στρίβω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek στρίβω (stríbō), from the ancient στρέφω (stréphō, “twist”) from the perfective stem στριψ- in the pattern of -ψ- > -β- as in κλέπτω (klépto), κλεψ- > κλέβω (klévo, “steal”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstɾi.vo/
  • Hyphenation: στρί‧βω

Verb

στρίβω • (strívo) (past έστριψα, passive στρίβομαι, p‑past στρίφτηκα, ppp στριμμένος)

  1. to twist, turn, twirl

Conjugation
στρίβω   στρίβομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg στρίβω στρίψω στρίβομαι στριφτώ
2 sg στρίβεις στρίψεις στρίβεσαι στριφτείς
3 sg στρίβει στρίψει στρίβεται στριφτεί
1 pl στρίβουμε, [‑ομε] στρίψουμε, [‑ομε] στριβόμαστε στριφτούμε
2 pl στρίβετε στρίψετε στρίβεστε, στριβόσαστε στριφτείτε
3 pl στρίβουν(ε) στρίψουν(ε) στρίβονται στριφτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έστριβα έστριψα στριβόμουν(α) στρίφτηκα
2 sg έστριβες έστριψες στριβόσουν(α) στρίφτηκες
3 sg έστριβε έστριψε στριβόταν(ε) στρίφτηκε
1 pl στρίβαμε στρίψαμε στριβόμασταν, (‑όμαστε) στριφτήκαμε
2 pl στρίβατε στρίψατε στριβόσασταν, (‑όσαστε) στριφτήκατε
3 pl έστριβαν, στρίβαν(ε) έστριψαν, στρίψαν(ε) στρίβονταν, (στριβόντουσαν) στρίφτηκαν, στριφτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα στρίβω ➤ θα στρίψω ➤ θα στρίβομαι ➤ θα στριφτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα στρίβεις, … θα στρίψεις, … θα στρίβεσαι, … θα στριφτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … στρίψει
  έχω, έχεις, … στριμμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … στριφτεί
  είμαι, είσαι, … στριμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … στρίψει
  είχα, είχες, … στριμμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … στριφτεί
  ήμουν, ήσουν, … στριμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … στρίψει
  θα έχω, θα έχεις, … στριμμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … στριφτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … στριμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg στρίβε στρίψε, στρίφ' 1 — στρίψου
2 pl στρίβετε στρίψτε, στρίφτε2 στρίβεστε στριφτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ στρίβοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας στρίψει ➤ στριμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ στρίψει στριφτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. στρίφ' το ("twist it!")
 2. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

Stems στριψ-, στριφ-

  • στρίψιμο n (strípsimo, “twisting”)
  • στριφογυρίζω (strifogyrízo) & related
  • στριφόνι n (strifóni, “kind of screw”)
  • στριφτάρι (striftári) (colloquial)
  • στριφτός (striftós, “twisted”)
  • στρίφωμα n (strífoma)
  • στριφώνω (strifóno)

References
  1. στρίβω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.