biwakowicz

Polish

Etymology

From biwak + -owicz. First attested in 1961.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.vaˈkɔ.vit͡ʂ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvit͡ʂ
  • Syllabification: bi‧wa‧ko‧wicz

Noun

biwakowicz m pers (female equivalent biwakowiczka)

  1. bivouacer
    Hypernym: obozowicz
    doświadczony biwakowiczan experienced bivouacer
    nieodpowiedzialni biwakowiczean irresponsible bivouacer
    zdyscyplinowani biwakowiczea disciplined bivouacer
    ekwipunek biwakowiczaa bivouacer's gear
    wyżywienie biwakowiczaa bivouacer' provisions
    biwakowicze wyruszyli na wycieczkębivouacers headed out on a trip

Declension

adjective
nouns
verbs

References

  1. biwakowicz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • biwakowicz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • biwakowicz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.