αστείο

Greek

Etymology

From the Ancient Greek ἀστεῖον (asteîon).

Pronunciation

IPA^(key): [a.ˈsti.ɔ]
Hyphenation: α‧στεί‧ο

Noun

αστείο • (asteío) n (plural αστεία)

joke

Declension

declension of αστείο

case \ number	singular	plural
nominative	αστείο •	αστεία •
genitive	αστείου •	αστείων •
accusative	αστείο •	αστεία •
vocative	αστείο •	αστεία •

Related terms

αστειεύομαι (asteiévomai, “to joke”)
αστεΐζομαι (asteḯzomai, “to joke”)
αστειολόγημα n (asteiológima, “jest, jesting”)
αστειολόγος m (asteiológos, “joker, jester”)
αστείος (asteíos, “comical, funny”)
αστειότητα f (asteiótita, “frivolity”)
αστεϊσμός m (asteïsmós, “humour”)

Adjective

αστείο • (asteío)

Accusative masculine singular form of αστείος (asteíos).
Nominative, accusative and vocative neuter singular form of αστείος (asteíos).

Further reading

αστείο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.