zaślepiać

From zaślepić +‎ -ać. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zaɕlʲɛpjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zaɕlʲɛpjat͡ɕ/

zaślepiać impf (perfective zaślepić)

1. to blind, to beblind, to make blind

• Polish: zaślepiać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zaślepiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish zaślepiać. By surface analysis, zaślepić +‎ -ać.

• IPA^(key): /zaˈɕlɛ.pjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛpjat͡ɕ
• Syllabification: za‧śle‧piać

zaślepiać impf (perfective zaślepić)

1. (transitive, of light) to blind (to make it difficult to see due to intensity)

   Synonym: oślepiać

2. (transitive, of emotions) to blind (to cause to think or act irrationally)

   Synonym: oślepiać

3. (transitive, technology) to fill, to plug (to insert a material into a whole)

   Synonym: zatykać

4. (reflexive with się, of emotions) to become blind (to think or act irrationally)

   Synonyms: zapamiętywać się, zatracać się

• zaślepiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaślepiać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zaślepiać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zaślepiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zaślepić, zaślepiać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 8, Warsaw, page 304