syn

From Greek συν- (syn-, “with, together”), having the same function as co- (“synthesis, synoptic”).

syn (not comparable)

1. (chemistry) That has a torsion angle between 0° and 90°.

• (chemistry): anti

Clipping of synonym.

• syn.

syn (plural syns)

1. Abbreviation of synonym.

Clipping of synthetic.

• synth

syn (comparative more syn, superlative most syn)

1. Abbreviation of synthetic.

• NYS, sny

• Audio

  (file)

syn

1. Obsolete form of sy (“his”).

syn

1. Obsolete form of se.
2. Obsolete form of s'n.

Inherited from Old Czech syn, from Proto-Slavic *synъ, from Proto-Balto-Slavic *sū́ˀnus, from Proto-Indo-European *suHnús.

• IPA^(key): [ˈsɪn]

• audio

  (file)

• Hyphenation: syn
• Rhymes: -ɪn

syn m anim

1. son

   Coordinate term: dcera

• syn in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• syn in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• syn in Internetová jazyková příručka

• sny

From Old Norse sýn, cognate to se.

syn

1. vision, faculty of sight

   Hun har nedsat syn på det højre øje.

   She has reduced vision in the right eye.

2. a way of perceiving something

   De havde et ganske andet syn på sandsynlighedsfeltsbegrebet.

   They had quite another view of the concept of the probability field.

   Sikke dog et forskruet og forældet menneskesyn!

   What a twisted and antiquated view of humans!

• tunnelsyn

syn

1. vision (mystical event)

   Shamanen påstår at have fået et syn.

   The shaman claims to have received a vision.

Inherited from Proto-Slavic *synъ.

syn m pers (diminutive synk or synulk, related adjective sënowsczi)

1. son (male offspring)

   Coordinate term: córka

2. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)

• Stefan Ramułt (1893) “sin”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego‎ (in Kashubian), page 193
• Jan Trepczyk (1994) “syn”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volumes 1–2
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “syn”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎
• “syn”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

From Proto-Slavic *synъ, from Proto-Balto-Slavic *sū́ˀnus, from Proto-Indo-European *suHnús.

• IPA^(key): /sɨn/

syn m pers (diminutive synk)

1. son (male offspring)

• źowka (“daughter”)
• nan (“father”)
• maś (“mother”)

• synašk

• Muka, Arnošt (1921, 1928) “syn”, in Słownik dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow (in German), St. Petersburg, Prague: ОРЯС РАН, ČAVU; Reprinted Bautzen: Domowina-Verlag, 2008
• Starosta, Manfred (1999) “syn”, in Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch (in German), Bautzen: Domowina-Verlag

syn

1. Alternative form of synne

syn

1. Alternative form of synnen

From Old Norse sýn.

syn n (definite singular synet, indefinite plural syn or syner, definite plural syna or synene, genitive syne)

1. sight, eyesight, vision (ability to see)
2. a sight

   et vakkert syn ― a beautiful sight

   komme til syne [old genitive form] ― come into sight

3. a vision or hallucination
4. a premonition
5. a view (opinion)

• “syn” in The Bokmål Dictionary.

• IPA^(key): /syːn/

From Old Norse sýn.

syn n (definite singular synet, indefinite plural syn, definite plural syna)
syn f (definite singular syna, indefinite plural syner, definite plural synene)

1. sight, eyesight, vision (ability to see)
2. a sight

   eit vakkert syn - a beautiful sight

3. (especially feminine) a vision
4. (feminine plural only) hallucinations
5. a view (opinion)

syn

1. imperative of syna

• “syn” in The Nynorsk Dictionary.

Inherited from Proto-Slavic *sy̑nъ.

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈsɨn/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈsin/

syn m pers

1. son (male offspring)
2. son (male member of a group, especially a family community)
3. (Christianity) Son

• Czech: syn

• Jan Gebauer (1903–1916) “syn”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

sȳn

1. Alternative form of sīen

Inherited from Proto-Slavic *sy̑nъ. First attested in the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /sɨn/
• IPA^(key): (15^th CE) /sɨn/

syn m ? (diminutive synek)

1. son (male offspring)
   • 1967 [1408], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 364, Kościan:

     Jaco Jacub stawal trzi czloweki paney Ketliczskey y gey sinu

     [Jako Jakub stawiał trzy człowieki paniej Kietliczskiej i jej synu]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 765:

     Kupylem rolya od Ananytel, syna stryka mego (ab... filio patrui mei Jer 32, 9)

     [Kupiłem rolą od Anamehel, syna stryka mego (ab... filio patrui mei Jer 32, 9)]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 52r:

     Filius eyn sune, filiosus filiolus idem szyn

     [Filius eyn sune, filiosus filiolus idem syn]

2. (Christianity) Son

   Synonyms: Syn dziewiczy, Syn Boży, jedyny Syn Boga wszechmogącego, Syn Człowieczy, Syn Nawyszszego

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 1, 8:

     Slawa oczczu y sinowi (filio), y swøtemu duchu

     [Sława Oćcu i Synowi (filio), i Świętemu Duchu]

3. (figuratively) son (someone that one views as a son)
   • 1874-1891 [End of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume I, page XLIII:

