mrštit
Czech
Etymology
Inherited from Old Czech mrščiti, from Proto-Slavic *mъrščiti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmr̩ʃcɪt]
- Hyphenation: mr‧š‧tit
Verb
mrštit pf
Conjugation
Conjugation
Infinitive | mrštit, mrštiti | Active adjective | mrštivší |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | mrštím | mrštíme | — | mrštěme, mršťme |
2nd person | mrštíš | mrštíte | mršti, mršť | mrštěte, mršťte |
3rd person | mrští | mrští | — | — |
The verb mrštit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | mrštil | mrštili | mrštěn | mrštěni |
masculine inanimate | mrštily | mrštěny | ||
feminine | mrštila | mrštěna | ||
neuter | mrštilo | mrštila | mrštěno | mrštěna |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | — | mrštiv |
feminine + neuter singular | — | mrštivši |
plural | — | mrštivše |
Related terms
- mrskat
- mrsknout
- přemrštěný
- smrštit
- vymrštit
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.