σκέπτομαι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *sképťomai, from Proto-Indo-European *skep-ye-, from a metathesis of *speḱ-.

Cognate to Latin speciō (“I see”).

Pronunciation
 

Verb

σκέπτομαι • (sképtomai)

  1. to look at, examine
    • 428 BCE, Euripides, Hippolytus 943:
      σκέψασθε δ’ ἐς τόνδ’
      sképsasthe d’ es tónd’
      Look at this man
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.247:
      σκεψάμενος δ’ ἐς νῆα θοὴν ἅμα καὶ μεθ’ ἑταίρους
      skepsámenos d’ es nêa thoḕn háma kaì meth’ hetaírous
      Looking at once at both ship and men
  2. to examine, consider, think
    • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1028:
      σκέψασθε, πρὸς θεῶν, τὴν τύχην δυοῖν βροτοῖν.
      sképsasthe, pròs theôn, tḕn túkhēn duoîn brotoîn.
      Consider, by the gods, the fortune of these two men.
    • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.38:
      καὶ δῆτα, ὃ πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;
      kaì dêta, hò pollákis eskepsámēn, tí kaì boúlesthe, ô neṓteroi?
      And after all, as I have often asked, what would you have, young men?
    1. (rarely) to think, deem
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 854c:
        καλλίω θάνατον σκεψάμενος
        kallíō thánaton skepsámenos
        deeming death the more noble way
    2. to prepare, premeditate
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Timocrates 158:
        καὶ τοιούτους λόγους σχολὴν ἄγοντ’ ἐσκέφθαι περὶ πάντων ὥστ’ εὖ εἰδέναι
        kaì toioútous lógous skholḕn ágont’ esképhthai perì pántōn hṓst’ eû eidénai
        and he has thought out at leisure such fine arguments on every point
      • 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 1:
        οὐ γὰρ μόνον εἴ τι χρήσιμον ἐσκεμμένος ἥκει τις,
        ou gàr mónon eí ti khrḗsimon eskemménos hḗkei tis,
        For not only if someone comes forward with a well-considered plan,

Usage notes

The present and imperfect are suppleted from σκοπέω (skopéō) in Attic.

