dobiec

Polish

Etymology

From do- +‎ biec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.bjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbjɛt͡s
  • Syllabification: do‧biec

Verb

dobiec pf (imperfective dobiegać)

  1. (intransitive) to run to, to reach by running [+ do (genitive) = to somewhere]
  2. (intransitive, of time) to come, to arrive
  3. (intransitive, of a path) to run to, to lead to

Conjugation
Conjugation of dobiec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dobiec
future tense 1st dobiegnę dobiegniemy
2nd dobiegniesz dobiegniecie
3rd dobiegnie dobiegną
impersonal dobiegnie się
past tense 1st dobiegłem,
-(e)m dobiegł		 dobiegłam,
-(e)m dobiegła		 dobiegłom,
-(e)m dobiegło		 dobiegliśmy,
-(e)śmy dobiegli		 dobiegłyśmy,
-(e)śmy dobiegły
2nd dobiegłeś,
-(e)ś dobiegł		 dobiegłaś,
-(e)ś dobiegła		 dobiegłoś,
-(e)ś dobiegło		 dobiegliście,
-(e)ście dobiegli		 dobiegłyście,
-(e)ście dobiegły
3rd dobiegł dobiegła dobiegło dobiegli dobiegły
impersonal dobiegnięto
conditional 1st dobiegłbym,
bym dobiegł		 dobiegłabym,
bym dobiegła		 dobiegłobym,
bym dobiegło		 dobieglibyśmy,
byśmy dobiegli		 dobiegłybyśmy,
byśmy dobiegły
2nd dobiegłbyś,
byś dobiegł		 dobiegłabyś,
byś dobiegła		 dobiegłobyś,
byś dobiegło		 dobieglibyście,
byście dobiegli		 dobiegłybyście,
byście dobiegły
3rd dobiegłby,
by dobiegł		 dobiegłaby,
by dobiegła		 dobiegłoby,
by dobiegło		 dobiegliby,
by dobiegli		 dobiegłyby,
by dobiegły
impersonal dobiegnięto by
imperative 1st niech dobiegnę dobiegnijmy
2nd dobiegnij dobiegnijcie
3rd niech dobiegnie niech dobiegną
anterior adverbial participle dobiegłszy
verbal noun dobiegnięcie

Further reading
  • dobiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dobiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.