rozkurczyć
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈkur.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -urt͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: roz‧kur‧czyć
Verb
rozkurczyć pf (imperfective rozkurczać)
Conjugation
Conjugation of rozkurczyć pf | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
person | singular | plural | |||||||||||||||||
masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |||||||||||||||
infinitive | rozkurczyć | ||||||||||||||||||
future tense | 1st | rozkurczę | rozkurczymy | ||||||||||||||||
2nd | rozkurczysz | rozkurczycie | |||||||||||||||||
3rd | rozkurczy | rozkurczą | |||||||||||||||||
impersonal | rozkurczy się | ||||||||||||||||||
past tense | 1st | rozkurczyłem, -(e)m rozkurczył |
rozkurczyłam, -(e)m rozkurczyła |
rozkurczyłom, -(e)m rozkurczyło |
rozkurczyliśmy, -(e)śmy rozkurczyli |
rozkurczyłyśmy, -(e)śmy rozkurczyły | |||||||||||||
2nd | rozkurczyłeś, -(e)ś rozkurczył |
rozkurczyłaś, -(e)ś rozkurczyła |
rozkurczyłoś, -(e)ś rozkurczyło |
rozkurczyliście, -(e)ście rozkurczyli |
rozkurczyłyście, -(e)ście rozkurczyły | ||||||||||||||
3rd | rozkurczył | rozkurczyła | rozkurczyło | rozkurczyli | rozkurczyły | ||||||||||||||
impersonal | rozkurczono | ||||||||||||||||||
conditional | 1st | rozkurczyłbym, bym rozkurczył |
rozkurczyłabym, bym rozkurczyła |
rozkurczyłobym, bym rozkurczyło |
rozkurczylibyśmy, byśmy rozkurczyli |
rozkurczyłybyśmy, byśmy rozkurczyły | |||||||||||||
2nd | rozkurczyłbyś, byś rozkurczył |
rozkurczyłabyś, byś rozkurczyła |
rozkurczyłobyś, byś rozkurczyło |
rozkurczylibyście, byście rozkurczyli |
rozkurczyłybyście, byście rozkurczyły | ||||||||||||||
3rd | rozkurczyłby, by rozkurczył |
rozkurczyłaby, by rozkurczyła |
rozkurczyłoby, by rozkurczyło |
rozkurczyliby, by rozkurczyli |
rozkurczyłyby, by rozkurczyły | ||||||||||||||
impersonal | rozkurczono by | ||||||||||||||||||
imperative | 1st | niech rozkurczę | rozkurczmy | ||||||||||||||||
2nd | rozkurcz | rozkurczcie | |||||||||||||||||
3rd | niech rozkurczy | niech rozkurczą | |||||||||||||||||
passive adjectival participle | rozkurczony | rozkurczona | rozkurczone | rozkurczeni | rozkurczone | ||||||||||||||
anterior adverbial participle | rozkurczywszy | ||||||||||||||||||
verbal noun | rozkurczenie |
Further reading
- rozkurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkurczyć in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkurczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 637
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.