osnuć

Polish

Etymology

From o- +‎ snuć. First attested in 1656–1688.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔ.snut͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔsnut͡ɕ
  • Syllabification: o‧snuć

Verb

osnuć pf (imperfective osnuwać)

  1. (transitive) to spin around, to wrap by spinning thread
  2. (transitive) to base some work, i.e. a movie or book, on a specific theme
  3. (transitive, of light or smoke, etc.) to swathe, to bathe

Conjugation
Conjugation of osnuć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive osnuć
future tense 1st osnuję osnujemy
2nd osnujesz osnujecie
3rd osnuje osnują
impersonal osnuje się
past tense 1st osnułem,
-(e)m osnuł		 osnułam,
-(e)m osnuła		 osnułom,
-(e)m osnuło		 osnuliśmy,
-(e)śmy osnuli		 osnułyśmy,
-(e)śmy osnuły
2nd osnułeś,
-(e)ś osnuł		 osnułaś,
-(e)ś osnuła		 osnułoś,
-(e)ś osnuło		 osnuliście,
-(e)ście osnuli		 osnułyście,
-(e)ście osnuły
3rd osnuł osnuła osnuło osnuli osnuły
impersonal osnuto
conditional 1st osnułbym,
bym osnuł		 osnułabym,
bym osnuła		 osnułobym,
bym osnuło		 osnulibyśmy,
byśmy osnuli		 osnułybyśmy,
byśmy osnuły
2nd osnułbyś,
byś osnuł		 osnułabyś,
byś osnuła		 osnułobyś,
byś osnuło		 osnulibyście,
byście osnuli		 osnułybyście,
byście osnuły
3rd osnułby,
by osnuł		 osnułaby,
by osnuła		 osnułoby,
by osnuło		 osnuliby,
by osnuli		 osnułyby,
by osnuły
impersonal osnuto by
imperative 1st niech osnuję osnujmy
2nd osnuj osnujcie
3rd niech osnuje niech osnują
passive adjectival participle osnuty osnuta osnute osnuci osnute
anterior adverbial participle osnuwszy
verbal noun osnucie

References
  1. “OSNUĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 26.09.2008

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.