ῥοδανός

See also: Ῥοδανός

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, related to ῥαδινός (rhadinós, “taper, slender”) and thus from Pre-Greek, in view of the variation ῥαδ-/ῥοδ- (rhad-/rhod-).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥o.da.nós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ro.daˈnos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ro.ðaˈnos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ro.ðaˈnos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ro.ðaˈnos/

Adjective

ῥοδᾰνός • (rhodanós) m (feminine ῥοδᾰνή, neuter ῥοδᾰνόν); first/second declension

wavering, flickering

Inflection

First and second declension of ῥοδᾰνός; ῥοδᾰνή; ῥοδᾰνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ῥοδᾰνός rhodanós	ῥοδᾰνή rhodanḗ	ῥοδᾰνόν rhodanón	ῥοδᾰνώ rhodanṓ	ῥοδᾰνᾱ́ rhodanā́	ῥοδᾰνώ rhodanṓ	ῥοδᾰνοί rhodanoí	ῥοδᾰναί rhodanaí	ῥοδᾰνᾰ́ rhodaná
Genitive	ῥοδᾰνοῦ rhodanoû	ῥοδᾰνῆς rhodanês	ῥοδᾰνοῦ rhodanoû	ῥοδᾰνοῖν rhodanoîn	ῥοδᾰναῖν rhodanaîn	ῥοδᾰνοῖν rhodanoîn	ῥοδᾰνῶν rhodanôn	ῥοδᾰνῶν rhodanôn	ῥοδᾰνῶν rhodanôn
Dative	ῥοδᾰνῷ rhodanôi	ῥοδᾰνῇ rhodanêi	ῥοδᾰνῷ rhodanôi	ῥοδᾰνοῖν rhodanoîn	ῥοδᾰναῖν rhodanaîn	ῥοδᾰνοῖν rhodanoîn	ῥοδᾰνοῖς rhodanoîs	ῥοδᾰναῖς rhodanaîs	ῥοδᾰνοῖς rhodanoîs
Accusative	ῥοδᾰνόν rhodanón	ῥοδᾰνήν rhodanḗn	ῥοδᾰνόν rhodanón	ῥοδᾰνώ rhodanṓ	ῥοδᾰνᾱ́ rhodanā́	ῥοδᾰνώ rhodanṓ	ῥοδᾰνούς rhodanoús	ῥοδᾰνᾱ́ς rhodanā́s	ῥοδᾰνᾰ́ rhodaná
Vocative	ῥοδᾰνέ rhodané	ῥοδᾰνή rhodanḗ	ῥοδᾰνόν rhodanón	ῥοδᾰνώ rhodanṓ	ῥοδᾰνᾱ́ rhodanā́	ῥοδᾰνώ rhodanṓ	ῥοδᾰνοί rhodanoí	ῥοδᾰναί rhodanaí	ῥοδᾰνᾰ́ rhodaná
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ῥοδᾰνῶς rhodanôs			ῥοδᾰνώτερος rhodanṓteros			ῥοδᾰνώτᾰτος rhodanṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ῥοδᾰ́νη (rhodánē)
ῥοδᾰνῐ́ζω (rhodanízō)
ῥοδᾰνῐστήρῐον (rhodanistḗrion)