nadgonić

Polish

Etymology

From nad- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /nadˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: nad‧go‧nić

Verb

nadgonić pf (imperfective nadganiać)

  1. (transitive, colloquial) to catch up on, to make up for
    Synonyms: podgonić, nadrobić, odrobić, odpracować

Conjugation
Conjugation of nadgonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nadgonić
future tense 1st nadgonię nadgonimy
2nd nadgonisz nadgonicie
3rd nadgoni nadgonią
impersonal nadgoni się
past tense 1st nadgoniłem,
-(e)m nadgonił		 nadgoniłam,
-(e)m nadgoniła		 nadgoniłom,
-(e)m nadgoniło		 nadgoniliśmy,
-(e)śmy nadgonili		 nadgoniłyśmy,
-(e)śmy nadgoniły
2nd nadgoniłeś,
-(e)ś nadgonił		 nadgoniłaś,
-(e)ś nadgoniła		 nadgoniłoś,
-(e)ś nadgoniło		 nadgoniliście,
-(e)ście nadgonili		 nadgoniłyście,
-(e)ście nadgoniły
3rd nadgonił nadgoniła nadgoniło nadgonili nadgoniły
impersonal nadgoniono
conditional 1st nadgoniłbym,
bym nadgonił		 nadgoniłabym,
bym nadgoniła		 nadgoniłobym,
bym nadgoniło		 nadgonilibyśmy,
byśmy nadgonili		 nadgoniłybyśmy,
byśmy nadgoniły
2nd nadgoniłbyś,
byś nadgonił		 nadgoniłabyś,
byś nadgoniła		 nadgoniłobyś,
byś nadgoniło		 nadgonilibyście,
byście nadgonili		 nadgoniłybyście,
byście nadgoniły
3rd nadgoniłby,
by nadgonił		 nadgoniłaby,
by nadgoniła		 nadgoniłoby,
by nadgoniło		 nadgoniliby,
by nadgonili		 nadgoniłyby,
by nadgoniły
impersonal nadgoniono by
imperative 1st niech nadgonię nadgońmy
2nd nadgoń nadgońcie
3rd niech nadgoni niech nadgonią
passive adjectival participle nadgoniony nadgoniona nadgonione nadgonieni nadgonione
anterior adverbial participle nadgoniwszy
verbal noun nadgonienie

Further reading
  • nadgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nadgonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.