απολογούμαι
See also: ἀπολογοῦμαι
Greek
Alternative forms
sense: excuse oneself
- απολογιέμαι (apologiémai, “to reply; to apologize”) (variant, also with different sense)
- απολογιούμαι (apologioúmai) (vernacular, literature)
- απηλογιέμαι (apilogiémai) (vernacular, literature)
Etymology
Learnedly, from Ancient Greek ἀπολογοῦμαι (apologoûmai), contracted form of ἀπολογέομαι (apologéomai, “to speak in one’s defense”).
- Sense for απολογούμαι in Cypriot idiom: usage borrowed from English apologize.[1]
- Also see λέγω (“to say”)
Pronunciation
- IPA(key): /apoloˈɣume/
- Hyphenation: α‧πο‧λο‧γού‧μαι
Verb
απολογούμαι • (apologoúmai) deponent (past απολογήθηκα)
- (law) to defend oneself, plea
- to excuse oneself, justify oneself, explain oneself
- Δεν πιστεύω πως πρέπει να απολογηθώ για ό,τι έκανα, ούτε να να δικαιολογηθώ σε κανέναν!
- Den pistévo pos prépei na apologithó gia ó,ti ékana, oúte na na dikaiologithó se kanénan!
- I don't believe I have to apologize for what I have done, or explain myself to anyone!
- (Cyprus, idiomatic)[1] to apologize
- Synonym: ζητώ συγγνώμη (zitó syngnómi) (standard)
Conjugation
απολογούμαι / απολογιέμαι (deponent: passive forms only, class B & A1)
| Passive voice ➤ | ||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
| 1 sg | απολογούμαι - απολογιέμαι | απολογηθώ |
| 2 sg | απολογείσαι - απολογιέσαι | απολογηθείς |
| 3 sg | απολογείται - απολογιέται | απολογηθεί |
| 1 pl | απολογούμαστε - απολογιόμαστε | απολογηθούμε |
| 2 pl | απολογείστε, {απολογείσθε} - απολογιέστε, (‑ιόσαστε) | απολογηθείτε |
| 3 pl | απολογούνται - απολογιούνται, (‑ιόνται) | απολογηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
| 1 sg | [απολογούμουν(α)] - απολογιόμουν(α) | απολογήθηκα |
| 2 sg | [απολογούσουν(α)] - απολογιόσουν(α) | απολογήθηκες |
| 3 sg | απολογούνταν, {απολογείτο}, [{απελογείτο}] - απολογιόταν(ε) | απολογήθηκε |
| 1 pl | απολογούμασταν, (‑ούμαστε) - απολογιόμασταν, (‑ιόμαστε) | απολογηθήκαμε |
| 2 pl | [απολογούσασταν, [‑ούσαστε] - απολογιόσασταν, (‑ιόσαστε) | απολογηθήκατε |
| 3 pl | απολογούνταν, {απολογούντο}, [{απελογούντο}] - απολογιόνταν(ε), απολογιόντουσαν, απολογιούνταν | απολογήθηκαν, απολογηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
| 1 sg | θα απολογούμαι - απολογιέμαι ➤ | θα απολογηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα απολογείσαι - απολογιέσαι, … | θα απολογηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | ||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … απολογηθεί | |
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … απολογηθεί | |
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … απολογηθεί | |
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | απολογήσου |
| 2 pl | απολογείστε, {απολογείσθε} - απολογιέστε | απολογηθείτε |
| Other forms | Passive voice | |
| Present participle ➤ | απολογούμενος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Perfect participle ➤ | — | |
| Nonfinite form ➤ | απολογηθεί | |
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |
Synonyms
(excuse oneself):
- δικαιολογούμαι (dikaiologoúmai, “to make excuses for oneself”) (active: δικαιολογώ)
- also see Alternatives
Related terms
- αναπολόγητα (anapológita, adverb)
- αναπολόγητος (anapológitos, “who has not defended oneself”)
- απολογητής m (apologitís)
- απολογητική f (apologitikí, “apologetics”)
- απολογητικά (apologitiká, “apologetically”, adverb)
- απολογητικώς (apologitikós, “apologetically, in defence”, adverb) (formal)
- απολογία f (apología, “defence, apologia”)
- απολογιά f (apologiá, “apology”) (vernacular, literary)
- απολογισμός m (apologismós, “report”)
- απολογιέμαι (apologiémai, “I reply; I apologize”)
- - απηλογιέμαι (apilogiémai)
- - απολογιούμαι (apologioúmai) (vernacular, literature)
- απολογιστικά (apologistiká, adverb)
- απολογιστικός (apologistikós)
- απολογιστικώς (apologistikós, adverb) (formal)
- απολογούμενος (apologoúmenos, “one presently defending himself”, participle)
- and see: απολογητικός (apologitikós, “apologetic”, adjective)
References
- απολογούμαι - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.
Further reading
- απολογούμαι - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.