przepowiadaczka
See also: przepowiadaczką
Polish
Etymology
From przepowiadacz + -ka. First attested in 1805.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /pʂɛ.pɔ.vjaˈdat͡ʂ.ka/
- Rhymes: -at͡ʂka
- Syllabification: prze‧po‧wia‧dacz‧ka
Noun
przepowiadaczka f (male equivalent przepowiadacz)
- female equivalent of przepowiadacz (“predictor, foreseer, seer”)
Declension
Declension of przepowiadaczka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przepowiadaczka | przepowiadaczki |
| genitive | przepowiadaczki | przepowiadaczek |
| dative | przepowiadaczce | przepowiadaczkom |
| accusative | przepowiadaczkę | przepowiadaczki |
| instrumental | przepowiadaczką | przepowiadaczkami |
| locative | przepowiadaczce | przepowiadaczkach |
| vocative | przepowiadaczko | przepowiadaczki |
Related terms
adjectives
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- przepowiedzieć pf, przepowiadać impf
Further reading
- przepowiadaczka in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przepowiadaczka”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przepowiadaczka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przepowiadaczka”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 169
- przepowiadaczka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.