παραλύω

Ancient Greek

Etymology

From παρα- (para-, “from”) +‎ λύω (lúō, “loosen; destroy”).

Verb

παραλύω • (paralúō)

  1. take off, detach
  2. to undo
  3. to loose in addition
  4. to weaken, to cause sickness or illness

Inflection
   Present: παραλῡ́ω, παραλῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παραλῡ́ω παραλῡ́εις παραλῡ́ει παραλῡ́ετον παραλῡ́ετον παραλῡ́ομεν παραλῡ́ετε παραλῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive παραλῡ́ω παραλῡ́ῃς παραλῡ́ῃ παραλῡ́ητον παραλῡ́ητον παραλῡ́ωμεν παραλῡ́ητε παραλῡ́ωσῐ(ν)
optative παραλῡ́οιμῐ παραλῡ́οις παραλῡ́οι παραλῡ́οιτον παραλῡοίτην παραλῡ́οιμεν παραλῡ́οιτε παραλῡ́οιεν
imperative   παράλῡε παραλῡέτω παραλῡ́ετον παραλῡέτων   παραλῡ́ετε παραλῡόντων
middle/
passive		 indicative παραλῡ́ομαι παραλῡ́ῃ,
παραλῡ́ει		 παραλῡ́εται παραλῡ́εσθον παραλῡ́εσθον παραλῡόμεθᾰ παραλῡ́εσθε παραλῡ́ονται
subjunctive παραλῡ́ωμαι παραλῡ́ῃ παραλῡ́ηται παραλῡ́ησθον παραλῡ́ησθον παραλῡώμεθᾰ παραλῡ́ησθε παραλῡ́ωνται
optative παραλῡοίμην παραλῡ́οιο παραλῡ́οιτο παραλῡ́οισθον παραλῡοίσθην παραλῡοίμεθᾰ παραλῡ́οισθε παραλῡ́οιντο
imperative   παραλῡ́ου παραλῡέσθω παραλῡ́εσθον παραλῡέσθων   παραλῡ́εσθε παραλῡέσθων
active middle/passive
infinitive παραλῡ́ειν παραλῡ́εσθαι
participle m παραλῡ́ων παραλῡόμενος
f παραλῡ́ουσᾰ παραλῡομένη
n παραλῦον παραλῡόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: παρέλῡον, παρελῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παρέλῡον παρέλῡες παρέλῡε(ν) παρελῡ́ετον παρελῡέτην παρελῡ́ομεν παρελῡ́ετε παρέλῡον
middle/
passive		 indicative παρελῡόμην παρελῡ́ου παρελῡ́ετο παρελῡ́εσθον παρελῡέσθην παρελῡόμεθᾰ παρελῡ́εσθε παρελῡ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: παραλῡ́σω, παραλῡ́σομαι, παραλῠθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παραλῡ́σω παραλῡ́σεις παραλῡ́σει παραλῡ́σετον παραλῡ́σετον παραλῡ́σομεν παραλῡ́σετε παραλῡ́σουσῐ(ν)
optative παραλῡ́σοιμῐ παραλῡ́σοις παραλῡ́σοι παραλῡ́σοιτον παραλῡσοίτην παραλῡ́σοιμεν παραλῡ́σοιτε παραλῡ́σοιεν
middle indicative παραλῡ́σομαι παραλῡ́σῃ,
παραλῡ́σει		 παραλῡ́σεται παραλῡ́σεσθον παραλῡ́σεσθον παραλῡσόμεθᾰ παραλῡ́σεσθε παραλῡ́σονται
optative παραλῡσοίμην παραλῡ́σοιο παραλῡ́σοιτο παραλῡ́σοισθον παραλῡσοίσθην παραλῡσοίμεθᾰ παραλῡ́σοισθε παραλῡ́σοιντο
passive indicative παραλῠθήσομαι παραλῠθήσῃ παραλῠθήσεται παραλῠθήσεσθον παραλῠθήσεσθον παραλῠθησόμεθᾰ παραλῠθήσεσθε παραλῠθήσονται
optative παραλῠθησοίμην παραλῠθήσοιο παραλῠθήσοιτο παραλῠθήσοισθον παραλῠθησοίσθην παραλῠθησοίμεθᾰ παραλῠθήσοισθε παραλῠθήσοιντο
active middle passive
infinitive παραλῡ́σειν παραλῡ́σεσθαι παραλῠθήσεσθαι
participle m παραλῡ́σων παραλῡσόμενος παραλῠθησόμενος
f παραλῡ́σουσᾰ παραλῡσομένη παραλῠθησομένη
n παραλῦσον παραλῡσόμενον παραλῠθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: παρέλῡσᾰ, παρελῡσᾰ́μην, παρελῠ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παρέλῡσᾰ παρέλῡσᾰς παρέλῡσε(ν) παρελῡ́σᾰτον παρελῡσᾰ́την παρελῡ́σᾰμεν παρελῡ́σᾰτε παρέλῡσᾰν
subjunctive παραλῡ́σω παραλῡ́σῃς παραλῡ́σῃ παραλῡ́σητον παραλῡ́σητον παραλῡ́σωμεν παραλῡ́σητε παραλῡ́σωσῐ(ν)
optative παραλῡ́σαιμῐ παραλῡ́σειᾰς,
παραλῡ́σαις		 παραλῡ́σειε(ν),
παραλῡ́σαι		 παραλῡ́σαιτον παραλῡσαίτην παραλῡ́σαιμεν παραλῡ́σαιτε παραλῡ́σειᾰν,
παραλῡ́σαιεν
imperative   παράλῡσον παραλῡσᾰ́τω παραλῡ́σᾰτον παραλῡσᾰ́των   παραλῡ́σᾰτε παραλῡσᾰ́ντων
middle indicative παρελῡσᾰ́μην παρελῡ́σω παρελῡ́σᾰτο παρελῡ́σᾰσθον παρελῡσᾰ́σθην παρελῡσᾰ́μεθᾰ παρελῡ́σᾰσθε παρελῡ́σᾰντο
