διανύω

Ancient Greek

Alternative forms

δῐᾰνῠ́τω (dianútō)

Etymology

δῐ(α)- (di(a)-, “through”) +‎ ᾰ̓νῠ́ω (anúō, “effect, accomplish”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.ný.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈny.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈny.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈny.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈni.o/

Verb

δῐᾰνῠ́ω • (dianúō)

to finish, bring to an end, accomplish
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.515–517:
  Τρεῖς γὰρ δή μιν νύκτας ἔχον, τρία δ’ ἤματ’ ἔρυξα
  ἐν κλισίῃ: πρῶτον γὰρ ἔμ’ ἵκετο νηὸς ἀποδράς:
  ἀλλ’ οὔ πω κακότητα διήνυσεν ἣν ἀγορεύων.
  Treîs gàr dḗ min núktas ékhon, tría d’ ḗmat’ éruxa
  en klisíēi: prôton gàr ém’ híketo nēòs apodrás:
  all’ oú pō kakótēta diḗnusen hḕn agoreúōn.
  Three nights I had him by me, and three days I kept him
  in my hut, for to me first he came when he fled by stealth from a ship,
  but he had not yet ended the tale of his sufferings.
  
  English translation by A.T. Murray @perseus Scene: The swineherd Eumaeus introduces to Penelope the 'beggar' (who is Odysseus).
1. to finish oneʼs course over the sea
to traverse
to arrive at a place