     Kto syą rad w nych (sc. kłamnikach i szpilmanach) cocha, bąndzye myąl zoną gymyenyem wbosstwo, a thą zoną nassladuge syn (filius), gymenem nassmyewanye

     [Kto się rad w nich (sc. kłamnikach i szpilmanach) kocha, będzie miał żonę jimieniem ubostwo, a tę żonę naśladuje syn (filius), jimieniem naśmiewanie]

4. used in some curses
   • 1960 [1396], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 32, Pyzdry:

     Czso Spitek vczinil *Sencowy, to vczinil za yego poczathkem, isz mv layal kurwe maczerze sini

     [Cso Spytek uczynił Bieńkowi, to uczynił za jego początkiem, iż mu łajał kurwie macierze syny]

5. (biblical) son (male member of a community)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 102, 17:

     Prawda yego nad syny synowymy (in filios filiorum)

     [Prawda jego nad syny synowymi (in filios filiorum)]

6. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 33, 11:

     Przydzicze, sinowe (filii), sluchaycze mne

     [Przydzicie, synowie (filii), słuchajcie mnie]

   • Middle of the 15th century, Kanon mszy św., Canon missae., volume V, page 260:

     Opyekacz, zachowacz [raczy]... yednako, pospolicze sluga, szynem s twym, papyeszem (cum famulo tuo papa)

     [Opiekać, zachować [raczy]... jednako z slugą twym [papie]żem (cum famulo tuo papa), pospolicie z synem]

   • 1892 [1484], Hieronim Łopaciński, editor, Reguła trzeciego zakonu św. Franciszka i drobniejsze zabytki języka polskiego z końca w. XV i początku XVI‎, page 704:

     Nikolay, papyez..., mylym synom... zakonu pokuthuyączego... apostolschkye przezegnanye

     [Nikołaj, papież..., miłym synom... zakonu pokutującego... apostolskie przeżegnanie]

• Polish: syn
• Silesian: syn

• Boryś, Wiesław (2005) “syn”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “syn”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “syn”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “syn”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Inherited from Proto-Slavic *sy̑nъ.

syn m anim

1. son (male offspring)
2. son (male member of some community)
3. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)

• Slovak: syn

• Majtán, Milan et al., editors (1991–2008), “syn”, in Historický slovník slovenského jazyka [Historical Dictionary of the Slovak Language] (in Slovak), volumes 1–7 (A – Ž), Bratislava: VEDA, →OCLC

From Old Norse sjón, from Proto-Germanic *siuniz.

• IPA^(key): /syːn/

sȳn f

1. sight, ability to see
2. appearance

• Swedish: syn

Inherited from Old Polish syn.

• IPA^(key): /sɨn/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈsɨn/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨn
• Syllabification: syn

syn m pers (diminutive synek, related adjective synowski)

1. son (male offspring)

   Coordinate term: córka

2. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)
3. (literary) son (member of a community)

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), syn is one of the most used words in Polish, appearing 5 times in scientific texts, 9 times in news, 4 times in essays, 41 times in fiction, and 36 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 95 times, making it the 668th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• syn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• syn in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “syn”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “SYN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 13.05.2021
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “syn”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “syn”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “syn”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 6, Warsaw, page 539

Inherited from Old Polish syn.

• IPA^(key): /ˈsɪn/
• Rhymes: -sɪn
• Syllabification: syn

syn m pers (diminutive synek, related adjective synowy)

1. son (male offspring)

   Coordinate term: cera

• syn in silling.org

Inherited from Old Slovak syn, from Proto-Slavic *synъ.

• IPA^(key): [sin]
• Rhymes: -in

syn m anim (genitive singular syna, nominative plural synovia, genitive plural synov, declension pattern of chlap)

1. son (male offspring)

• synovský
• synovsky
• synovstvo
• synček, synáčik

• “syn”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2024

Inherited from Proto-Slavic *synъ.

• IPA^(key): /ˈsɪn/
• Syllabification: syn

syn m pers

1. son (male offspring)

• Lorentz, Friedrich (1912) “sḯn”, in Slovinzisches Wörterbuch‎ (in German), volume 2, Saint Petersburg: ОРЯС ИАН, page 1023

From Old Swedish sȳn, from Old Norse sýn, sjón, from Proto-Germanic *siuniz.

• Audio

  (file)

syn c

1. sight (ability to see), vision
2. a sight, a view
3. a vision, a revelation (of the future)

• nys

From Proto-Slavic *synъ, from Proto-Balto-Slavic *sū́ˀnus, from Proto-Indo-European *suHnús.

syn m pers

1. son (male offspring)

Template:hsb-decl-noun-m5

• “syn” in Soblex

Back-formation from synnu (“to surprise”).

• (North Wales) IPA^(key): /sɨːn/
• (South Wales) IPA^(key): /siːn/
• Rhymes: -ɨːn

syn (feminine singular syn, plural synion, equative syned, comparative synach, superlative synaf, not mutable)

1. astonished, astounded
2. dazed, stunned
3. aghast, frightened
4. amazing, astonishing

   Synonyms: syndodol, syfrdanol

• R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “syn”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies

From Old Frisian sīn, from Proto-West Germanic *sīn.

• IPA^(key): /sin/

syn

1. his (third-person singular masculine possessive determiner)
2. its (third-person singular neuter possessive determiner)

• “syn”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011