zdębieć

Polish

Etymology

From z- +‎ dębieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzdɛm.bjɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛmbjɛt͡ɕ
  • Syllabification: zdę‧bieć

Verb

zdębieć pf (imperfective dębieć)

  1. (intransitive, colloquial) to be poleaxed, to be struck dumb
    Synonym: osłupieć

Conjugation
Conjugation of zdębieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zdębieć
future tense 1st zdębieję zdębiejemy
2nd zdębiejesz zdębiejecie
3rd zdębieje zdębieją
impersonal zdębieje się
past tense 1st zdębiałem,
-(e)m zdębiał		 zdębiałam,
-(e)m zdębiała		 zdębiałom,
-(e)m zdębiało		 zdębieliśmy,
-(e)śmy zdębieli		 zdębiałyśmy,
-(e)śmy zdębiały
2nd zdębiałeś,
-(e)ś zdębiał		 zdębiałaś,
-(e)ś zdębiała		 zdębiałoś,
-(e)ś zdębiało		 zdębieliście,
-(e)ście zdębieli		 zdębiałyście,
-(e)ście zdębiały
3rd zdębiał zdębiała zdębiało zdębieli zdębiały
impersonal zdębiano
conditional 1st zdębiałbym,
bym zdębiał		 zdębiałabym,
bym zdębiała		 zdębiałobym,
bym zdębiało		 zdębielibyśmy,
byśmy zdębieli		 zdębiałybyśmy,
byśmy zdębiały
2nd zdębiałbyś,
byś zdębiał		 zdębiałabyś,
byś zdębiała		 zdębiałobyś,
byś zdębiało		 zdębielibyście,
byście zdębieli		 zdębiałybyście,
byście zdębiały
3rd zdębiałby,
by zdębiał		 zdębiałaby,
by zdębiała		 zdębiałoby,
by zdębiało		 zdębieliby,
by zdębieli		 zdębiałyby,
by zdębiały
impersonal zdębiano by
imperative 1st niech zdębieję zdębiejmy
2nd zdębiej zdębiejcie
3rd niech zdębieje niech zdębieją
anterior adverbial participle zdębiawszy
verbal noun zdębienie

Further reading
  • zdębieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdębieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.