wykroczyć

Polish

From wy- +‎ kroczyć.

wykroczyć pf (imperfective wykraczać)

(intransitive) to cross, to overstep (to intrude unrightfully on someone else’s territory) [+ poza (accusative) = something]
Synonym: przekroczyć
(intransitive) to contravene, to encroach, to infringe (to intrude unrightfully on someone else’s rights) [+ poza (accusative) = something]
Synonym: naruszyć

Conjugation of wykroczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wykroczyć
future tense	1^st	wykroczę			wykroczymy
	2^nd	wykroczysz			wykroczycie
	3^rd	wykroczy			wykroczą
	impersonal	wykroczy się
past tense	1^st	wykroczyłem, -(e)m wykroczył	wykroczyłam, -(e)m wykroczyła	wykroczyłom, -(e)m wykroczyło	wykroczyliśmy, -(e)śmy wykroczyli	wykroczyłyśmy, -(e)śmy wykroczyły
	2^nd	wykroczyłeś, -(e)ś wykroczył	wykroczyłaś, -(e)ś wykroczyła	wykroczyłoś, -(e)ś wykroczyło	wykroczyliście, -(e)ście wykroczyli	wykroczyłyście, -(e)ście wykroczyły
	3^rd	wykroczył	wykroczyła	wykroczyło	wykroczyli	wykroczyły
	impersonal	wykroczono
conditional	1^st	wykroczyłbym, bym wykroczył	wykroczyłabym, bym wykroczyła	wykroczyłobym, bym wykroczyło	wykroczylibyśmy, byśmy wykroczyli	wykroczyłybyśmy, byśmy wykroczyły
	2^nd	wykroczyłbyś, byś wykroczył	wykroczyłabyś, byś wykroczyła	wykroczyłobyś, byś wykroczyło	wykroczylibyście, byście wykroczyli	wykroczyłybyście, byście wykroczyły
	3^rd	wykroczyłby, by wykroczył	wykroczyłaby, by wykroczyła	wykroczyłoby, by wykroczyło	wykroczyliby, by wykroczyli	wykroczyłyby, by wykroczyły
	impersonal	wykroczono by
imperative	1^st	niech wykroczę			wykroczmy
	2^nd	wykrocz			wykroczcie
	3^rd	niech wykroczy			niech wykroczą
anterior adverbial participle		wykroczywszy
verbal noun		wykroczenie