dopowiedzenie
Polish
Etymology
From dopowiedzieć + -enie. First attested in the 19th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /dɔ.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: do‧po‧wie‧dze‧nie
Noun
dopowiedzenie n
- (countable) addition to what one said earlier
- Synonym: dopowiedź
- (grammar) apposition (construction in which one noun or noun phrase is placed with another as an explanatory equivalent, both of them having the same syntactic function in the sentence)
- Synonym: apozycja
- (countable, linguistics) term that stands alone in an utterance and serves to as a reaction to the previous sentence (Is there an English equivalent to this definition?)
- (uncountable) verbal noun of dopowiedzieć
Declension
Declension of dopowiedzenie
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dopowiedzenie | dopowiedzenia |
genitive | dopowiedzenia | dopowiedzeń |
dative | dopowiedzeniu | dopowiedzeniom |
accusative | dopowiedzenie | dopowiedzenia |
instrumental | dopowiedzeniem | dopowiedzeniami |
locative | dopowiedzeniu | dopowiedzeniach |
vocative | dopowiedzenie | dopowiedzenia |
References
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dopowiedzenie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 515
Further reading
- dopowiedzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dopowiedzenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.