ukorzyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ukorzyć, from Proto-Slavic *ukoriti. By surface analysis, u- +‎ korzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧ko‧rzyć

Verb

ukorzyć pf (imperfective korzyć)

  1. (transitive, literary) to humble
    Synonym: uniżyć
  2. (reflexive with się, literary) to humble oneself

Conjugation
Conjugation of ukorzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukorzyć
future tense 1st ukorzę ukorzymy
2nd ukorzysz ukorzycie
3rd ukorzy ukorzą
impersonal ukorzy się
past tense 1st ukorzyłem,
-(e)m ukorzył		 ukorzyłam,
-(e)m ukorzyła		 ukorzyłom,
-(e)m ukorzyło		 ukorzyliśmy,
-(e)śmy ukorzyli		 ukorzyłyśmy,
-(e)śmy ukorzyły
2nd ukorzyłeś,
-(e)ś ukorzył		 ukorzyłaś,
-(e)ś ukorzyła		 ukorzyłoś,
-(e)ś ukorzyło		 ukorzyliście,
-(e)ście ukorzyli		 ukorzyłyście,
-(e)ście ukorzyły
3rd ukorzył ukorzyła ukorzyło ukorzyli ukorzyły
impersonal ukorzono
conditional 1st ukorzyłbym,
bym ukorzył		 ukorzyłabym,
bym ukorzyła		 ukorzyłobym,
bym ukorzyło		 ukorzylibyśmy,
byśmy ukorzyli		 ukorzyłybyśmy,
byśmy ukorzyły
2nd ukorzyłbyś,
byś ukorzył		 ukorzyłabyś,
byś ukorzyła		 ukorzyłobyś,
byś ukorzyło		 ukorzylibyście,
byście ukorzyli		 ukorzyłybyście,
byście ukorzyły
3rd ukorzyłby,
by ukorzył		 ukorzyłaby,
by ukorzyła		 ukorzyłoby,
by ukorzyło		 ukorzyliby,
by ukorzyli		 ukorzyłyby,
by ukorzyły
impersonal ukorzono by
imperative 1st niech ukorzę ukorzmy
2nd ukorz ukorzcie
3rd niech ukorzy niech ukorzą
passive adjectival participle ukorzony ukorzona ukorzone ukorzeni ukorzone
anterior adverbial participle ukorzywszy
verbal noun ukorzenie
noun
verbs

Further reading
  • ukorzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukorzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.