spowiednia
See also: spowiednią
Polish
Etymology
From spowiedzieć + -nia. First attested in the 18th century.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /spɔˈvjɛd.ɲa/
Audio (file) - Rhymes: -ɛdɲa
- Syllabification: spo‧wied‧nia
Declension
Declension of spowiednia
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | spowiednia | spowiednie |
| genitive | spowiedni | spowiedni |
| dative | spowiedni | spowiedniom |
| accusative | spowiednię | spowiednie |
| instrumental | spowiednią | spowiedniami |
| locative | spowiedni | spowiedniach |
| vocative | spowiednio | spowiednie |
Related terms
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf
References
- “SPOWIEDNIA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 May 18
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiednia”, in Słownik języka polskiego
Further reading
- Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiednia”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiednia”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.