Inflection

Present: δῐᾰνῠ́ω, δῐᾰνῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰνῠ́ω	δῐᾰνῠ́εις	δῐᾰνῠ́ει	δῐᾰνῠ́ετον	δῐᾰνῠ́ετον	δῐᾰνῠ́ομεν	δῐᾰνῠ́ετε	δῐᾰνῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰνῠ́ω	δῐᾰνῠ́ῃς	δῐᾰνῠ́ῃ	δῐᾰνῠ́ητον	δῐᾰνῠ́ητον	δῐᾰνῠ́ωμεν	δῐᾰνῠ́ητε	δῐᾰνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνῠ́οιμῐ	δῐᾰνῠ́οις	δῐᾰνῠ́οι	δῐᾰνῠ́οιτον	δῐᾰνῠοίτην	δῐᾰνῠ́οιμεν	δῐᾰνῠ́οιτε	δῐᾰνῠ́οιεν
	imperative		δῐᾰ́νῠε	δῐᾰνῠέτω	δῐᾰνῠ́ετον	δῐᾰνῠέτων		δῐᾰνῠ́ετε	δῐᾰνῠόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰνῠ́ομαι	δῐᾰνῠ́ῃ, δῐᾰνῠ́ει	δῐᾰνῠ́εται	δῐᾰνῠ́εσθον	δῐᾰνῠ́εσθον	δῐᾰνῠόμεθᾰ	δῐᾰνῠ́εσθε	δῐᾰνῠ́ονται
	subjunctive	δῐᾰνῠ́ωμαι	δῐᾰνῠ́ῃ	δῐᾰνῠ́ηται	δῐᾰνῠ́ησθον	δῐᾰνῠ́ησθον	δῐᾰνῠώμεθᾰ	δῐᾰνῠ́ησθε	δῐᾰνῠ́ωνται
	optative	δῐᾰνῠοίμην	δῐᾰνῠ́οιο	δῐᾰνῠ́οιτο	δῐᾰνῠ́οισθον	δῐᾰνῠοίσθην	δῐᾰνῠοίμεθᾰ	δῐᾰνῠ́οισθε	δῐᾰνῠ́οιντο
	imperative		δῐᾰνῠ́ου	δῐᾰνῠέσθω	δῐᾰνῠ́εσθον	δῐᾰνῠέσθων		δῐᾰνῠ́εσθε	δῐᾰνῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰνῠ́ειν				δῐᾰνῠ́εσθαι
participle	m	δῐᾰνῠ́ων				δῐᾰνῠόμενος
	f	δῐᾰνῠ́ουσᾰ				δῐᾰνῠομένη
	n	δῐᾰνῠ́ον				δῐᾰνῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δῐήνῠον, δῐηνῠόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐήνῠον	δῐήνῠες	δῐήνῠε(ν)	δῐηνῠ́ετον	δῐηνῠέτην	δῐηνῠ́ομεν	δῐηνῠ́ετε	δῐήνῠον
middle/ passive	indicative	δῐηνῠόμην	δῐηνῠ́ου	δῐηνῠ́ετο	δῐηνῠ́εσθον	δῐηνῠέσθην	δῐηνῠόμεθᾰ	δῐηνῠ́εσθε	δῐηνῠ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δῐᾰνῠ́σω, δῐᾰνῠ́σομαι, δῐᾰνῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰνῠ́σω	δῐᾰνῠ́σεις	δῐᾰνῠ́σει	δῐᾰνῠ́σετον	δῐᾰνῠ́σετον	δῐᾰνῠ́σομεν	δῐᾰνῠ́σετε	δῐᾰνῠ́σουσῐ(ν)
active	optative	δῐᾰνῠ́σοιμῐ	δῐᾰνῠ́σοις	δῐᾰνῠ́σοι	δῐᾰνῠ́σοιτον	δῐᾰνῠσοίτην	δῐᾰνῠ́σοιμεν	δῐᾰνῠ́σοιτε	δῐᾰνῠ́σοιεν
middle	indicative	δῐᾰνῠ́σομαι	δῐᾰνῠ́σῃ, δῐᾰνῠ́σει	δῐᾰνῠ́σεται	δῐᾰνῠ́σεσθον	δῐᾰνῠ́σεσθον	δῐᾰνῠσόμεθᾰ	δῐᾰνῠ́σεσθε	δῐᾰνῠ́σονται
middle	optative	δῐᾰνῠσοίμην	δῐᾰνῠ́σοιο	δῐᾰνῠ́σοιτο	δῐᾰνῠ́σοισθον	δῐᾰνῠσοίσθην	δῐᾰνῠσοίμεθᾰ	δῐᾰνῠ́σοισθε	δῐᾰνῠ́σοιντο
passive	indicative	δῐᾰνῠθήσομαι	δῐᾰνῠθήσῃ	δῐᾰνῠθήσεται	δῐᾰνῠθήσεσθον	δῐᾰνῠθήσεσθον	δῐᾰνῠθησόμεθᾰ	δῐᾰνῠθήσεσθε	δῐᾰνῠθήσονται
passive	optative	δῐᾰνῠθησοίμην	δῐᾰνῠθήσοιο	δῐᾰνῠθήσοιτο	δῐᾰνῠθήσοισθον	δῐᾰνῠθησοίσθην	δῐᾰνῠθησοίμεθᾰ	δῐᾰνῠθήσοισθε	δῐᾰνῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰνῠ́σειν			δῐᾰνῠ́σεσθαι		δῐᾰνῠθήσεσθαι
participle	m	δῐᾰνῠ́σων			δῐᾰνῠσόμενος		δῐᾰνῠθησόμενος
	f	δῐᾰνῠ́σουσᾰ			δῐᾰνῠσομένη		δῐᾰνῠθησομένη
	n	δῐᾰνῠ́σον			δῐᾰνῠσόμενον		δῐᾰνῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: δῐήνῠσᾰ, δῐηνῠσᾰ́μην, δῐηνῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐήνῠσᾰ	δῐήνῠσᾰς	δῐήνῠσε(ν)	δῐηνῠ́σᾰτον	δῐηνῠσᾰ́την	δῐηνῠ́σᾰμεν	δῐηνῠ́σᾰτε	δῐήνῠσᾰν
	subjunctive	δῐᾰνῠ́σω	δῐᾰνῠ́σῃς	δῐᾰνῠ́σῃ	δῐᾰνῠ́σητον	δῐᾰνῠ́σητον	δῐᾰνῠ́σωμεν	δῐᾰνῠ́σητε	δῐᾰνῠ́σωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνῠ́σαιμῐ	δῐᾰνῠ́σειᾰς, δῐᾰνῠ́σαις	δῐᾰνῠ́σειε(ν), δῐᾰνῠ́σαι	δῐᾰνῠ́σαιτον	δῐᾰνῠσαίτην	δῐᾰνῠ́σαιμεν	δῐᾰνῠ́σαιτε	δῐᾰνῠ́σειᾰν, δῐᾰνῠ́σαιεν
