διαπρέπω

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαπρέπω. By surface analysis, δια- (“through”) + πρέπω (prépō, “beseem”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ðiaˈpɾe.po/
  • Hyphenation: δι‧α‧πρέ‧πω

Verb

διαπρέπω • (diaprépo) (past διέπρεψα, passive —)

  1. to distinguish oneself

Conjugation
διαπρέπω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg διαπρέπω διαπρέψω
2 sg διαπρέπεις διαπρέψεις
3 sg διαπρέπει διαπρέψει
1 pl διαπρέπουμε, [‑ομε] διαπρέψουμε, [‑ομε]
2 pl διαπρέπετε διαπρέψετε
3 pl διαπρέπουν(ε) διαπρέψουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg διέπρεπα διέπρεψα
2 sg διέπρεπες διέπρεψες
3 sg διέπρεπε διέπρεψε
1 pl διαπρέπαμε διαπρέψαμε
2 pl διαπρέπατε διαπρέψατε
3 pl διέπρεπαν, διαπρέπαν(ε) διέπρεψαν, διαπρέψαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα διαπρέπω ➤ θα διαπρέψω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διαπρέπεις, … θα διαπρέψεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διαπρέψει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διαπρέψει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διαπρέψει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg (διάπρεπε) διάπρεψε
2 pl διαπρέπετε διαπρέψτε
Other forms
Active present participle ➤   διαπρέποντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας διαπρέψει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   διαπρέψει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • διαπρεπής (diaprepís, “distinguished”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.