εννοώ

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek ἐννοέω (ennoéō) / ἐννοῶ (ennoô).[1]

Morphologically, from εν- (en-, “in”) +‎ νοώ (noó, “think, understand”).

Pronunciation
  • IPA(key): /e.noˈo/
  • Hyphenation: εν‧νο‧ώ

Verb

εννοώ • (ennoó) (past εννόησα, passive εννοούμαι)

  1. to mean, signify
  2. to understand
  3. to be decided, have made up one's mind
  4. (at 3rd passive persons) to be understood, of course

Conjugation
εννοώ, εννοούμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg εννοώ εννοήσω εννοούμαι εννοηθώ
2 sg εννοείς εννοήσεις εννοείσαι εννοηθείς
3 sg εννοεί εννοήσει εννοείται εννοηθεί
1 pl εννοούμε εννοήσουμε, [-ομε] εννοούμαστε εννοηθούμε
2 pl εννοείτε εννοήσετε εννοείστε εννοηθείτε
3 pl εννοούν(ε) εννοήσουν(ε) εννοούνται εννοηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg εννοούσα εννόησα [εννοούμουν(α)] εννοήθηκα
2 sg εννοούσες εννόησες [εννοούσουν(α)] εννοήθηκες
3 sg εννοούσε εννόησε εννοούνταν, {εννοείτο} εννοήθηκε
1 pl εννοούσαμε εννοήσαμε εννοούμασταν, (‑ούμαστε) εννοηθήκαμε
2 pl εννοούσατε εννοήσατε [εννοούσασταν, (‑ούσαστε)] εννοηθήκατε
3 pl εννοούσαν(ε) εννόησαν, εννοήσαν(ε) εννοούνταν, {εννοούντο} εννοήθηκαν, εννοηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα εννοώ ➤ θα εννοήσω ➤ θα εννοούμαι ➤ θα εννοηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα εννοείς, … θα εννοήσεις, … θα εννοείσαι, … θα εννοηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … εννοήσει
  έχω, έχεις, … εννοημένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … εννοηθεί
  είμαι, είσαι, … εννοημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … εννοήσει
  είχα, είχες, … εννοημένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … εννοηθεί
  ήμουν, ήσουν, … εννοημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … εννοήσει
  θα έχω, θα έχεις, … εννοημένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … εννοηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … εννοημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — εννόησε — εννοήσου
2 pl εννοείτε εννοήστε εννοείστε εννοηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ εννοώντας ➤ εννοούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας εννοήσει ➤ εννοημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ εννοήσει εννοηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • ασυνεννοησία f (asynennoïsía)
  • ασυνεννόητος (asynennóitos)
  • ενδοσυνεννόηση f (endosynennóisi, “intercommunication”)
  • έννοια f (énnoia, “meaning; caring”)
  • εννοιοκρατία f (ennoiokratía, “conceptualism”) (philosophy)
  • εννοιολογικός (ennoiologikós, “semasiological”)
  • εννοούμενος (ennooúmenos, “understood”, participle)
  • προσυνεννόηση f (prosynennóisi, “agreement beforehand”)
  • προσυνεννοούμαι (prosynennooúmai, “agree beforehand”)
  • συνεννοημένος (synennoïménos, participle)
  • συνεννόηση f (synennóisi, “understanding, communication”)
  • συνεννοήσιμος (synennoḯsimos, “easy to communicate with”)
  • συνεννοούμαι (synennooúmai, “communicate with, have mutual understanding”)

References
  1. εννοώ - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.