	imperative		δῐᾰ́νῠσον	δῐᾰνῠσᾰ́τω	δῐᾰνῠ́σᾰτον	δῐᾰνῠσᾰ́των		δῐᾰνῠ́σᾰτε	δῐᾰνῠσᾰ́ντων
middle	indicative	δῐηνῠσᾰ́μην	δῐηνῠ́σω	δῐηνῠ́σᾰτο	δῐηνῠ́σᾰσθον	δῐηνῠσᾰ́σθην	δῐηνῠσᾰ́μεθᾰ	δῐηνῠ́σᾰσθε	δῐηνῠ́σᾰντο
	subjunctive	δῐᾰνῠ́σωμαι	δῐᾰνῠ́σῃ	δῐᾰνῠ́σηται	δῐᾰνῠ́σησθον	δῐᾰνῠ́σησθον	δῐᾰνῠσώμεθᾰ	δῐᾰνῠ́σησθε	δῐᾰνῠ́σωνται
	optative	δῐᾰνῠσαίμην	δῐᾰνῠ́σαιο	δῐᾰνῠ́σαιτο	δῐᾰνῠ́σαισθον	δῐᾰνῠσαίσθην	δῐᾰνῠσαίμεθᾰ	δῐᾰνῠ́σαισθε	δῐᾰνῠ́σαιντο
	imperative		δῐᾰ́νῠσαι	δῐᾰνῠσᾰ́σθω	δῐᾰνῠ́σᾰσθον	δῐᾰνῠσᾰ́σθων		δῐᾰνῠ́σᾰσθε	δῐᾰνῠσᾰ́σθων
passive	indicative	δῐηνῠ́θην	δῐηνῠ́θης	δῐηνῠ́θη	δῐηνῠ́θητον	δῐηνῠθήτην	δῐηνῠ́θημεν	δῐηνῠ́θητε	δῐηνῠ́θησᾰν
	subjunctive	δῐᾰνῠθῶ	δῐᾰνῠθῇς	δῐᾰνῠθῇ	δῐᾰνῠθῆτον	δῐᾰνῠθῆτον	δῐᾰνῠθῶμεν	δῐᾰνῠθῆτε	δῐᾰνῠθῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνῠθείην	δῐᾰνῠθείης	δῐᾰνῠθείη	δῐᾰνῠθεῖτον, δῐᾰνῠθείητον	δῐᾰνῠθείτην, δῐᾰνῠθειήτην	δῐᾰνῠθεῖμεν, δῐᾰνῠθείημεν	δῐᾰνῠθεῖτε, δῐᾰνῠθείητε	δῐᾰνῠθεῖεν, δῐᾰνῠθείησᾰν
	imperative		δῐᾰνῠ́θητῐ	δῐᾰνῠθήτω	δῐᾰνῠ́θητον	δῐᾰνῠθήτων		δῐᾰνῠ́θητε	δῐᾰνῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰνῠ́σαι			δῐᾰνῠ́σᾰσθαι		δῐᾰνῠθῆναι
participle	m	δῐᾰνῠ́σᾱς			δῐᾰνῠσᾰ́μενος		δῐᾰνῠθείς
	f	δῐᾰνῠ́σᾱσᾰ			δῐᾰνῠσᾰμένη		δῐᾰνῠθεῖσᾰ
	n	δῐᾰνῠ́σᾰν			δῐᾰνῠσᾰ́μενον		δῐᾰνῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: δῐήνῠκᾰ, δῐήνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐήνῠκᾰ	δῐήνῠκᾰς	δῐήνῠκε(ν)	δῐηνῠ́κᾰτον	δῐηνῠ́κᾰτον	δῐηνῠ́κᾰμεν	δῐηνῠ́κᾰτε	δῐηνῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐηνῠ́κω	δῐηνῠ́κῃς	δῐηνῠ́κῃ	δῐηνῠ́κητον	δῐηνῠ́κητον	δῐηνῠ́κωμεν	δῐηνῠ́κητε	δῐηνῠ́κωσῐ(ν)
	optative	δῐηνῠ́κοιμῐ, δῐηνῠκοίην	δῐηνῠ́κοις, δῐηνῠκοίης	δῐηνῠ́κοι, δῐηνῠκοίη	δῐηνῠ́κοιτον	δῐηνῠκοίτην	δῐηνῠ́κοιμεν	δῐηνῠ́κοιτε	δῐηνῠ́κοιεν
	imperative		δῐήνῠκε	δῐηνῠκέτω	δῐηνῠ́κετον	δῐηνῠκέτων		δῐηνῠ́κετε	δῐηνῠκόντων
middle/ passive	indicative	δῐήνῠμαι	δῐήνῠσαι	δῐήνῠται	δῐήνῠσθον	δῐήνῠσθον	δῐηνῠ́μεθᾰ	δῐήνῠσθε	δῐήνῠνται
	subjunctive	δῐηνῠμένος ὦ	δῐηνῠμένος ᾖς	δῐηνῠμένος ᾖ	δῐηνῠμένω ἦτον	δῐηνῠμένω ἦτον	δῐηνῠμένοι ὦμεν	δῐηνῠμένοι ἦτε	δῐηνῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐηνῠμένος εἴην	δῐηνῠμένος εἴης	δῐηνῠμένος εἴη	δῐηνῠμένω εἴητον/εἶτον	δῐηνῠμένω εἰήτην/εἴτην	δῐηνῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐηνῠμένοι εἴητε/εἶτε	δῐηνῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐήνῠσο	δῐηνῠ́σθω	δῐήνῠσθον	δῐηνῠ́σθων		δῐήνῠσθε	δῐηνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐηνῠκέναι				δῐηνῠ́σθαι
participle	m	δῐηνῠκώς				δῐηνῠμένος
	f	δῐηνῠκυῖᾰ				δῐηνῠμένη
	n	δῐηνῠκός				δῐηνῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: δῐηνῠ́κειν, δῐηνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐηνῠ́κειν, δῐηνῠ́κη	δῐηνῠ́κεις, δῐηνῠ́κης	δῐηνῠ́κει(ν)	δῐηνῠ́κετον	δῐηνῠκέτην	δῐηνῠ́κεμεν	δῐηνῠ́κετε	δῐηνῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	δῐηνῠ́μην	δῐήνῠσο	δῐήνῠτο	δῐήνῠσθον	δῐηνῠ́σθην	δῐηνῠ́μεθᾰ	δῐήνῠσθε	δῐήνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

