koń

koń m animal

1. Superseded spelling of kóń.

Inherited from Proto-Slavic *kòňь. First attested in the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kɔ(ː)ɲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kɔɲ/, /koɲ/

koń m animal (diminutive konik, augmentative koniowy or koński)

1. horse (hoofed mammal, Equus ferus caballus, often used throughout history for riding and draft work)
   • 1959 [1386], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 3, Poznań:

     Czso Krziwosandowi vkradzoni kone, tego Sandziwog vzitka ne ma

     [Czso Krzywosądowi ukradziony konie, tego Sędziwoj użytka nie ma]

   • 1921 [1466], Kazimierz Tymieniecki, editor, Wolność kmieca na Mazowszu w wieku XV‎, Masovia, page 39:

     Jako... ya czeladzy ksadza proboszczowey we dwdzesthu kony nye odbyl gwalthem

     [Jako... ja czeladzi księdza proboszczowej we dwudziestu koni nie odbił gwałtem]

   • 1440, rękopiśmienne ekscerpty - glosy z rozariusza z rękopisu znajdującego się w zbiorach Biblioteki Klasztornej oo. Paulinów na Jasnej Górze pod sygn. II 25 z r. 1444, page 89r:

     Equirea uel equaria uel equaricia sunt greges equuorum proprie stado cony

     [Equirea uel equaria uel equaricia sunt greges equuorum proprie stado koni]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 4r:

     Adaquare wesseren id est ad aquam ducere konye napogycz

     [Adaquare wesseren id est ad aquam ducere konie napoić]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 10v:

     Antela est cingulus vel quod ante pectus equi tenditur eyn vorbog an eynem sattel pothpaszny pasz v konyą vel pothpyerszny pasz

     [Antela est cingulus vel quod ante pectus equi tenditur eyn vorbog an eynem sattel podpaszny pas u konia vel podpierśny pas]

2. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
   1. pile, heap, stack
   2. corruption of Latin cōnus
      • 1878-1889 [1241], Archiwum Komisji Historycznej‎, volume IV, Kujavia, Masovia, page 35:

        A superiori riuulo, ubi con seu cumulus lapidum vlg. nuncupatus

        [A superiori riuulo, ubi koń seu cumulus lapidum vlg. nuncupatus]

• Masurian: kóń
• Polish: koń
• Silesian: kōń

• Boryś, Wiesław (2005) “koń”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Sławski, Franciszek (1958-1965) “koń”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
• Mańczak, Witold (2017) “koń”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “koń”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “koń”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “koń”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Inherited from Old Polish koń.

• IPA^(key): /kɔɲ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈkɔɲ/, /ˈkoɲ/

• Audio 1

  (file)

• Audio 2

  (file)

• Audio 3

  (file)

• Rhymes: -ɔɲ
• Syllabification: koń
• Homophone: Koń

koń m animal (diminutive konik, augmentative konisko, related adjective koński)

1. horse (hoofed mammal, Equus ferus caballus, often used throughout history for riding and draft work)
   • 1745-1746, Benedykt Joachim Chmielowski, Nowe Ateny‎, page 475:

     KOŃ jaki jest, każdy widzi.

     HORSE as it is everyone can see/everyone can see what it is.

2. (chess) knight (chess piece, often in the shape of a horse's head, that is moved two squares in one direction and one at right angles to that direction in a single move, leaping over any intervening pieces)

   Synonym: skoczek

3. (gymnastics) horse (piece of equipment with a body on two or four legs, approximately four feet high, sometimes (pommel horse) with two handles on top)
4. ticket salesperson
5. horse (children's toy resembling a horse)
6. (in the plural) horse-drawn carriage
7. (archaic, collective) horserider and horse
8. (obsolete, education, Warsaw, school slang) F (bad or failing grade)

   Synonym: jedynka

9. (obsolete) lazy person

   Synonym: leniwiec

10. (obsolete) a type of siege engine similar to a battering ram
11. (Middle Polish) a type of torture device

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), koń is one of the most used words in Polish, appearing 15 times in scientific texts, 11 times in news, 3 times in essays, 28 times in fiction, and 25 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 82 times, making it the 781st most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• koń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• konie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• koń in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “koń”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “KOŃ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 27.03.2023
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “koń”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “koń”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “koń”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 2, Warsaw, page 460
• koń in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego