síga
Faroese
Etymology
From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą. More at sie.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsʊiːja/
- Rhymes: -ʊiːja
- Homophone: síða
Icelandic
Etymology
From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą. More at sie.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsiːɣa/
- Rhymes: -iːɣa
Verb
síga (strong verb, third-person singular past indicative seig, third-person plural past indicative sigu, supine sigið)
Conjugation
síga — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að síga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sigið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sígandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég síg | við sígum | present (nútíð) |
ég sígi | við sígum |
þú sígur | þið sígið | þú sígir | þið sígið | ||
hann, hún, það sígur | þeir, þær, þau síga | hann, hún, það sígi | þeir, þær, þau sígi | ||
past (þátíð) |
ég seig / sé | við sigum | past (þátíð) |
ég sigi | við sigjum |
þú seigst / sést | þið siguð | þú sigir | þið sigjuð | ||
hann, hún, það seig / sé | þeir, þær, þau sigu | hann, hún, það sigi | þeir, þær, þau sigju | ||
imperative (boðháttur) |
síg (þú) | sígið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
sígðu | sígiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
siginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
siginn | sigin | sigið | signir | signar | sigin | |
accusative (þolfall) |
siginn | signa | sigið | signa | signar | sigin | |
dative (þágufall) |
signum | siginni | signu | signum | signum | signum | |
genitive (eignarfall) |
sigins | siginnar | sigins | siginna | siginna | siginna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
signi | signa | signa | signu | signu | signu | |
accusative (þolfall) |
signa | signu | signa | signu | signu | signu | |
dative (þágufall) |
signa | signu | signa | signu | signu | signu | |
genitive (eignarfall) |
signa | signu | signa | signu | signu | signu |
Note: the past forms sé, sést are much less common than seig, seigst.
Synonyms
- (sink): lækka
- (prolapse): falla fram
Derived terms
Derived terms
- láta undan síga (to retreat)
- sig
- það sígur á seinni hlutann (it is getting close to the end)
- það sígur á hann svefn (he is falling asleep)
- síga i bjarg (to rapped down a cliff face)
- það fór að síga í mig (I started getting angry)
- síga saman (to collapse slowly)
- siginn fiskur (half-dried fish)
- siginn (past participle)
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.