subjunctive παραλῡ́σωμαι παραλῡ́σῃ παραλῡ́σηται παραλῡ́σησθον παραλῡ́σησθον παραλῡσώμεθᾰ παραλῡ́σησθε παραλῡ́σωνται
optative παραλῡσαίμην παραλῡ́σαιο παραλῡ́σαιτο παραλῡ́σαισθον παραλῡσαίσθην παραλῡσαίμεθᾰ παραλῡ́σαισθε παραλῡ́σαιντο
imperative   παράλῡσαι παραλῡσᾰ́σθω παραλῡ́σᾰσθον παραλῡσᾰ́σθων   παραλῡ́σᾰσθε παραλῡσᾰ́σθων
passive indicative παρελῠ́θην παρελῠ́θης παρελῠ́θη παρελῠ́θητον παρελῠθήτην παρελῠ́θημεν παρελῠ́θητε παρελῠ́θησᾰν
subjunctive παραλῠθῶ παραλῠθῇς παραλῠθῇ παραλῠθῆτον παραλῠθῆτον παραλῠθῶμεν παραλῠθῆτε παραλῠθῶσῐ(ν)
optative παραλῠθείην παραλῠθείης παραλῠθείη παραλῠθεῖτον,
παραλῠθείητον		 παραλῠθείτην,
παραλῠθειήτην		 παραλῠθεῖμεν,
παραλῠθείημεν		 παραλῠθεῖτε,
παραλῠθείητε		 παραλῠθεῖεν,
παραλῠθείησᾰν
imperative   παραλῠ́θητῐ παραλῠθήτω παραλῠ́θητον παραλῠθήτων   παραλῠ́θητε παραλῠθέντων
active middle passive
infinitive παραλῦσαι παραλῡ́σᾰσθαι παραλῠθῆναι
participle m παραλῡ́σᾱς παραλῡσᾰ́μενος παραλῠθείς
f παραλῡ́σᾱσᾰ παραλῡσᾰμένη παραλῠθεῖσᾰ
n παραλῦσᾰν παραλῡσᾰ́μενον παραλῠθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: παραλέλῠκᾰ, παραλέλῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παραλέλῠκᾰ παραλέλῠκᾰς παραλέλῠκε(ν) παραλελῠ́κᾰτον παραλελῠ́κᾰτον παραλελῠ́κᾰμεν παραλελῠ́κᾰτε παραλελῠ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive παραλελῠ́κω παραλελῠ́κῃς παραλελῠ́κῃ παραλελῠ́κητον παραλελῠ́κητον παραλελῠ́κωμεν παραλελῠ́κητε παραλελῠ́κωσῐ(ν)
optative παραλελῠ́κοιμῐ,
παραλελῠκοίην		 παραλελῠ́κοις,
παραλελῠκοίης		 παραλελῠ́κοι,
παραλελῠκοίη		 παραλελῠ́κοιτον παραλελῠκοίτην παραλελῠ́κοιμεν παραλελῠ́κοιτε παραλελῠ́κοιεν
imperative   παραλέλῠκε παραλελῠκέτω παραλελῠ́κετον παραλελῠκέτων   παραλελῠ́κετε παραλελῠκόντων
middle/
passive		 indicative παραλέλῠμαι παραλέλῠσαι παραλέλῠται παραλέλῠσθον παραλέλῠσθον παραλελῠ́μεθᾰ παραλέλῠσθε παραλέλῠνται
subjunctive παραλελῠμένος ὦ παραλελῠμένος ᾖς παραλελῠμένος ᾖ παραλελῠμένω ἦτον παραλελῠμένω ἦτον παραλελῠμένοι ὦμεν παραλελῠμένοι ἦτε παραλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
optative παραλελῠμένος εἴην παραλελῠμένος εἴης παραλελῠμένος εἴη παραλελῠμένω εἴητον/εἶτον παραλελῠμένω εἰήτην/εἴτην παραλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν παραλελῠμένοι εἴητε/εἶτε παραλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   παραλέλῠσο παραλελῠ́σθω παραλέλῠσθον παραλελῠ́σθων   παραλέλῠσθε παραλελῠ́σθων
active middle/passive
infinitive παραλελῠκέναι παραλελῠ́σθαι
participle m παραλελῠκώς παραλελῠμένος
f παραλελῠκυῖᾰ παραλελῠμένη
n παραλελῠκός παραλελῠμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: παρελελῠ́κειν, παρελελῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παρελελῠ́κειν,
παρελελῠ́κη		 παρελελῠ́κεις,
παρελελῠ́κης		 παρελελῠ́κει(ν) παρελελῠ́κετον παρελελῠκέτην παρελελῠ́κεμεν παρελελῠ́κετε παρελελῠ́κεσᾰν
middle/
passive		 indicative παρελελῠ́μην παρελέλῠσο παρελέλῠτο παρελέλῠσθον παρελελῠ́σθην παρελελῠ́μεθᾰ παρελέλῠσθε παρελέλῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: παραλελῡ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative παραλελῡ́σομαι παραλελῡ́σῃ,
παραλελῡ́σει		 παραλελῡ́σεται παραλελῡ́σεσθον παραλελῡ́σεσθον παραλελῡσόμεθᾰ παραλελῡ́σεσθε παραλελῡ́σονται
optative παραλελῡσοίμην παραλελῡ́σοιο παραλελῡ́σοιτο παραλελῡ́σοισθον παραλελῡσοίσθην παραλελῡσοίμεθᾰ παραλελῡ́σοισθε παραλελῡ́σοιντο
middle/passive
infinitive παραλελῡ́σεσθαι
participle m παραλελῡσόμενος
f παραλελῡσομένη
n παραλελῡσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants
  • Greek: παραλύω (paralýo, “to paralyze”)

