διαιρώ

See also: διαιρῶ

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαιρῶ (diairô) contracted form of διαιρέω (diairéō). Morphologically from δι- (δια-) +‎ αιρώ, the ancient αἱρῶ (hairô, “seize”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ði.eˈɾo/
  • Hyphenation: δι‧αι‧ρώ

Verb

διαιρώ • (diairó) (past διαίρεσα, passive διαιρούμαι, p‑past διαιρέθηκα, ppp διαιρεμένος / διηρημένος)

  1. to divide, split, disunite
    Ο εμφύλιος πόλεμος διαίρεσε τους Έλληνες.
    O emfýlios pólemos diaírese tous Éllines.
    The Greek civil war divided the Greeks.

Conjugation
διαιρώ, διαιρούμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διαιρώ διαιρέσω διαιρούμαι διαιρεθώ
2 sg διαιρείς διαιρέσεις διαιρείσαι διαιρεθείς
3 sg διαιρεί διαιρέσει διαιρείται διαιρεθεί
1 pl διαιρούμε διαιρέσουμε, [-ομε] διαιρούμαστε διαιρεθούμε
2 pl διαιρείτε διαιρέσετε διαιρείστε διαιρεθείτε
3 pl διαιρούν(ε) διαιρέσουν(ε) διαιρούνται διαιρεθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg διαιρούσα διαίρεσα [διαιρούμουν(α)] διαιρέθηκα
2 sg διαιρούσες διαίρεσες [διαιρούσουν(α)] διαιρέθηκες
3 sg διαιρούσε διαίρεσε διαιρούνταν, {διαιρείτο} διαιρέθηκε
1 pl διαιρούσαμε διαιρέσαμε διαιρούμασταν, (‑ούμαστε) διαιρεθήκαμε
2 pl διαιρούσατε διαιρέσατε [διαιρούσασταν, (‑ούσαστε)] διαιρεθήκατε
3 pl διαιρούσαν(ε) διαίρεσαν, διαιρέσαν(ε) διαιρούνταν, {διαιρούντο} διαιρέθηκαν, διαιρεθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα διαιρώ ➤ θα διαιρέσω ➤ θα διαιρούμαι ➤ θα διαιρεθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διαιρείς, … θα διαιρέσεις, … θα διαιρείσαι, … θα διαιρεθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διαιρέσει
  έχω, έχεις, … διαιρεμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … διαιρεθεί
  είμαι, είσαι, … διαιρεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διαιρέσει
  είχα, είχες, … διαιρεμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … διαιρεθεί
  ήμουν, ήσουν, … διαιρεμένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διαιρέσει
  θα έχω, θα έχεις, … διαιρεμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … διαιρεθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … διαιρεμένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — διαίρεσε — διαιρέσου
2 pl διαιρείτε διαιρέστε διαιρείστε διαιρεθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διαιρώντας ➤ διαιρούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας διαιρέσει ➤ διαιρεμένος, ‑η, ‑o
{διηρημένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤ διαιρέσει διαιρεθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • αδιαίρετος (adiaíretos, “indivisible, undivided”)
  • αδιαιρετότητα f (adiairetótita, “indivisibility”)
  • διαίρεση f (diaíresi, “division”)
  • διαιρετέος (diairetéos, “divident; divisible”)
  • διαιρέτης m (diairétis, “divisor”)
  • διαιρετός (diairetós, “divisible”)
  • διαιρετότητα f (diairetótita, “divisibility”)
  • υποδιαίρεση f (ypodiaíresi, “subdivision”)
  • υποδιαιρώ (ypodiairó, “subdivide”)
  • and see the ancient αἱρέω (hairéō, “seize”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.