    Δεν με συγκινεί η μοντέρνα κλασσική. ― Den me sygkineí i montérna klassikí. ― Modern classical (music) doesn't appeal to me.

Conjugation
συγκινώ, συγκινούμαι / συγκινιέμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg συγκινώ συγκινήσω συγκινούμαι - συγκινιέμαι1,2 συγκινηθώ
2 sg συγκινείς συγκινήσεις συγκινείσαι - συγκινιέσαι συγκινηθείς
3 sg συγκινεί συγκινήσει συγκινείται - συγκινιέται συγκινηθεί
1 pl συγκινούμε συγκινήσουμε, [-ομε] συγκινούμαστε - συγκινιόμαστε συγκινηθούμε
2 pl συγκινείτε συγκινήσετε συγκινείστε - συγκινιέστε, συγκινιόσαστε συγκινηθείτε
3 pl συγκινούν(ε) συγκινήσουν(ε) συγκινούνται - συγκινιούνται, συγκινιόνται συγκινηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg συγκινούσα συγκίνησα - {συνεκίνησα}, [[[συγκινούμουν]](α)] - συγκινιόμουν(α)1,2 συγκινήθηκα
2 sg συγκινούσες συγκίνησες [συγκινούσουν(α)] - συγκινιόσουν(α) συγκινήθηκες
3 sg συγκινούσε συγκίνησε συγκινούνταν - συγκινιόταν(ε) - {συγκινείτο}, {συνεκινείτο} συγκινήθηκε
1 pl συγκινούσαμε συγκινήσαμε συγκινούμασταν, (‑ούμαστε) - συγκινιόμασταν, (‑ιόμαστε) συγκινηθήκαμε
2 pl συγκινούσατε συγκινήσατε [συγκινούσασταν, (‑ούσαστε)] - συγκινιόσασταν, (‑ιόσαστε) συγκινηθήκατε
3 pl συγκινούσαν(ε) συγκίνησαν, συγκινήσαν(ε) συγκινούνταν - συγκινιούνταν, (συγκινιόντουσαν) - {συγκινούντο}, {συνεκινούντο} συγκινήθηκαν, συγκινηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα συγκινώ ➤ θα συγκινήσω ➤ θα συγκινούμαι - συγκινιέμαι ➤ θα συγκινηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα συγκινείς, … θα συγκινήσεις, … θα συγκινείσαι - συγκινιέσαι, … θα συγκινηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … συγκινήσει
  έχω, έχεις, … συγκινημένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … συγκινηθεί
  είμαι, είσαι, … συγκινημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … συγκινήσει
  είχα, είχες, … συγκινημένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … συγκινηθεί
  ήμουν, ήσουν, … συγκινημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … συγκινήσει
  θα έχω, θα έχεις, … συγκινημένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … συγκινηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … συγκινημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — συγκίνησε — συγκινήσου
2 pl συγκινείτε συγκινήστε συγκινείστε - συγκινιέστε συγκινηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ συγκινώντας ➤ συγκινούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας συγκινήσει ➤ συγκινημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ συγκινήσει συγκινηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. The passive forms with -ιέμαι, -ιόμουν are less formal.
 2. The second passive forms are mostly found in the imperfective tense.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms
  • ασυγκινησία f (asygkinisía, “apathy”)
  • ασυγκίνητος (asygkínitos, “unmoved”, adjective)
  • ευσυγκινησία f (efsygkinisía)
  • ευσυγκίνητος (efsygkínitos)
  • κατασυγκινώ (katasygkinó)
  • συγκίνηση f (sygkínisi, “emotion”)
  • συγκινησία f (sygkinisía)
  • συγκινησιακός (sygkinisiakós)
  • συγκινητικός (sygkinitikós, “moving, touching”)
  • συγκινητικότητα f (sygkinitikótita)
  • and see: κινώ (kinó, “move”)

References
  1. συγκινώ - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.