Further reading

Greek

Etymology

Lerneadly, from Ancient Greek παραλύω (paralúō, “loose and take of”), as in the passive form παραλύομαι (paralúomai) & semantic loan from French paralyser.[1] From παρα- (para-) +‎ λύω (lýo, “untie”).

Pronunciation
  • IPA(key): /pa.raˈli.o/
  • Hyphenation: πα‧ρα‧λύω

Verb

παραλύω • (paralýo) (past παρέλυσα/παράλυσα, passive —, ppp παραλυμένος)

  1. (transitive) to paralyse (UK), paralyze (US)
  2. (transitive) to bring to a halt
  3. (intransitive) to be numb, be paralysed

Conjugation
παραλύω   (active forms only plus passive perfect participle)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg παραλύω παραλύσω
2 sg παραλύεις παραλύσεις
3 sg παραλύει παραλύσει
1 pl παραλύουμε, [‑ομε] παραλύσουμε, [‑ομε]
2 pl παραλύετε παραλύσετε
3 pl παραλύουν(ε) παραλύσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg παρέλυα παρέλυσα, (παράλυσα)
2 sg παρέλυες παρέλυσες, (παράλυσε)
3 sg παρέλυε παρέλυσε, (παράλυσε)
1 pl παραλύαμε παραλύσαμε
2 pl παραλύατε παραλύσατε
3 pl παρέλυαν, (παραλύαν(ε)) παρέλυσαν, (παράλυσαν, παραλύσαν(ε))
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα παραλύω ➤ θα παραλύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα παραλύεις, … θα παραλύσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … παραλύσει    είμαι, είσαι, … παραλυμένος, ‑η, ‑ο ➤ (also passive voice)
Past perfect ➤   είχα, είχες, … παραλύσει    ήμουν, ήσουν, … παραλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … παραλύσει    θα είμαι, θα είσαι, … παραλυμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg παράλυε παράλυσε
2 pl παραλύετε παραλύστε
Other forms
Active present participle ➤   παραλύοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας παραλύσει ➤
Passive perfect participle ➤ παραλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form ➤   παραλύσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • αντιπαραλυτικός (antiparalytikós)
  • γεροπαραλυμένος m (geroparalyménos)
  • ημιπαράλυτος (imiparálytos)
  • παραλυμένος (paralyménos, participle)
  • παράλυση f (parálysi, “paralysis”)
  • παραλυσία f (paralysía)
  • παραλυτικός (paralytikós, “paralysed”)
  • παράλυτος (parálytos)

and see: παρα- (para-) & λύω (lýo)

References
  1. παραλύω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.