δῐᾰ́νῠσῐς f (diánusis, “distance traversed; accomplishment”)
δῐᾰ́νῠσμᾰ n (diánusma, “διάνυσις”)
δῐᾰνῠστέον (dianustéon, “one must accomplish”)
δῐᾰνῠστικῶς (dianustikôs, “discursively; digress, rambling”, adverb)
προδῐᾰνῠ́ω (prodianúō, “accomplish beforehand”)

Related terms

And their compounds

ᾰ̓νῠ́ω (anúō, “effect, accomplish”)
ἄνῠσῐς f (ánusis, “accomplishment”)
ἄνῠσμᾰ n (ánusma, “end, accomplishment”)
ᾰ̓νῠστικός (anustikós, “effective”)
ᾰ̓νῠστός (anustós, “to be accomplished”)

Descendants

Greek: διανύω (dianýo)

References

“διανύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“διανύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“διανύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
διανύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

Greek

Etymology

Ancient Greek δῐᾰνῠ́ω. Morphologically, from δι- (δια-) (“through”) + the ancient ᾰ̓νῠ́ω (“effect, accomplish”).

Pronunciation

IPA^(key): /ði̯ˈni.o/, /ðʝaˈni.o/
Hyphenation: δι‧α‧νύ‧ω

Verb

διανύω • (dianýo) (past διάνυσα/διήνυσα, passive διανύομαι)

to traverse a distance
to go through a period of time

Conjugation

διανύω διανύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διανύω	διανύσω	διανύομαι	διανυθώ
2 sg	διανύεις	διανύσεις	διανύεσαι	διανυθείς
3 sg	διανύει	διανύσει	διανύεται	διανυθεί

1 pl	διανύουμε, [‑ομε]	διανύσουμε, [‑ομε]	διανυόμαστε	διανυθούμε
2 pl	διανύετε	διανύσετε	διανύεστε, διανυόσαστε	διανυθείτε
3 pl	διανύουν(ε)	διανύσουν(ε)	διανύονται	διανυθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διάνυα, διήνυα¹	διάνυσα, διήνυσα¹	διανυόμουν[α]	διανύθηκα
2 sg	διάνυες, διήνυες	διάνυσες, διήνυσες	διανυόσουν[α]	διανύθηκες
3 sg	διάνυε, διήνυε	διάνυσε, διήνυσε	διανυόταν[ε]	διανύθηκε

1 pl	διανύαμε	διανύσαμε	διανυόμασταν, (‑όμαστε)	διανυθήκαμε
2 pl	διανύατε	διανύσατε	διανυόσασταν, (‑όσαστε)	διανυθήκατε
3 pl	διάνυαν, διανύαν(ε), διήνυαν	διάνυσαν, διανύσαν(ε), διήνυσαν	διανύονταν	διανύθηκαν, διανυθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διανύω ➤	θα διανύσω ➤	θα διανύομαι ➤	θα διανυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διανύεις, …	θα διανύσεις, …	θα διανύεσαι, …	θα διανυθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διανύσει έχω, έχεις, … διανυμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διανυθεί είμαι, είσαι, … διανυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διανύσει είχα, είχες, … διανυμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διανυθεί ήμουν, ήσουν, … διανυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διανύσει θα έχω, θα έχεις, … διανυμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διανυθεί θα είμαι, θα είσαι, … διανυμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διάνυε	διάνυσε, διήνυσε	—	διανύσου
2 pl	διανύετε	διανύστε	διανύεστε	διανυθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διανύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας διανύσει ➤		διανυμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	διανύσει		διανυθεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. The forms with the ancient internal augment like δι(α)-ήνυσα are formal. The modern, like δι(α)-άνυσα do not augment. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

διάνυση f (diánysi)
διάνυσμα (diánysma, “vector”) (mathematics) (άνυσμα)
διανυσματικός (dianysmatikós) (mathematics) (ανυσματικός)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.