arga

See also: Arga and árga

Faroese

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

arga (third person singular past indicative argaði, third person plural past indicative argaðu, supine argað)

  1. to tease, to irritate

Conjugation
Conjugation of arga (group v-30)
infinitive arga
supine argað
participle (a6)1 argandi argaður
present past
first singular argi argaði
second singular argar argaði
third singular argar argaði
plural arga argaðu
imperative
singular arga!
plural argið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation
  • Rhymes: -arka

Verb

arga (weak verb, third-person singular past indicative argaði, supine argað)

  1. to scream, to shout, to bawl

Conjugation
arga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að arga
supine
(sagnbót)		 argað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 argandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég arga við örgum present
(nútíð)		 ég argi við örgum
þú argar þið argið þú argir þið argið
hann, hún, það argar þeir, þær, þau arga hann, hún, það argi þeir, þær, þau argi
past
(þátíð)		 ég argaði við örguðum past
(þátíð)		 ég argaði við örguðum
þú argaðir þið örguðuð þú argaðir þið örguðuð
hann, hún, það argaði þeir, þær, þau örguðu hann, hún, það argaði þeir, þær, þau örguðu
imperative
(boðháttur)		 arga (þú) argið (þið)
Forms with appended personal pronoun
argaðu argiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
argast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að argast
supine
(sagnbót)		 argast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 argandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég argast við örgumst present
(nútíð)		 ég argist við örgumst
þú argast þið argist þú argist þið argist
hann, hún, það argast þeir, þær, þau argast hann, hún, það argist þeir, þær, þau argist
past
(þátíð)		 ég argaðist við örguðumst past
(þátíð)		 ég argaðist við örguðumst
þú argaðist þið örguðust þú argaðist þið örguðust
hann, hún, það argaðist þeir, þær, þau örguðust hann, hún, það argaðist þeir, þær, þau örguðust
imperative
(boðháttur)		 argast (þú) argist (þið)
Forms with appended personal pronoun
argastu argisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
argaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 argaður örguð argað argaðir argaðar örguð
accusative
(þolfall)		 argaðan argaða argað argaða argaðar örguð
dative
(þágufall)		 örguðum argaðri örguðu örguðum örguðum örguðum
genitive
(eignarfall)		 argaðs argaðrar argaðs argaðra argaðra argaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 argaði argaða argaða örguðu örguðu örguðu
accusative
(þolfall)		 argaða örguðu argaða örguðu örguðu örguðu
dative
(þágufall)		 argaða örguðu argaða örguðu örguðu örguðu
genitive
(eignarfall)		 argaða örguðu argaða örguðu örguðu örguðu

Irish

Verb

arga

  1. present subjunctive analytic of arg

Mutation
Irish mutation
RadicalEclipsiswith h-prothesiswith t-prothesis
arga n-arga harga not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Javanese

Romanization

arga

  1. Romanization of ꦲꦂꦒ

Latin

Noun

ārga

  1. nominative/accusative/vocative plural of ārgon

References

Noun

arga f (genitive argae); first declension

  1. the cunt; the pussy; the vas muliebre

References
  • Blondeau, Pierre Nicolas, and Noel, François. Dictionarium eroticum latino-gallicum. France, I. Liseaux, 1885.

Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative arga argae
Genitive argae argārum
Dative argae argīs
Accusative argam argās
Ablative argā argīs
Vocative arga argae

Maguindanao

Etymology

Borrowed from Malay harga.

Noun

arga (Jawi spelling ارگا)

  1. price

Old Javanese

Etymology

Metathesis of earlier Old Javanese agra (“top, summit, point; prominent, first, chief, best”), probably due to influence of Pali agga (“highest; top-most”), from Sanskrit अग्र (agra, “tip, point”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ar.ɡa/
  • Rhymes: -ɡa
  • Hyphenation: ar‧ga

Noun

arga

  1. mountain-peak
  2. mountain
    Synonyms: acala, adri, arga, giri, gotra, gunuṅ, meru, naga, pārśwa, parwata, śaila, śikha, wukir

Alternative forms

Derived terms

Descendants
  • Javanese: ꦲꦂꦒ (arga), ꦄꦂꦒ (Arga)
    • → Indonesian: argo

Further reading
  • "arga" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Old Norse

Alternative forms
  • raga (with metathesis)

Adjective

arga

  1. strong feminine accusative singular of argr
  2. strong masculine accusative plural of argr
  3. weak masculine oblique singular of argr
  4. weak feminine nominative singular of argr
  5. weak neuter singular of argr

Swedish

Adjective

arga

  1. inflection of arg:
    1. definite singular
    2. plural

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.