wymowność

From wymowny +‎ -ość. First attested in 1447–1462.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨmɔvnɔɕt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨmɔvnɔɕt͡ɕ/

wymowność f

1. eloquence
   • 1915 [1447-1462], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543‎, page 544:

     Bo thy szwą [nauk]a Aristhothelyscha... przewyszasch..., [T]ullyvscha y thesch Marona wymownoszczya

     [Bo ty swą [nauk]ą Arystotelisza... przewyszasz..., [T]ulijusza i też Marona wymownością]

• Polish: wymowność

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wymowność”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• wymówność (obsolete)

Inherited from Old Polish wymowność. By surface analysis, wymowny +‎ -ość.

• IPA^(key): /vɨˈmɔv.nɔɕt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvnɔɕt͡ɕ
• Syllabification: wy‧mow‧ność

wymowność f

1. eloquence, oratory

   Synonyms: elokwencja, wygadanie, oratorstwo, krasomówstwo

• wymowność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wymowność in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wymowność”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Magdalena Majdak (02.09.2010) “WYMOWNOŚĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymowność”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wymowność”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymowność”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 938
• wymowność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego