niewymowiący

Old Polish

Etymology

From nie- +‎ wymowiać +‎ -ący. First attested in 1444.

Pronunciation

IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɲɛvɨmɔvjɑ̃t͡sɨː/

IPA^(key): (15^th CE) /ɲɛvɨmɔvjɑ̃t͡sɨ/

Adjective

niewymowiący

indescribable
Synonyms: niewymowny, niewymówiony
- 1874-1891 [1444], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIII, page 306:
  Invisibilis (gl. ineffabilis) nyeobesrzanczi, nyewimowianczi
  [Invisibilis (gl. ineffabilis) nieobeźrzący, niewymowiący]

Related terms

adjectives

adverb

niewymownie

nouns

verbs

mówić impf
wymówić pf, wymawiać impf

References

B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “niewymowiący”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.