γογγύζω

Ancient Greek

Etymology

Unclear. Possibly from Proto-Indo-European *gong-; compare Sanskrit गङ्गूयति (gaṅgūyati, “to shout”) and गुञ्जति (guñjati, “to buzz, purr, hum”).

Pronunciation
 

Verb

γογγύζω • (gongúzō) (Ionic, Koine)

  1. to mutter, murmur, grumble
  2. to whisper

Inflection
   Present: γογγῠ́ζω, γογγῠ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γογγῠ́ζω γογγῠ́ζεις γογγῠ́ζει γογγῠ́ζετον γογγῠ́ζετον γογγῠ́ζομεν γογγῠ́ζετε γογγῠ́ζουσῐ(ν)
subjunctive γογγῠ́ζω γογγῠ́ζῃς γογγῠ́ζῃ γογγῠ́ζητον γογγῠ́ζητον γογγῠ́ζωμεν γογγῠ́ζητε γογγῠ́ζωσῐ(ν)
optative γογγῠ́ζοιμῐ γογγῠ́ζοις γογγῠ́ζοι γογγῠ́ζοιτον γογγῠζοίτην γογγῠ́ζοιμεν γογγῠ́ζοιτε γογγῠ́ζοιεν
imperative   γόγγῠζε γογγῠζέτω γογγῠ́ζετον γογγῠζέτων   γογγῠ́ζετε γογγῠζόντων
middle/
passive		 indicative γογγῠ́ζομαι γογγῠ́ζῃ,
γογγῠ́ζει		 γογγῠ́ζεται γογγῠ́ζεσθον γογγῠ́ζεσθον γογγῠζόμεθᾰ γογγῠ́ζεσθε γογγῠ́ζονται
subjunctive γογγῠ́ζωμαι γογγῠ́ζῃ γογγῠ́ζηται γογγῠ́ζησθον γογγῠ́ζησθον γογγῠζώμεθᾰ γογγῠ́ζησθε γογγῠ́ζωνται
optative γογγῠζοίμην γογγῠ́ζοιο γογγῠ́ζοιτο γογγῠ́ζοισθον γογγῠζοίσθην γογγῠζοίμεθᾰ γογγῠ́ζοισθε γογγῠ́ζοιντο
imperative   γογγῠ́ζου γογγῠζέσθω γογγῠ́ζεσθον γογγῠζέσθων   γογγῠ́ζεσθε γογγῠζέσθων
active middle/passive
infinitive γογγῠ́ζειν γογγῠ́ζεσθαι
participle m γογγῠ́ζων γογγῠζόμενος
f γογγῠ́ζουσᾰ γογγῠζομένη
n γογγῠ́ζον γογγῠζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐγόγγῠζον, ἐγογγῠζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγόγγῠζον ἐγόγγῠζες ἐγόγγῠζε(ν) ἐγογγῠ́ζετον ἐγογγῠζέτην ἐγογγῠ́ζομεν ἐγογγῠ́ζετε ἐγόγγῠζον
middle/
passive		 indicative ἐγογγῠζόμην ἐγογγῠ́ζου ἐγογγῠ́ζετο ἐγογγῠ́ζεσθον ἐγογγῠζέσθην ἐγογγῠζόμεθᾰ ἐγογγῠ́ζεσθε ἐγογγῠ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γογγῠ́σω, γογγῠ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γογγῠ́σω γογγῠ́σεις γογγῠ́σει γογγῠ́σετον γογγῠ́σετον γογγῠ́σομεν γογγῠ́σετε γογγῠ́σουσῐ(ν)
optative γογγῠ́σοιμῐ γογγῠ́σοις γογγῠ́σοι γογγῠ́σοιτον γογγῠσοίτην γογγῠ́σοιμεν γογγῠ́σοιτε γογγῠ́σοιεν
middle indicative γογγῠ́σομαι γογγῠ́σῃ,
γογγῠ́σει		 γογγῠ́σεται γογγῠ́σεσθον γογγῠ́σεσθον γογγῠσόμεθᾰ γογγῠ́σεσθε γογγῠ́σονται
optative γογγῠσοίμην γογγῠ́σοιο γογγῠ́σοιτο γογγῠ́σοισθον γογγῠσοίσθην γογγῠσοίμεθᾰ γογγῠ́σοισθε γογγῠ́σοιντο
active middle
infinitive γογγῠ́σειν γογγῠ́σεσθαι
participle m γογγῠ́σων γογγῠσόμενος
f γογγῠ́σουσᾰ γογγῠσομένη
n γογγῠ́σον γογγῠσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγόγγῠσᾰ, ἐγογγῠσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγόγγῠσᾰ ἐγόγγῠσᾰς ἐγόγγῠσε(ν) ἐγογγῠ́σᾰτον ἐγογγῠσᾰ́την ἐγογγῠ́σᾰμεν ἐγογγῠ́σᾰτε ἐγόγγῠσᾰν
subjunctive γογγῠ́σω γογγῠ́σῃς γογγῠ́σῃ γογγῠ́σητον γογγῠ́σητον γογγῠ́σωμεν γογγῠ́σητε γογγῠ́σωσῐ(ν)
optative γογγῠ́σαιμῐ γογγῠ́σειᾰς,
γογγῠ́σαις		 γογγῠ́σειε(ν),
γογγῠ́σαι		 γογγῠ́σαιτον γογγῠσαίτην γογγῠ́σαιμεν γογγῠ́σαιτε γογγῠ́σειᾰν,
γογγῠ́σαιεν
imperative   γόγγῠσον γογγῠσᾰ́τω γογγῠ́σᾰτον γογγῠσᾰ́των   γογγῠ́σᾰτε γογγῠσᾰ́ντων
middle indicative ἐγογγῠσᾰ́μην ἐγογγῠ́σω ἐγογγῠ́σᾰτο ἐγογγῠ́σᾰσθον ἐγογγῠσᾰ́σθην ἐγογγῠσᾰ́μεθᾰ ἐγογγῠ́σᾰσθε ἐγογγῠ́σᾰντο
subjunctive γογγῠ́σωμαι γογγῠ́σῃ γογγῠ́σηται γογγῠ́σησθον γογγῠ́σησθον γογγῠσώμεθᾰ γογγῠ́σησθε γογγῠ́σωνται
optative γογγῠσαίμην γογγῠ́σαιο γογγῠ́σαιτο γογγῠ́σαισθον γογγῠσαίσθην γογγῠσαίμεθᾰ γογγῠ́σαισθε γογγῠ́σαιντο
imperative   γόγγῠσαι γογγῠσᾰ́σθω γογγῠ́σᾰσθον γογγῠσᾰ́σθων   γογγῠ́σᾰσθε γογγῠσᾰ́σθων
active middle
infinitive γογγῠ́σαι γογγῠ́σᾰσθαι
participle m γογγῠ́σᾱς γογγῠσᾰ́μενος
f γογγῠ́σᾱσᾰ γογγῠσᾰμένη
n γογγῠ́σᾰν γογγῠσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants
  • Greek: γογγύζω (gongýzo)

References

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek γογγύζω.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɣoŋˈɟi.zo/
  • Hyphenation: γογ‧γύ‧ζω

Verb

γογγύζω • (gongýzo) (past γόγγυσα/γόγγυξα, passive —)

  1. to bray
  2. (figuratively) to shout, to speak very loudly, especially out of anger

Conjugation
γογγύζω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg γογγύζω γογγύσω, γογγύξω
2 sg γογγύζεις γογγύσεις, γογγύξεις
3 sg γογγύζει γογγύσει, γογγύξει
1 pl γογγύζουμε, [‑ομε] γογγύσουμε, [‑ομε], γογγύξουμε, [‑ομε]
2 pl γογγύζετε γογγύσετε, γογγύξετε
3 pl γογγύζουν(ε) γογγύσουν(ε), γογγύξουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg γόγγυζα γόγγυσα, γόγγυξα
2 sg γόγγυζες γόγγυσες, γόγγυξες
3 sg γόγγυζε γόγγυσε, γόγγυξε
1 pl γογγύζαμε γογγύσαμε, γογγύξαμε
2 pl γογγύζατε γογγύσατε, γογγύξατε
3 pl γόγγυζαν, γογγύζαν(ε) γόγγυσαν, γογγύσαν(ε), γόγγυξαν
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα γογγύζω ➤ θα γογγύσω / γογγύξω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα γογγύζεις, … θα γογγύσεις / γογγύξεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … γογγύσει / γογγύξει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … γογγύσει / γογγύξει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … γογγύσει / γογγύξει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg γόγγυζε γόγγυσε, γόγγυξε
2 pl γογγύζετε γογγύστε, γογγύξτε, γογγύχτε1
Other forms
Active present participle ➤   γογγύζοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας γογγύσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   γογγύσει, γογγύξει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • αγόγγυστος (agóngystos, “uncomplaining”)
  • γογγυσμός m (gongysmós, “muttering, grudging, murmuring”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.