wkładacz

Polish

Etymology

From wkładać +‎ -acz. First attested in 1610.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ˈfkwa.dat͡ʂ/
(Middle Polish) IPA^(key): /ˈfkɫa.dat͡ʂ/
Rhymes: -adat͡ʂ
Syllabification: wkła‧dacz

Noun

wkładacz m pers

(obsolete) inserter (person who inserts)

Declension

Declension of wkładacz

	singular	plural
nominative	wkładacz	wkładacze
genitive	wkładacza	wkładaczy
dative	wkładaczowi	wkładaczom
accusative	wkładacza	wkładaczy
instrumental	wkładaczem	wkładaczami
locative	wkładaczu	wkładaczach
vocative	wkładaczu	wkładacze

Related terms

adjectives

nouns

verbs

kładać impf
kłaść impf
wkładać impf
wkłaść impf

References

Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wkładacz”, in Słownik języka polskiego‎

Further reading

J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wkładacz”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 7, Warsaw, page 638

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.