Inflection
   Present: σκέπτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative σκέπτομαι σκέπτῃ,
σκέπτει		 σκέπτεται σκέπτεσθον σκέπτεσθον σκεπτόμεθᾰ σκέπτεσθε σκέπτονται
subjunctive σκέπτωμαι σκέπτῃ σκέπτηται σκέπτησθον σκέπτησθον σκεπτώμεθᾰ σκέπτησθε σκέπτωνται
optative σκεπτοίμην σκέπτοιο σκέπτοιτο σκέπτοισθον σκεπτοίσθην σκεπτοίμεθᾰ σκέπτοισθε σκέπτοιντο
imperative   σκέπτου σκεπτέσθω σκέπτεσθον σκεπτέσθων   σκέπτεσθε σκεπτέσθων
middle/passive
infinitive σκέπτεσθαι
participle m σκεπτόμενος
f σκεπτομένη
n σκεπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐσκεπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἐσκεπτόμην ἐσκέπτου ἐσκέπτετο ἐσκέπτεσθον ἐσκεπτέσθην ἐσκεπτόμεθᾰ ἐσκέπτεσθε ἐσκέπτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σκέψομαι, σκεπήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative σκέψομαι σκέψῃ,
σκέψει		 σκέψεται σκέψεσθον σκέψεσθον σκεψόμεθᾰ σκέψεσθε σκέψονται
optative σκεψοίμην σκέψοιο σκέψοιτο σκέψοισθον σκεψοίσθην σκεψοίμεθᾰ σκέψοισθε σκέψοιντο
passive indicative σκεπήσομαι σκεπήσῃ σκεπήσεται σκεπήσεσθον σκεπήσεσθον σκεπησόμεθᾰ σκεπήσεσθε σκεπήσονται
optative σκεπησοίμην σκεπήσοιο σκεπήσοιτο σκεπήσοισθον σκεπησοίσθην σκεπησοίμεθᾰ σκεπήσοισθε σκεπήσοιντο
middle passive
infinitive σκέψεσθαι σκεπήσεσθαι
participle m σκεψόμενος σκεπησόμενος
f σκεψομένη σκεπησομένη
n σκεψόμενον σκεπησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐσκεψᾰ́μην, ἐσκέφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐσκεψᾰ́μην ἐσκέψω ἐσκέψᾰτο ἐσκέψᾰσθον ἐσκεψᾰ́σθην ἐσκεψᾰ́μεθᾰ ἐσκέψᾰσθε ἐσκέψᾰντο
subjunctive σκέψωμαι σκέψῃ σκέψηται σκέψησθον σκέψησθον σκεψώμεθᾰ σκέψησθε σκέψωνται
optative σκεψαίμην σκέψαιο σκέψαιτο σκέψαισθον σκεψαίσθην σκεψαίμεθᾰ σκέψαισθε σκέψαιντο
imperative   σκέψαι σκεψᾰ́σθω σκέψᾰσθον σκεψᾰ́σθων   σκέψᾰσθε σκεψᾰ́σθων
passive indicative ἐσκέφθην ἐσκέφθης ἐσκέφθη ἐσκέφθητον ἐσκεφθήτην ἐσκέφθημεν ἐσκέφθητε ἐσκέφθησᾰν
subjunctive σκεφθῶ σκεφθῇς σκεφθῇ σκεφθῆτον σκεφθῆτον σκεφθῶμεν σκεφθῆτε σκεφθῶσῐ(ν)
optative σκεφθείην σκεφθείης σκεφθείη σκεφθεῖτον,
σκεφθείητον		 σκεφθείτην,
σκεφθειήτην		 σκεφθεῖμεν,
σκεφθείημεν		 σκεφθεῖτε,
σκεφθείητε		 σκεφθεῖεν,
σκεφθείησᾰν
imperative   σκέφθητῐ σκεφθήτω σκέφθητον σκεφθήτων   σκέφθητε σκεφθέντων
middle passive
infinitive σκέψᾰσθαι σκεφθῆναι
participle m σκεψᾰ́μενος σκεφθείς
f σκεψᾰμένη σκεφθεῖσᾰ
n σκεψᾰ́μενον σκεφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐσκέπην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐσκέπην ἐσκέπης ἐσκέπη ἐσκέπητον ἐσκεπήτην ἐσκέπημεν ἐσκέπητε ἐσκέπησᾰν
subjunctive σκεπῶ σκεπῇς σκεπῇ σκεπῆτον σκεπῆτον σκεπῶμεν σκεπῆτε σκεπῶσῐ(ν)
optative σκεπείην σκεπείης σκεπείη σκεπεῖτον,
σκεπείητον		 σκεπείτην,
σκεπειήτην		 σκεπεῖμεν,
σκεπείημεν		 σκεπεῖτε,
σκεπείητε		 σκεπεῖεν,
σκεπείησᾰν
imperative   σκέπηθῐ σκεπήτω σκέπητον σκεπήτων   σκέπητε σκεπέντων
passive
infinitive σκεπῆναι
participle m σκεπείς
f σκεπεῖσᾰ
n σκεπέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔσκεμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἔσκεμμαι ἔσκεψαι ἔσκεπται ἔσκεφθον ἔσκεφθον ἐσκέμμεθᾰ ἔσκεφθε ἐσκέπᾰται
subjunctive ἐσκεμμένος ὦ ἐσκεμμένος ᾖς ἐσκεμμένος ᾖ ἐσκεμμένω ἦτον ἐσκεμμένω ἦτον ἐσκεμμένοι ὦμεν ἐσκεμμένοι ἦτε ἐσκεμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐσκεμμένος εἴην ἐσκεμμένος εἴης ἐσκεμμένος εἴη ἐσκεμμένω εἴητον/εἶτον ἐσκεμμένω εἰήτην/εἴτην ἐσκεμμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐσκεμμένοι εἴητε/εἶτε ἐσκεμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἔσκεψο ἐσκέφθω ἔσκεφθον ἐσκέφθων   ἔσκεφθε ἐσκέφθων
middle/passive
infinitive ἐσκέφθαι
participle m ἐσκεμμένος
f ἐσκεμμένη
n ἐσκεμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀνᾰσκέπτομαι (anasképtomai)
  • ἀξιόσκεπτος (axióskeptos)
  • ἀποσκέπτομαι (aposképtomai)
  • ἄσκεπτος (áskeptos)
  • δῐᾰσκέπτομαι (diasképtomai)
  • ἐπῐσκέπτομαι (episképtomai)
  • εὔσκεπτος (eúskeptos)
  • κᾰτᾰσκέπτομαι (katasképtomai)
  • περίσκεπτος (perískeptos)
  • πολύσκεπτος (polúskeptos)
  • προσκέπτομαι (prosképtomai)
  • σκοπάρκης (skopárkēs)
  • συσκέπτομαι (susképtomai)
  • ὑποσκέπτομαι (huposképtomai)

References

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek σκέπτομαι (sképtomai). Compare to the inherited σκέφτομαι (skéftomai).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsce.pto.me/
  • Hyphenation: σκέ‧πτο‧μαι

Verb

σκέπτομαι • (sképtomai) deponent (past σκέφθηκα) (σκέφτηκα as from σκέφτομαι (skéftomai))

  1. (formal) formal or dated form of σκέφτομαι (skéftomai)

Usage notes

Mainly found in compounds

Conjugation

For past tense σκέφτηκα (skéftika) and forms with -φτ- see σκέφτομαι (skéftomai)

σκέπτομαι   (deponent: passive forms only)
Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg σκέπτομαι  (σκέφτομαι →) {σκεφθώ}
2 sg σκέπτεσαι σκεφθείς
3 sg σκέπτεται σκεφθεί
1 pl σκεπτόμαστε σκεφθούμε
2 pl {σκέπτεσθε} σκεφθείτε
3 pl σκέπτονται σκεφθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg σκεπτόμουν(α) {σκέφθηκα}
2 sg σκεπτόσουν(α) σκέφθηκες
3 sg σκεπτόταν(ε) σκέφθηκε
1 pl σκεπτόμασταν, (‑όμαστε) σκεφθήκαμε
2 pl σκεπτόσασταν, (‑όσαστε) σκεφθήκατε
3 pl σκέπτονταν, (σκεπτόντουσαν) σκέφθηκαν, σκεφθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα σκέπτομαι ➤ θα σκεφθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα σκέπτεσαι, … θα σκεφθείς, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … σκεφθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … σκεφθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … σκεφθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — σκέψου
2 pl {σκέπτεσθε} σκεφθείτε
Other forms Passive voice
Present participle ➤   σκεπτόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle ➤   —
Nonfinite form ➤   σκεφθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • For less formal forms with φτ see σκέφτομαι (skéftomai).
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • σκεπτόμενος (skeptómenos, “one who is thinking”, participle)

References
  1. σκέφτομαι, σκέπτομαι - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.